آقا یحیی، فریب آن ۱۵دقیقه را نخور!
روزنامه هفت صبح، نادر نامدار | پرسپولیس در دربی رفت خیلی بدشانس بود. در حالی که می‌توانست با دقت مهاجمانش و البته احمد نوراللهی به یک پیروزی بزرگ و پرگل در برابر استقلال دست پیدا کند، با یک موقعیت نصفه و نیمه و البته نبوغ قایدی، دو امتیاز حساس را از دست داد. البته هواداران پرسپولیس از نمایش تیم‌شان در دربی خوشحال هستند اما واقعیت این است که این تیم هنوز با مشکلات زیادی در داخل و بیرون زمین دست و پنجه نرم می‌کند.
**** زمستان پرسپولیس از راه رسید!
مشکل بیرون زمین پرسپولیس، یک مشکل بزرگ مالی است که به مدیریت باشگاه مربوط می‌شود. پرسپولیس پیش از فینال آسیا ۱۵میلیارد تومان در دوره سمیعی و ۱۳میلیارد تومان در دوره رسول‌پناه قرض گرفت تا علاوه بر مطالبات برانکو و دستیارانش، طلب‌های بازیکنان از سال‌های قبل را به آنها پرداخت کند.
مدیران باشگاه با امید به پاداش فینال لیگ قهرمانان آسیا (و شاید پاداش قهرمانی) این مبالغ را تامین کردند تا پس از دریافت پول از AFC بدهی‌ها پرداخت شود اما با توجه به تحریم‌های آمریکا، کنفدراسیون فوتبال آسیا به پرسپولیس اعلام کرده امکان پرداخت پول وجود ندارد. مدیران پرسپولیس که این روزها با بحران مطالبات بازیکنان دست و پنجه نرم می‌کنند، تا ۱۲ بهمن هم باید ۵۰۰ هزار یورو به بودیمیر پرداخت کنند و پس از آن باید خود را برای پرداخت بدهی ۷۸۰ هزار دلاری کالدرون و دستیارانش آماده کنند.
این در حالی است که تنها منبع درآمدی پرسپولیس، کارگزار است که آن هم تا به حال به تعهدات خود عمل کرده و تا پایان قرارداد سال اول (۳۰اردیبهشت ۱۴۰۰) فقط قرار است ۲۸میلیارد تومان دیگر پرداخت کند که از این مبلغ ۱۵میلیارد و ۵۰۰میلیون تا پایان سال۹۹ پرداخت خواهد شد. این یعنی اگر پرسپولیس نتواند پاداش آسیایی خود را وصول کند، برای این فصل باید حداقل ۶۰ میلیارد تومان (بابت مطالبات کالدرون، بودیمیر و بدهی ۲۸ میلیاردی) بدهی پرداخت کند و ۹۰ درصد قرارداد بازیکنان و کادر فنی را بپردازد اما فقط ۲۸ میلیارد تومان درآمد خواهد داشت.
*** ناتوانی در حفظ نتیجه
چرا پرسپولیسی که در زمان برانکو و حتی کالدرون بارها توانسته بود در دقایق پایانی دروازه رقبایش را باز کند، هم اکنون این قدر راحت در این دقایق گل می‌خورد؟ نگاهی به چند ماه اخیر بیندازیم؛ پرسپولیس پس از قطعی کردن قهرمانی خود در لیگ نوزدهم، در برابر گل‌گهر سیرجان، بازی ۲بر صفر باخته را ۳بر۲ می‌کند، ولی در ثانیه‌های پایانی گل تساوی را دریافت می‌کند و بازگشتش عقیم می‌ماند.
این اتفاق در دربی حذفی نیز می‌افتد، سرخ‌ها شکست یک‌برصفر را با برد ۲بریک عوض می‌کنند، ولی در دقایق تلف شده دروازه‌شان توسط دانشگر باز می‌شود و در نهایت در ضربات پنالتی حذف می‌شوند. در بازی با ذوب‌آهن در این فصل هم دروازه سرخپوشان در دقیقه ۹۰ باز می‌شود و از همه بدتر این که اتفاق دربی حذفی عینا در همین دربی ۹۴ هم تکرار می‌شود.
