نبردهای سنگین با کله‌های شکسته
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار| خونسردی گل‌محمدی در بازی با ذوب‌آهن آن‌هم در حالیکه داور یک پنالتی حتمی را براي پرسپولیس روی کاشته امید عالیشاه نگرفت، نشان از شیوه جدید گل‌محمدی در این فصل دارد. دقیقا برخلاف استقلال که در هیاهو و خشم روزانه ساپینتو، در حال فروپاشی عصبی است، گل‌محمدی با خونسردی تیمش را روی نوار موفقیت حفظ کرده است. دو بازی سنگین و پرحادثه و خشن. پرخون و پرتنش که همه‌چیز داشت جز تماشاگر.
دو هماورد اصفهان و تهران که یکی در اصفهان انجام شد و دیگری در تهران. در اصفهان سپاهان در مسابقه‌ای که بر تیم خزان‌زده استقلال برتری داشت با یک شوت آزاد از 35 متری و یک پنالتی بسیار دیرهنگام غلبه کرد. اولی روی اشتباه علیرضا رضایی در دفع شوت سنگین و چرخشی امید نورافکن و دومی هم روی خطای بی‌مورد سیاوش یزدانی بر روی مغانلو. اما سپاهان به‌جز این دو گل که روی دو ضربه ایستگاهی زد، دو بار تیر دروازه حریف را لرزاند، دو واکنش نجات‌بخش از علیرضا رضایی اخذ کرد و دو بار هم در حوالی شش‌قدم ضربات زکی‌پور آسمان را شکافت.
در جواب همه این‌ها استقلال می‌تواند به حرکت انفرادی یامگا بنازد که یک‌تنه خط دفاع سپاهان را شکافت و در کورسی سریع و با گام‌های بلند و مطمئن با پیام نیازمند تک به‌تک شد که دروازه‌بان سپاهان با تیزهوشی راه ضربه خوب یامگا را بست. یامگا که یک کلاس از همه بازیکنان استقلال بالاتر است روی تک‌گل استقلال هم عالی عمل کرد و پاس بلند نیک‌نفس را با تیزهوشی روی خط دروازه فرستاد تا مطهری که روز بسیار بدی را می‌گذراند تکل بزند و توپ را وارد دروازه خالی بکند.
استقلال در تمهیدی غریب محبی و قایدی و رضاوند را روی نیمکت نشانده بود. شاید به‌خاطر ترس از تشدید مصدومیت‌هایشان اما هرچه بود نمایش مهری و حامدی‌فر در خط هافبک فاقد خلاقیت بود و فقط نیک‌نفس بود که مقابل درخشش امید نورافکن توان جلوه‌گری داشت. در این بازی بسیار خشن نیک‌نفس و محمد کریمی سرشان شکست و بارها بازیکنان در خطاهای سنگین حریف به زمین غلتیدند. در مجموع یک بازی خوب و نفسگیر بود که اگر مثلا با فینال جام خلیج‌فارس بین عمان و عراق مقایسه بشود نشان می‌دهد که پتانسیل فوتبال ایران چقدر قوی‌تر و بهتر است.
اما پرسپولیس بدون صادقی و ترابی که احتمالا مهم‌ترین بازیکنان این فصل پرسپولیس بوده‌اند، بازهم دیاباته را روی نیمکت نشاند و خط حمله را به عمری و عالیشاه سپرد و دانیال اسماعیلی‌فر را به خط هافبک منتقل کرد و وحدت هنانوف را در دفاع راست به‌کار گرفت. وحید امیری هم هافبک چپ پرسپولیس بود. در همان دقیقه 4 شوت سنگین هافبک ذوب‌آهن تیر دروازه پرسپولیس را به لرزه درآورد اما بعد از آن بازی متعادل شد. دقیقه 36 هم شوت سنگین مهاجم ذوب‌آهن که به شکل سرضرب زده شد، درست جایی رفت که بیرانوند ایستاده بود.
دفاع و پرس شدید دوتیم در میانه میدان باز هم موجب به‌وجود آمدن صحنه‌های جذابی شده بود و هر دو تیم برای فرار از پرس حریف بر سرعت بازی‌شان افزوده بودند. در این میان عدم تمرکز عمری و بازی محتاطانه اسماعیلی‌فر توان هجومی پرسپولیس را کاهش داده بود. وحید امیری هم روز خوبی را در نیمه اول نداشت. نیمه دوم اما پرسپولیس هجومی‌تر شروع کرد. دقیقه 53 دیاباته به زمین آمد و علی نعمتی بیرون رفت تا عالیشاه یک خط عقب بکشد و امیری هم به خط دفاع برود و زوج دیاباته و عمری در خط حمله شکل بگیرد.
فشار پرسپولیس ادامه پیدا کرد. شوت پورعلی‌گنجی که از خوب‌های پرسپولیس بود راهی اوت شد. ورود سروش رفیعی به‌جای هنانوف، موجب شد تا اسماعیلی‌فر هم به پست اصلی خودش برگردد. دو دقیقه بعد روی یک ضربه کاشته سانتر زیبای رفیعی و در حالیکه مدافعان ذوب حواسشان به دیاباته و گولسیانی و پورعلی گنجی بود، عالیشاه با یک ضربه سر دقیق گل پرسپولیس را به‌ثمر رساند. بعد از این گل و در حالیکه خطوط دفاعی ذوب‌آهن باز شده بود، پرسپولیس موقعیت‌های بی‌شماری را برای زدن گل دوم از دست داد.
به‌خصوص دیاباته که یک تک به‌تک صد درصد را به بیرون زد. پرسپولیس با اين پیروزی فاصله‌اش با سپاهان را در همان 5 امتیاز حفظ کرد و از استقلال هشت امتیاز فاصله گرفت. جالب این‌که تیم گل‌محمدی نه بهترین خط حمله را در دست دارد (سپاهان دو گل بیشتر از پرسپولیس زده است) و نه بهترین خط دفاع را.(مس رفسنجان یک گل کمتر خورده است).
