امیر پاشا و افندی علیه تهران!
روزنامه هفت صبح | مربیان سپاهان و تراکتور با تیمهایشان صدر جدول لیگ را در اختیار گرفتهاند و قصد ندارند آن را به تیمهای تهرانی واگذار کنند. پنج هفته از لیگ نوزدهم گذشته و از تیمهای بزرگ تهرانی در صدر جدول اثری نیست. در عوض سپاهان اصفهان و تراکتور هر کدام با ۱۱ امتیاز تیمهای اول و دوم جدول هستند و به نظر هم میرسد که قصد ندارند به این سادگی صدر جدول را در اختیار تیمهای رقیب تهرانی قرار بدهند. این را میشود از نتایج این دو تیم و البته روش امتیاز گرفتن آنها در این هفتههای ابتدایی متوجه شد.
*** سپاهان مستحکم، قلعهنویی باانگیزه
این سپاهان، احتمالا همان سپاهانی است که میتواند پس از چند سال، هم خودش را قهرمان لیگ برتر کند و هم به ناکامیهای امیر قلعهنویی پایان بدهد و او را احیا کند. سپاهان در پنج هفته اول لیگ نوزدهم سه پیروزی و دو تساوی کسب کرده که اگرچه نتایج فوقالعادهای محسوب نمیشوند اما برای خط و نشان کشیدن برای سایر رقیبان کافی به نظر میرسند.
ضمن اینکه یکی از پیروزیهای این تیم در ورزشگاه آزادی و مقابل پرسپولیس رقم خورده که به تنهایی برای مدعی خواندن این تیم کفایت میکند. این را هم نباید فراموش کنیم که سپاهان در این پنج هفته حتی یک گل هم نخورده و حتی شانسهای زیادی را هم برای گلزنی به حریفانش نداده است. این سپاهان برای قهرمانی همه چیز دارد.
یک تیم هماهنگ و پرستاره و یک سرمربی باانگیزه که آمده تا دوباره خودش را ثابت کند. در ترکیب سپاهان هر جور بازیکنی که بخواهید هست. یک دروازهبان جوان و مطمئن مثل پیام نیازمند که تا امروز دروازهاش را بسته نگه داشته است. یک خط دفاعی مستحکم با حضور مدافعانی مثل گولسیانی و پورقاز که هر دو جزو بهترین مدافعان میانی سالهای اخیر فوتبال ایران هستند و خط دفاع این تیم را از همیشه مستحکمتر و کماشتباهتر کردهاند، یک خط هافبک دونده و درگیر شونده و خلاق که متشکل از مهدی کیانی، امید نورافکن، سیدمحمدرضا حسینی و ولادیمیر کومان است و اجازه بازی کردن را به هیچ خط هافبکی نمیدهد و این توانایی را دارد که وحید امیری آرام و سر به زیر را به اوج عصبانیت برساند.
در خط حمله هم که کیروش برنده تمام نبردهای زمینی و هوایی مقابل مدافعان است و توانایی زدن سوپرگل را هم دارد و البته پدیده جوانی مثل محبی هم هست که خط دفاعی پرسپولیس را دور بزند و طاق دروازه بیرانوند را فرو بریزد. مهمتر از همه اینها اما شخص امیر قلعهنویی است. او فصل گذشته هم در هر دو جام داخلی پرسپولیس را تا آخرین گامها تعقیب کرد اما در نهایت ناکام ماند. او در این مدت طعنههای زیادی هم شنید اما ناامید نشد.
ایستاد و تیمی را ساخت که از تیم فصل گذشتهاش هم قویتر و پرستاره است. تیم او تقریبا هیچ نقطه ضعفی ندارد و با پیروزی بر پرسپولیس در آزادی و شکستن یک طلسم پنج ساله، حالا در بهترین شرایط روحی قرار دارد. شکست مهمترین رقیب در خانه حریف، مهمترین نشانه برای قهرمانی یک تیم مدعی است و اگر امیر قلعهنویی بتواند تیمش را تا پایان فصل در همین شرایط نگه دارد قطعا مدعی اول قهرمانی خواهد بود.
*** تراکتور خسیس، دنیزلی محتاط
تراکتور فصل قبل در حد قهرمانی در لیگ برتر هزینه کرد، شاید هم بیشتر! اما در نهایت نه تنها قهرمان نشد بلکه با قرار گرفتن در رده پنجم جدول، سهمیه آسیا را هم نگرفت. امسال اما محمدرضا زنوزی کوتاه نیامد و برای تیمش باز هم سنگ تمام گذاشت و گفته میشود این تیم تراکتور، گرانترین تیم تاریخ لیگ برتر است. مهمترین تغییر اما روی نیمکت این تیم رخ داده، جایی که مصطفی دنیزلی جانشین مربیان ناکام فصل قبل شده است.
بعد از قطعی شدن حضور دنیزلی روی نیمکت تراکتور، پیشبینی میشد امسال شاهد بازیهایی زیبا و پرگل از این تیم باشیم. سابقه دنیزلی در پرسپولیس و پاس این را نشان میداد که او برای بازیهای زیبا و چشمنواز تیمش اهمیت ویژهای قائل است اما تا پایان هفته پنجم به هیچ وجه چنین چیزی را از تیم دنیزلی ندیدهایم. تیم او هیچ شباهتی به تیمهای ایرانی قبلیاش ندارد. تراکتور با دنیزلی سه برد یک بر صفر مقابل حریفانش به دست آورده و دو تساوی بدون گل را هم در کارنامه ثبت کرده است.
او با پرسپولیس نتایجی مثل ۳-۳، ۴بر۳، ۳بر۲ و از این دست نتایج را زیاد به دست میآورد و تیمش بارها برتری خود را به دلیل علاقه به گلزنی بیشتر و بازی هجومی از دست داد و به همین دلیل نمیتوانست مدعی قهرمانی باشد اما حالا شاگردان دنیزلی یک گل میزنند و بازی را با همان نتیجه اداره میکنند و پیروز میشوند. نتیجه اینکه حالا با ۱۱ امتیاز و بدون حتی یک گل خورده، در کنار سپاهان در صدر جدول قرار گرفتهاند.
آنها پرسپولیس را هم با شایستگی شکست دادند تا نشان دهند میشود این تیم را هم مثل سپاهان مدعی جدی قهرمانی قلمداد کرد. تیم دنیزلی نم پس نمیدهد و با بردهایی حداقلی به دنبال جمعآوری امتیازات است و تا امروز که در این کار موفق بوده است. در این اتفاق نباید ردپای رشید مظاهری را نادیده گرفت. او جایگزین فروزان پرحاشیه شده و پس از سالها اطمینان را به هواداران تراکتور هدیه داده است.
البته رضا اسدی هم در خط میانی این تیم نقش پررنگی دارد و نشان داده که ارزش پولی را تراکتور برای او هزینه کرده و او را از چنگ پرسپولیس، استقلال و سپاهان در آورده، داشته است. تراکتور با دنیزلی، تیمی نیست که انتظارش را میکشیدیم. نه بازیکنان این تیم مثل هوادارانشان پرشور هستند و نه مربیاش همان مربی جذاب و عاشق فوتبال هجومی است. اما این مجموعه تا امروز تراکتور را به هدفی که داشته رسانده و این توانایی را هم دارد که به آرزوی دیرینه هوادارانش جامه عمل بپوشاند.