معرفی تیم منتخب لیگ بیست‌و‌دوم از نگاه هفت‌صبح
روزنامه هفت صبح| به رسم معمول، در پایان بیست و دومین دوره لیگ‌برتر، تیم منتخب فصل را از نگاه هفت‌صبح معرفی می‌کنیم. این 11 بازیکن احتمالا در هر نظرسنجی دیگری هم در تیم منتخب فصل قرار خواهند گرفت. چند بازیکن دیگر هم شایسته بودند که نام‌شان را در فهرست ذخیره‌های تیم منتخب فصل قرار دادیم.
علیرضا بیرانوند: بازگشتش از اروپا و پیوستن دوباره‌اش به پرسپولیس، یک معامله دو‌سر سود بود. هم پرسپولیس با اتکا به آمادگی و تجربه او قهرمان شد و هم خود بیرو توانست بهترین دروازه‌بان فصل شود. بالاتر از هر دروازه‌بان دیگری 19 بار کلین‌شیت کرد و در 8 بازی آخر فقط یک گل دریافت خورد. مثل همیشه مصاحبه‌های جنجالی و حاشیه‌هایی هم داشت اما عملکردش در این فصل فوق‌العاده بود و حواشی‌اش خیلی به چشم نیامد. این بهترین بیرویی بود که می‌شناختیم. کم‌اشتباه، مطمئن و با اعتماد به‌نفسی بالاتر از همیشه.
گئورگی گولسیانی: قطعا جزو یکی از 3 خرید برتر فصل بود. آمدنش به پرسپولیس، نقطه ضعف فصل گذشته این تیم را برطرف کرد و در خط دفاع سپاهان هم خلء بزرگی ایجاد کرد. به جز یک اشتباه در یکی از بازی‌های نیم‌فصل اول، اشتباهی نداشت و با اختلاف بهترین و آماده‌ترین مدافع میانی لیگ بیست و دوم بود. علاوه بر درخشش در فاز دفاعی، در هجوم‌ها هم موفق و موثر ظاهر شد و گلزن‌ترین مدافع فصل هم بود. بدون شک اگر او نبود، پرسپولیس نمی‌توانست کورس سنگین هفته‌های پایانی را با موفقیت پشت سر بگذارد.
محمدامین حزباوی: جذاب‌ترین پدیده فصل مدافع میانی جوان فولاد بود. در این تیم حسابی درخشید و در تیم امید هم نمایش‌های خوبی داشت. آنقدر خوب بود که در مقطعی شایعه شد کارلوس کی‌روش به فدراسیون فوتبال قطر ماموریت داده که او را به تابعیت قطر دربیاورند تا بتواند برای تیم ملی قطر بازی کند! هرچند این شایعه تکذیب شد اما اصل ماجرا این است که او از بهترین تیم‌های لیگ‌برتر و چند تیم قطری و عربستانی پیشنهاد جدی دارد. احتمال زیادی وجود دارد که این مدافع خوش قد و بالا در لیگ بیست و سوم غایب باشد.
میلاد زکی‌پور: در فصلی که تا آستانه پیوستن به پرسپولیس پیش رفت و حتی پست‌هایش با پیراهن استقلال را هم پاک کرد، ناگهان تغییر مسیر داد و به سپاهان رفت و رویایی‌ترین فصلش را پشت سر گذاشت. در نیم‌فصل اول کمی ضعیف بود اما به تدریج آنقدر خوب ظاهر شد که مورایس مجبور شد نورافکن را به پست دیگری منتقل کند. در نیم‌فصل دوم 4 پاس گل داد و یک گل هم زد. با توجه به کمبود مدافع چپ خوب و استاندارد، او می‌تواند امیدوار باشد که در این دو سه سال مدافع چپ اصلی تیم ملی باشد.
رامین رضائیان: برخلاف قولی که به هواداران پرسپولیس داده بود، در ایران پیراهن تیم دیگری را هم پوشید. در حالی که به نظر می‌رسید دوباره به قطر بازخواهد گشت، به سپاهان پیوست و عجیب اینکه بهترین فصل فوتبالی‌اش را هم در این تیم پشت سر گذاشت. با 7 گل و 8 پاس گل، موثرترین بازیکن تیمش بود. اگر همبازیانش قدر پاس‌های او را بیشتر می‌دانستند، احتمالا می‌توانست امسال برای اولین بار یک جام قهرمانی را لمس کند. با آمادگی بالایی که در او می‌بینیم، دو سه سال دیگر هم می‌تواند در همین سطح بازی کند.
میلاد سرلک: نمونه کامل یک بازیکن وظیفه‌شناس و بدون ادا و اطوار! بازی‌اش به چشم نمی‌آید اما در چند بازی که غایب بود، نمایش پرسپولیس به شدت افت کرد. آنقدر خوب و آماده بود که توانست خودش را در هر سیستمی وفق بدهد. کمال کامیابی‌نیا و سینا اسدبیگی را نیمکت‌نشین کرد و عملکرد فوق‌العاده‌اش را در بازی آخر کامل کرد. او زننده اولین و آخرین گل‌های این فصل پرسپولیس بود. عصای دست یحیی گل‌محمدی، فصل بعد هم در این تیم خواهد ماند مگر اینکه پیشنهادی از خارج کشور به او برسد و لژیونر شود.
