وضعیت بحرانی تیم ملی در پست مدافع راست

روزنامه هفت صبح | بعد از دههها حضور درخشان مدافعان راست در ترکیب تیم ملی، به نظر میرسد در فاصله شش ماه تا آغاز جامجهانی، بزرگترین مشکل و نقطه ضعفی که دراگان اسکوچیچ با آن مواجه است، مدافع راست اصلی تیم ملی است. به شکلی عجیب و باورنکردنی، هیچ کدام از مدافعانی که به تیم ملی دعوت میشوند انتظارات را برآورده نمیکنند و آنهایی هم که شاید بتوانند کمکی به اسکوچیچ بکنند، اصلا به تیم ملی دعوت نمیشوند. وضعیت مهمترین مدافعان راست حال حاضر ایران را بررسی میکنیم.
صادق محرمی: او گزینه اول دراگان برای پست دفاع راست تیم ملی است اما محرمی وضعیت خوبی در تیم باشگاهیاش دیناموزاگرب ندارد. محرمی در بازیهای مقدماتی و انتخابی جامجهانی بیشتر از سایر گزینهها برای تیم ملی به میدان رفت. از بازی دوستانه مقابل ازبکستان تا بازی آخر و تشریفاتی مقابل لبنان فقط دو بازی مقابل سوریه و کرهجنوبی را از دست داد، آن هم به دلیل مثبت شدن تست کرونا و البته محرومیت! در سایر بازیها او بازیکن فیکس تیم ملی بود و البته تاثیر چندانی در حملات نداشت و نمایشش در فاز دفاع هم انتقاداتی را به همراه داشت.
با وجود اعتقاد اسکوچیچ به او، سرمربیاش در دیناموزاگرب یعنی ژلکو کوپیچ به او اعتقادی ندارد. محرمی در این فصل از ۳۴ بازی فقط در ۹ بازی برای تیمش بازی کرد و مجموع دقایق حضور او در میدان ۶۳۴ دقیقه بود. او در این مدت فقط یک پاس گل داد. در ۶ بازی آخر هم ۳ بار روی سکوها بود و ۳ بار بازی تیمش را از روی نیمکت تماشا کرد. وضعیت او در دینامو حتی صدای برانکو ایوانکوویچ را هم در آورد و او در یک مصاحبه خواهان احترام گذاشتن سرمربی تیم به محرمی شد! با این حال واقعیت این است که محرمی مدافع راست سطح بالایی که بتواند در تورنمنتی مثل جامجهانی بدرخشد نیست.
صالح حردانی: دیگر بازیکنی که در یک سال اخیر کمابیش به تیم ملی دعوت شده و در پست دفاع راست به میدان رفته، صالح حردانی مدافع راست فعلی استقلال است که در نیمفصل اول بازیکن فولاد خوزستان بود. او در استقلال نمایشهای خوبی داشته اما بازیهای ضعیف او را هم نباید نادیده گرفت. حردانی در دربی گل تساوی استقلال را برای ژستد ساخت اما در بازی مقابل گلگهر ضعیفترین چهره میدان بود و دروازه استقلال بارها از سمت او تهدید شد. نکته دیگر درباره او جثه نسبتا ضعیفش است که باعث میشود در نبردهای تن به تن و فیزیکی شانس زیادی برای برنده شدن نداشته باشد.
همین ویژگی بدنی او باعث شده تا در بیشتر بازیهای استقلال نتواند ۹۰ دقیقه بازی کند و جای خود را به وریا غفوری بدهد. حتی گاهی فرهاد مجیدی بازیکنی مثل محمد دانشگر را به او ترجیح داده است. او قطعا آینده درخشانی دارد اما در فاصله شش ماه تا جام جهانی، نمیتوان روی او به عنوان مدافع راست اصلی و حتی ذخیره تیم ملی در برابر تیمهایی فیزیکی مثل انگلستان و آمریکا حساب کرد. حردانی با ادامه این روند برای ادوار بعدی جامجهانی و جام ملتهای آسیا شانس زیادی خواهد داشت تا به عنوان مدافع راست اصلی تیم ملی خودش را مطرح کند.
دانیال اسماعیلیفر: در چند سال اخیر ثبات فوقالعادهای داشت. در تراکتور و ذوبآهن همواره یکی از بهترینها و آمادهترینها بود و در سپاهان هم به روند خوبش ادامه داده بود. کار به جایی رسیده بود که منتقدان اسکوچیچ معتقد بودند او باید به جای محرمی، از اسماعیلیفر در دفاع راست استفاده کند. دانیال از فیزیک بدنی مناسبی برخوردار است و معمولا روی زمین و آسمان مسلط کار میکند و در حملات هم به اندازه دفاع موثر است اما در یکی دو ماه اخیر، او احتمالا در حال سپری کردن بدترین دوران بازی خود است.
در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا یکی از ضعیفترین بازیکنان سپاهان بود و نقش زیادی در نتایج ضعیف این تیم داشت و روی چند گل خورده سپاهان مقصر بود. این روند در بازی سپاهان مقابل استقلال هم ادامه داشت و اسماعیلیفر ضعیفترین بازیکن تیمش بود که با اشتباهات پرتعداد و مرگبارش چند موقعیت گل را به استقلال تقدیم کرد. این بدشانسی دوجانبه او و تیم ملی است که در بدترین زمان ممکن افت کرده است. در روزهایی که فوتبال ایران مدافع راست استاندارد ندارد، اسماعیلیفر میتوانست بهترین گزینه ممکن باشد اما با این روند، هم خود او جام جهانی را از دست خواهد داد و هم تیم ملی فرصت استفاده از یک مدافع راست خوب را!
و این چند نفر
شاید تا چند ماه پیش امیدوار بودیم که اسکوچیچ از موضعش کوتاه بیاید و به رامین رضائیان و وریا غفوری فرصت بدهد تا اعتماد او را جلب کنند اما همین یکی دو ماه پیش بود که مشخص شد او اصلا اعتقادی به این دو نفر ندارد و آنها هیچ شانسی برای حضور در جام جهانی قطر ندارند. میماند گزینهای مثل مهدی شیری که از پرسپولیس کنار گذاشته شد و در فولاد احیا شد! باورنکردنی است اما این روزها وضعیت در دفاع راست تیم ملی به شکلی است که میتوانیم به گزینهای مثل مهدی شیری هم فکر کنیم!