ایران - ولز؛ این همه دغدغه، یک دنیا امید
روزنامه هفت صبح| فردا ظهر ایران در دومین بازی خود در جام‌جهانی به مصاف تیم ملی ولز می‌رود. تیمی که در بازی اول خود موفق شد در دقایق پایانی از شکست مقابل آمریکا فرار کند و به صعود از این گروه امیدوار بماند. ایران هم پس از شکست سنگین مقابل انگلستان، راهی جز گرفتن نتایج خوب در برابر ولز و آمریکا ندارد.
شکست در برابر ولز به معنای پایان زودهنگام جام‌جهانی برای ایران است و تساوی شانس صعود هر دو تیم را زنده نگه می‌دارد. البته این در صورتی است که در دیگر بازی این گروه انگلستان بر آمریکا هم غلبه کند. از ولز چه دیدیم؟مرور آنچه در دیدار ولز و آمریکا گذشت، می‌تواند راه مقابله با همبازیان گرت بیل و پیروزی بر این تیم را به ما نشان بدهد. ولز در برابر آمریکا با سیستم 2-5-3 بازی کرد.
مقابل آمریکا دروازه‌بان این تیم وین هنسی بود که در ناتینگهام‌فارست انگلستان بازی می‌کند. جو رودون مدافع میانی ولز است که در سمت راست او کریس مفام و در سمت چپش بن‌دیویس قرار گرفته بودند. هری ویلسون، اتان امپادو و آرون رمزی 3 هافبک میانی این تیم بودند. نکو ویلیامز در بال چپ و کانر رابرتس در بال راست بازی کردند و دنیل جیمز و گرت بیل هم زوج خط حمله ولزی‌ها بودند.
مطابق انتظارات بهترین و تاثیرگذارترین بازیکن ولز گرت بیل بود. او ذاتا یک بازیکن سرعتی است که می‌تواند دردسرهای زیادی برای خط دفاع ایران ایجاد کند. در واقع تمرکز مدافعان ایران در بازی فردا باید مهار و از کار انداختن بیل باشد. او زننده تک‌گل ولز از روی نقطه پنالتی بود و اتفاقا پنالتی ولز هم با خطای مدافعان آمریکا روی خود او به دست آمد.
در مقابل آمریکا، تیم ملی ولز دو بازیکن شاخص دیگر هم داشت. اولی بن دیویس مدافع میانی سمت چپ این تیم که نفوذهای زیادی هم داشت و دو بار هم به سمت دروازه آمریکا شوت زد. دیگری هم هری ویلسون هافبک هجومی این تیم است که متمایل به سمت چپ بازی می‌کند و در برابر آمریکا بعد از بیل دومین بازیکن موفق ولز بود. در واقع به نظر می‌رسد ولزی‌ها با در اختیار داشتن دیویس، ویلسون و بیل، در سمت چپ کاملا قدرتمندتر و خطرناک‌تر هستند.
همه معماهای ترکیب فردای تیم ملی
با اتفاقاتی که در بازی با انگلیس رخ داد، قطعا فردا شاهد تغییرات زیاد و مهمی در ترکیب و سیستم تیم ملی خواهیم بود. بعضی از تغییرات کاملا قابل پیش‌بینی است. می‌شود با اطمینان گفت که روزبه چشمی، علی کریمی و احمد نورالهی از ترکیب اصلی خارج خواهند شد. احتمال نیمکت‌نشینی مجید حسینی هم زیاد است.
اگر کی‌روش دوباره هوس سورپرایز به سرش نزند، تیم ملی مقابل ولز به سیستمی که به آن عادت کرده یعنی 1-3-2-4 برمی‌گردد. جای مرتضی پورعلی‌گنجی و میلاد محمدی در خط دفاع محفوظ است و احتمالا محمدحسین کنعانی‌زادگان و رامین رضاییان جانشین مجید حسینی و صادق محرمی می‌شوند.
سعید عزت‌الهی و احسان حاج‌صفی دو هافبک دفاعی تیم ملی خواهند بود، علیرضا جهانبخش و علی قلی‌زاده به عنوان دو هافبک کناری بازی خواهند بازی کرد، سردار آزمون بین این دو نفر قرار خواهد گرفت و مهدی طارمی در خط حمله خواهد ایستاد. این ترکیب اگر تمرکز لازم را داشته باشد، می‌تواند از حذف زودهنگام تیم ملی جلوگیری کند. ضمن اینکه روی نیمکت بازیکنانی مثل وحید امیری، سامان قدوس و مهدی ترابی هم هستند که می‌توانند تعویض‌هایی طلایی برای تیم ملی باشند.
بزرگ‌ترین دغدغه
مهم‌ترین دغدغه کی‌روش اما انتخاب دروازه‌بان اول تیم ملی است. حتی اگر بیرانوند برای بازگشت به ترکیب اصلی اعلام آمادگی کند، باید بپذیریم که نمی‌توانیم از او انتظار یک حضور صددرصدی داشته باشیم. او خواه ناخواه در خروج‌ها و واکنش‌هایش نگران مصدومیتش خواهد بود و همین می‌تواند تمرکز کامل را از او بگیرد.
نکته اما اینجاست که نفرات و دوم و سوم هم آمادگی صددرصدی روحی و روانی ندارند. حسینی با اینکه روی گل‌های خورده بازی با انگلیس نقش زیادی نداشت اما به هر حال این 6 گل خورده به نام او ثبت شده است و قطعا از نظر روحی در شرایط خوبی به سر نمی‌برد. امیر عابدزاده هم یک فصل بد را در پونفرادینا پشت سر گذاشته و در بدترین فرم وارد جام جهانی شده است.
بازی دادن به پیام نیازمند هم با توجه به اینکه در هیچ کدام از بازی‌های تدارکاتی به میدان نرفته، ریسک بزرگی است و کی‌روش باید سخت‌ترین تصمیم خود را در همین پست بگیرد. او یا باید حسینی را آماده کند یا باید به عابدزاده اعتماد کند که هر دو گزینه ریسک‌های زیادی برای تیم ملی در این بازی کلیدی دربر دارد.
حمله به ناامیدی
با وجود همه این دغدغه‌ها و نگرانی‌ها و البته با وجود یک شکست سنگین و کمرشکن، هنوز به شکلی باورنکردنی، تیم ملی ایران برای صعود به مرحله بعد شانس و امید دارد. تساوی ولز و آمریکا بهترین اتفاق ممکن بعد از آن باخت تلخ بود و حالا از نظر ریاضی تیم ملی ایران این شانس را دارد که با کسب 4 امتیاز راهی مرحله بعد شود.
اگر فرض کنیم که این انگلیس قدرتمند بر ولز و آمریکا هم غلبه کند، آنگاه یک پیروزی مقابل یکی از این دو تیم و پیروزی یا تساوی مقابل دیگری ایران را قطعا راهی مرحله بعد خواهد کرد. خودمان بهتر از هر کسی می‌دانیم که باخت 6 بر 2 مقابل انگلیس واقعیت فوتبال ایران نبود و فقط باید امیدوار باشیم که تیم ملی زودتر به خودش بیاید و ولز و آمریکا فریب نتیجه بازی ما با انگلیس را بخورند! در این صورت راه برای صعود تیم ملی به مرحله بعد باز است.