ریکاردو آلوز: مهندس پرتغالی تراکتور در نیم فصل اول همه را شگفت‌زده کرد. پاس‌هایش به نقطه کور مدافعان حریف، از او یک هافبک ممتاز ساخته بود. تا هفته نوزدهم 12 پاس گل داده و به نظر می‌رسید می‌تواند رکورد پاس گل در یک فصل را بشکند اما در ادامه افت کرد و فقط یک پاس گل دیگر در کارنامه او ثبت شد. با این حال آنقدر خوب کار کرده بود که در نهایت توانست بیشترین پاس گل را در لیگ بیست و دوم به نام خود ثبت کند. استقلال خواهان او بود اما با تراکتور تمدید کرد و فصل بعد هم در این تیم خواهد بود.
امید نورافکن: یکی از بهترین بازیکنان این فصل بود. در هر پستی که به میدان رفت عالی کار کرد. چند گل دیدنی زد که هر کدام می‌توانند کاندیدای زیباترین گل فصل بشوند. او البته با تصمیم کارلوس کی‌روش جام جهانی را از دست داد اما روحیه‌اش را حفظ کرد و یکی از بهترین بازیکنان سپاهان بود. هم استقلال و هم پرسپولیس خواهان او هستند اما به احتمال زیاد در اصفهان خواهد ماند. شوت‌های سنگینش مقابل استقلال و پیکان دو گل خاطره‌انگیز را ثبت کرد، به خاطر نمایش‌های خوبش، می‌شود غرغرهایش در هفته‌های پایانی را فراموش کرد.
مهدی ترابی: فصل را ضعیف شروع کرد، معمولی ادامه داد و رویایی به پایان برد. در حالی که تا هفته بیستم فقط 5 پاس گل داده بود، در 10 بازی پایانی، 7 گل زد و 3 پاس هم به آمار پاس گل‌هایش اضافه کرد. درخشش او در هفته‌های پایانی از عوامل اصلی قهرمانی پرسپولیس بود. با چنین آماری او بدون شک موثرترین و بهترین بازیکن این فصل پرسپولیس بود. تنها نقطه سیاه کارنامه این فصل او، از دست دادن پنالتی در بازی رفت مقابل تراکتور بود که هواداران پرسپولیس به خاطر نمایش‌های خوبش آن را نادیده خواهند گرفت.
مهدی قایدی: به عنوان یک لژیونر ناکام از امارات به استقلال برگشت. بعد از یک شروع خوب مقابل ملوان، افت کرد و یک نیم‌فصل فاجعه‌بار را پشت سر گذاشت اما از هفته هجدهم طوفانی ظاهر شد. در 13 بازی پایانی فصل، 11 گل زد و 6 پاس گل داد! با 12 گل در مجموع، دومین گلزن برتر فصل بود و اگر آن پنالتی کذایی در بازی مقابل هوادار را به حسینی نمی‌داد و خودش گل می‌زد، رسما آقای گل لیگ بیست و دوم می‌شد. او با اختلاف بهترین بازیکن این فصل استقلال بود و اگر از ابتدا آماده بود، این تیم قهرمان می‌شد!
شهریار مغانلو: در 9 هفته ابتدایی فصل ضعیف کار کرد و فقط یک گل زد اما از هفته دهم روی دور گلزنی افتاد و با 13 گل زده آقای گل لیگ بیست و دوم شد. در 4 بازی آخر گل زد و دو پاس گل هم به همبازیانش داد. البته فرصت‌سوزی‌هایش در بازی مقابل ملوان گران تمام شد و صدر جدول را از سپاهان گرفت. با این حال شایسته رسیدن به عنوان آقای گلی بود. نمره منفی در کارنامه او گل نزدن به استقلال و پرسپولیس بود. او با توجه به علاقه قلعه‌نویی به مهاجمان بلندقامت، شانس زیادی برای ملی‌پوش شدن دارد.
نیمکت ذخیره‌های جذاب
حسین پورحمیدی دروازه‌بان خوب آلومینیوم اراک، فصل بعد یا در تراکتور خواهد بود یا در استقلال! مرتضی پورعلی گنجی هم یکی از ارکان موفقیت پرسپولیس در فاز دفاعی بود. جفرسون باهیا مدافع مس رفسنجان هم در پست مدافع میانی درخشید. کوین یامگای استقلال اگر مصدوم نمی شد،شاید قهرمان لیگ عوض می شد، روزبه چشمی بهترین فصل دوران بازی‌اش را پشت سر گذاشت و رضا شکاری هم سرانجام آنقدر درخشید که به پیراهن تیم ملی رسید.
