آینده درخشان پزشکان در سیاست ایران
روزنامه هفت صبح، مصطفی آرانی | کرونا، جان جدیدی به طبیبان سیاست در ایران خواهد داد. این یک پیش‌بینی است. ماجرا حتی شاید تا سال ۱۴۰۰ هم ادامه پیدا کند و در آن انتخابات هم شاهد کاندیداتوری و حتی ریاست‌جمهوری یک دکتر باشیم. ماجرای پزشکان در سیاست، از همان ابتدای انقلاب آغاز شده است.
انقلابیون مکلا یا بدون لباس روحانیت البته اغلب مهندس بودند. رئیسشان مهدی بازرگان بود که در اکول سانترال پاریس یا همان مدرسه حرفه و فن، ترمودینامیک و نساجی خوانده بود و در ایران هم شرکتی مهندسی داشت. اما در یاران نزدیک بازرگان، ابراهیم یزدی، وزیر خارجه دولت موقت، نسبتی با پزشکی داشت.
در زمان اقامتش در آمریکا، مدتی محقق علمی دانشکده پزشکی بیلر در تگزاس بود. او در هنگام تحصیل در رشته داروسازی با بخش آسیب‌شناسی و فارماکولوژی دانشگاه بیلر همکاری می‌کرد. در این مدت او تحقیقاتی در مورد سرطان کرد و مقالات پژوهشی مهمی در این زمینه در نشریات تخصصی پزشکی به چاپ رساند.
وزیر بهداشت آن کابینه کاظم سامی بود. رهبر جنبش انقلابی مردم ایران که در سال ۱۳۶۷ به طرز مشکوکی در مطب شخصی خود به قتل رسید و قتلش تا همین امروز توسط برخی سیاسی پنداشته می‌شود. زرگر، منافی، مرندی و فاضل، چهار وزیر بهداشت دهه شصت ایران بودند.
هر چهار نفر این روزها محترم در حاکمیت. مخصوصا ایرج فاضل که پزشک امام بود و البته مرندی که هنوز هم پزشک معتمد رهبر انقلاب است و نخستین سخنان رهبری در خصوص ویروس کرونا نیز در جلسه با او ایراد شد. ملک زاده و فرهادی در دهه هفتاد هم البته کم از این افراد نداشتند ولی آنچه در دهه شصت و هفتاد، پزشکی را بیش از پیش به سمت سیاست برد، وزارت خارجه دکتر علی اکبر ولایتی بود و البته برآمدن جبهه مشارکت که اگرچه مهندس بهزاد نبوی داشت اما محمد‌رضا خاتمی، دبیر‌کل‌اش، مصطفی معین، نامزدش در انتخابات ۸۴ و شکوری راد، دبیر کل حزب بعد از آن یعنی اتحاد ملت همگی از قبیله پزشکان بودند.
مسعود پزشکیان و کامران باقری لنکرانی، دو وزیر بهداشت کابینه دوم خاتمی و کابینه دوم احمدی‌نژاد بودند که امروز همصدا، رویکرد دولت روحانی را در مدیریت کرونا نقد می‌کنند و البته امیدهای دست چندم اصلاح طلبان و پایداری‌ها برای سمتی مثل ریاست جمهوری هم هستند.
بیشترین شانس را اما شاید سید حسن قاضی زاده هاشمی داشته باشد که وزیر دولت اول و کمی از دولت دوم بهداشت حسن روحانی بود و معمار طرح تحول نظام سلامت. در طیف مقابل البته اصولگرایان هنوز هم به این می‌نازند که تنها وزیر زن دولت‌ها در ایران کسی نبوده جز مرضیه وحید دستجردی که وزیر دولت دوم احمدی‌نژاد بود.
حالا فرض کنید که در انتخابات ۱۴۰۰ این ترکیب به جنگ هم بروند و البته در این میان افرادی مثل سعید نمکی، فرمانده عملیات مقابله با کرونا با بازوهایی مثل حریرچی و جهانپور که این روزها به طرز عجیبی برد رسانه‌ای دارند هم شرکت کنند و البته سورنا ستاری که این روزها می‌خواهد قهرمان مبارزه با کرونا در ایران شود آن هم با اختراع دارو یا واکسن. عجب انتخاباتی خواهد بود ۱۴۰۰٫
