اتفاقات اسرائیل؛ تیرهای غیب یا انتقام‌های دردناک؟
روزنامه هفت صبح، مصطفی آرانی | شامگاه همان روزی که خبر نطنز در ایران منتشر شد، دست کم در سه ناحیه حومه تل‌آویو، تیراندازی و بمب‌گذاری صورت گرفت. دو نفر هم در آن ماجراها کشته شدند و چند نفر زخمی. شدت یکی از انفجارها به حدی بود که شیشه ساختمان‌های اطراف هم ریخته بود. با این حال کمتر کسی از این اتفاقات چیزی شنید. دلیلش؟ کنترل شدید رسانه‌ها در سرزمین‌های اشغالی در هنگام رخ دادن اتفاقات امنیتی. تقریبا برعکس ایران.
در صحت و سقم آنچه گفتم شک دارید؟ به مصاحبه دیروز رئیس کمیسیون انرژی مجلس با خبرگزاری فارس دقت کنید. آقای عباسی مدتی رئیس سازمان انرژی اتمی بوده و قاعدتا از مسایل حفاظتی مطلع‌تر از ما هستند ولی در میانه یک رقابت انتخاباتی ناگهان تصمیم می‌گیرند که بگویند در ۱۵سال گذشته، ۵ بار نطنز منفجر شده است. چنین رویدادی را هرگز در آن سوی مرزها نمیبینید.
برای همین هم هست که تحلیل اتفاقات اخیری که در سرزمین‌های اشغالی افتاده کمی سخت است. از آن ماجرایی که در ابتدای متن گفته شده بگذریم و چهار اتفاق دیگر را بررسی کنیم: انفجار در یک کارخانه ساخت موشک، سقوط یک موشک (به قول بی.بی.سی. سرگردان!) در نزدیکی دیمونا، محل تاسیسات اتمی اسرائیلی‌ها، واقعه کشته شدن حدود ۴۵اسرائیلی در جریان ازدحام و البته داستان آتش‌سوزی پالایشگاه حیفا.
روایت اسرائیلی از هر چهار اتفاق، طبیعی سازی است. آنچه در کارخانه موشک اتفاق افتاده طبیعی بوده و باعث خسارتی نشده، موشک سرگردان اصلا هدفش دیمونا نبوده است و اشتباهی وارد سرزمین‌های اشغالی شده، کشته شدن اسرائیلی‌ها به دلیل ازدحام جمعیت بوده و آتش سوزی پالایشگاه حیفا هم مسئله خاصی نبوده و زود جمع شده است. اثبات اینکه اتفاق دیگری هم در آنجا افتاده خیلی سخت است ولی کافی است که ماجرا را برعکس کنید و فکر کنید که همین اتفاقات در ایران می‌افتاد. آن وقت چه می‌شد؟ بازنمایی رسانه‌های خارجی از این ماجرا چه بود و رقبای سیاسی داخلی برای اینکه بتوانند در انتخابات رای بگیرند، چه روایت‌هایی از این اتفاقات ارائه می‌کردند؟
به هر حال، پشت پرده چهار اتفاق اخیری که در سرزمین‌های اشغالی افتاده، هر چه باشد و حتی اگر سیاست رسانه‌ای این رژیم مانع از رسیدن اخبار به افکار عمومی شود؛ احتمالا پیام به سطح بالای این رژیم به درستی منتقل شده است. از این روست که بعید است کشوری که ۹۰درصد از حمل و نقلش از دریا است، تلاش کند که رفتارهای سابق خود در دریا را به آن شدت و حدت ادامه بدهد. البته این یک پیش‌بینی است و جنگ همیشه پیش‌بینی ناپذیر است.
