آنالیز| آدم‌های خوب شهر؛ ویژه‌برنامه افطار شبکه دو
روزنامه هفت صبح | روز گذشته ویژه‌برنامه افطار شبکه یک را بررسی کردیم و امروز نوبت به شبکه دو رسیده است. «آدم‌های خوب شهر» را محمد سلوکی اجرا می‌کند و مهمان‌های آن عمدتا از مردم معمولی هستند.
منظر اول: محتوا | این چهارمین سال است که ویژه‌برنامه «آدم‌های خوب شهر» ، پیش از افطار روی آنتن شبکه دو می‌رود. در سری جدید هم محور اصلی برنامه، مصاحبه با کسانی است که دستی در کار خیر دارند. محمد سلوکی از مهمان‌ها درباره انگیزه کاری که انجام می‌دهند می‌پرسد و بیننده‌ها را دعوت به کار نیک می‌کند.
«آدم‌های خوب شهر» با انتخاب این سرفصل برای محتوای خود، مسیرش را مشخص کرده. منتها این ایده‌ای تازه در تلویزیون نیست و بارها نیکوکاران در برنامه‌های مختلف حاضر شده‌اند. نمونه‌اش «دست در دست» همین شبکه دو که میزبان جهادگران و خیران می‌شد. طبعا وقتی یک موضوع به کرات مورد استفاده برنامه‌ها قرار گیرد، هم جذابیت خود را از دست می‌دهد و کار انتخاب سوژه‌های خاص سخت می‌شود. شاید اگر مخاطب نسبت به موضوع پیشینه ذهنی نداشت، قصه خیلی از مهمان‌ها واجد جذابیت می‌شد.
منظر دوم: ساختار | «آدم‌های خوب شهر» ساختاری یکنواخت دارد و فاقد ضرباهنگ است. ۵ دقیقه ابتدایی به تیتراژ و پلاتوی مجری اختصاص دارد. بعد از یک موشن روی آنتن می‌رود و سپس مجری پشت یک میز که شبیه جایگاه مدیران است می‌نشنید؛ درباره هدف برنامه و مهمانی که قرار است با او مصاحبه انجام شود، صحبت می‌کند.
آیتمی درباره مهمان و شهر او پخش می‌شود و بعد از آن دو نفر مقابل سلوکی قرار می‌گیرند. از این بعد سهم آیتم‌ها کم می‌شود و گاه تا ۳۰ دقیقه به حرف می‌گذرد. در پایان، مجری با مهمان‌ها به شکل ایستاده صحبت‌های پایانی را انجام می‌دهد که خب لابد برای ایجاد تنوع است. اجرای ایستاده اما فرقی با نشسته ندارد و تنوعی ایجاد نمی‌کند. دکور «آدم‌های خوب شهر» دارای تنوع بصری است اما در مجموع نوآوری ندارد و مثل غالب برنامه‌ها بخشی از جذابیت خود را با بهره‌گیری از تصاویر ویدئووال تامین می‌کند.
