آنالیز| ویژه برنامه واحه در دهه محرم
روزنامه هفت صبح | شبکه پنج در دهه محرم ویژه برنامه‌ای با نام واحه با اجرای سید‌محمد جواد شرافت در کنداکتور قرار داد. این برنامه به شکل گفت و گو محور ضبط شده و مهمان‌های آن، افراد معمولی هستند که نسبتی با محرم دارند.
منظر اول| محتوا : لغت واحه به سرزمینی سرسبز گفته می‌شود که در یک بیابان بی‌آب و علف قرار دارد و در زمان‌های دور، کاروان‌ها برای استراحت از آن بهره می‌بردند. سازندگان برنامه واحه، از این نام بهره برده‌اند تا نسبت معنایی آن را با موضوع برنامه هماهنگ کنند. مهمان‌هایی که در برنامه حاضر می‌شوند، نسبتی با این مفهوم دارند و از تجربیات خود در ماه محرم و دیگر اتفاقات معنوی زندگی‌شان می‌گویند.
واحه یادآور سلسله برنامه‌های متعددی است که در تلویزیون ساخته می‌شود و قهرمان‌های آن مردم عادی هستند. طبعا این جنس برنامه‌ها مناسب ذائقه‌هایی است که دوست دارند در تجربه دیگران شریک شوند و سیر و سفر معنوی‌شان را بشنوند. واحه اما برخلاف نمونه‌های موفق از جمله زندگی پس از زندگی گل نکرد چون روایت‌ها آن قدر گیرا نبودند. ضمن آن‌که اشباع شدن مخاطب از روایت‌هایی مشابه را نمی‌توان در ناکامی واحه نادیده گرفت.
منظر دوم| ساختار: واحه برنامه‌ای استودیویی است که گفت‌و‌گوی ۳۰ دقیقه‌ای مجری با مهمان‌ها در یک جای جمع و جور انجام می‌شود. استفاده از عکس ماه در پس زمینه و المان‌های عزاداری محرم در دو طرف دکور، به همراه دو صندلی همه دارایی این برنامه است. در چنین شرایطی نمی‌توان از واحه انتظار جذابیت بصری داشت. این برنامه به سبک برنامه‌های بلک باکس تولید می‌شود که خب فاقد نوآوری است.
مطول بودن گفت‌و‌گوها یکی از ضعف‌هایی است که در واحه به چشم می‌خورد. مهمان‌ها آدم‌هایی مطرح نیستند و به همین خاطر مخاطب باید حوصله‌ای زیاد داشته باشد تا مقدمه چینی آن‌ها را بشنود. در این برنامه نزدیک به سی‌دقیقه حرف زده می‌شود و این میزان، حوصله مخاطب را سر می‌برد. کم بودن آیتم‌ها دیگر عاملی است که برنامه را خسته کننده می‌کند. سید محمد جواد شرافت که شهرتش به شاعری است در مقام مجری موفق بوده.