حتی در دیدار فینال آسیا نیز در شرایطی که سرخپوشان با گل دیدنی مهدی عبدی در دقیقه ۴۵ از حریف کره‌ای خود پیش افتاده‌اند، در اداره بازی تنها برای چند ثانیه به نوعی اهمال می‌کنند و با پنالتی تقدیمی به رقیب، برد ارزشمند در نیمه اول را در ثانیه آخر از دست می‌دهند و با روحیه‌ای شکننده به رختکن می‌روند. حقیقتاً چه مشکلی در پرسپولیس و تمرکز بازیکنانش وجود دارد که این قدر راحت برتری خود برابر حریفان در ثانیه‌های پایانی در بازی را از دست می‌دهد، آن هم در شرایطی که در سال‌های اخیر سرخ‌ها در گل زدن برابر رقبای‌شان در دقایق پایانی بازی‌ها و تغییر نتیجه بازی به نفع خود، تبحری مثال‌زدنی داشتند؟
*** یعنی هیچ تیم برنده‌ای نباید تعویض کند؟
در برنامه فوتبال برتر حمید مطهری دستیار یحیی در توجیه این که چرا پرسپولیس کم تعویض می‌کند و چرا تعویض‌های یحیی معمولا جواب نمی‌دهد، گفت: «زمانی که بازیکنان وظیفه محول شده خود را به درستی انجام می‌دهند، دلیلی ندارد که تعویض شوند!» این جواب، شاید غیرمنطقی‌ترین جواب منطقی ممکن به چنین سوالی باشد. اصل جمله مطهری شاید درست باشد و وقتی در تیمی همه بازیکنان وظایف خود را به خوبی و درستی انجام می‌دهند، ظاهرا نیازی به تعویض نیست.
اما سوال این است که آیا مگر فوتبال یک بازی با دو تیم نیست؟ آیا شرایط بازی و تغییرات و تعویض‌های تیم حریف، نباید با واکنشی از سوی تیم مقابل روبه رو شود؟ آیا شکل بازی استقلال در دقیقه ۷۰ یعنی چند دقیقه پس از گل دوم پرسپولیس، هیچ تفاوتی با نحوه بازی این تیم در دقیقه مثلا ۸۵ نداشت؟ شاید احسان پهلوان مثال بسیار خوبی در ارتباط با این موضوع باشد؛ بازیکنی که به دلیل شرایط جثه و فیزیک ریزنقشی که دارد، معمولا در دقایق پایانی از لحاظ بدنی کم می‌آورد، دچار مشکل می‌شود و ضریب اشتباهاتش بالا می‌رود؛
همان طور که در بازی با النصر در وقت‌های اضافه، به دلیل یک بی‌احتیاطی عجیب (ناشی از خسته شدن و عدم تمرکز لازم) در میانه‌های میدان کارت زرد دوم را گرفت و در همین بازی با استقلال هم گل تساوی توسط مهدی قایدی روی اشتباه بزرگ و توپ لورفته او در میانه‌های میدان به ثمر رسید؛ اشتباهی که به‌رغم بازی خوب پهلوان، ناشی از خستگی مفرط او در آن دقایق رخ داد و امید عالیشاه آماده هم تا پایان بازی روی نیمکت ماند.
*** آن ۱۵ دقیقه فریبنده
دربی رفت، یک مقطع ۱۵دقیقه‌ای عجیب و غریب داشت. یعنی همان فاصله بین دقیقه ۵۱ تا ۶۶ که دو گل پرسپولیس به ثمر رسید و ۴ موقعیت مسلم گل دیگر هم از دست این تیم رفت. البته باید به هوش یحیی و دستیارانش در پیدا کردن نقطه ضعف استقلال و استفاده بهینه از آن تبریک گفت اما واقعیت این است که اگر استقلال هم یک کادر فنی باهوش و باتجربه در اختیار داشت، اصلا اجازه نمی‌داد، آن مقطع ۱۵دقیقه‌ای حتی ۵دقیقه هم طول بکشد. در واقع آبی‌ها حتی می‌توانستند با انداختن بازی از جریان به مدت یکی دو دقیقه، فشار عجیب حریف را خنثی کنند و البته به مدافعان خودشان هم اجازه بازیابی ذهنی و رسیدن به تمرکز لازم را بدهند.
اما کادر فنی استقلال که هیچ تدبیر فنی خاصی برای این لحظات در سر نداشت، حتی در متوقف کردن جریان بازی هم ناتوان بود و به پرسپولیسی‌ها اجازه داد، هر بلایی که می‌خواهند بر سر خط دفاع استقلال بیاورند. در واقع آن ۱۵دقیقه طوفانی، محصول مشترک تیزهوشی یحیی و البته کم‌تجربگی فکری بود. شاید اگر تیم دیگری بود و سرمربی باتجربه‌ای روی نیمکتش داشت، آن ۱۵دقیقه رویایی برای پرسپولیس رخ نمی‌داد. پس بهتر است یحیی و دستیارانش هم فریب آن مقطع از بازی را نخورند و به دنبال برطرف کردن ضعف‌های خود باشند.
