سازهای دپو شده و رکورد باور‌نکردنی داریوش فرضیایی
روزنامه هفت صبح، بهنام مظاهری | در یکی دو روز اخیر صحبت‌های نایب رئیس اول کمیسیون اقتصادی مجلس که گفته:«اگر افرادی که به دنبال آلات موسیقی یا امیال شخصی‌خودشان هستند، کشورهای دیگر هستند می‌توانند از ایران بروند» حسابی جنجالی شده. این صحبت‌ها در ادامه خبری بود که در روزهای ابتدای آذر ماه منتشر شد.
هشتم آذر ماه ایسنا در سایتش منتشر می‌کند:«اما اخیرا گزارش‌های مبنی بر پیگیری ترخیص محموله ۱۱ کانتینری ابزار و آلات موسیقی برند «یاماها» در گمرک بوشهر منتشر شد. در نهایت روز گذشته سخنگوی گمرک اعلام کرد که این محموله از سال ۱۳۹۸ وارد گمرک شده ولی به دلیل ممنوعیت واردات اقلام گروه چهار و مغایرت کدتعرفه و شرح کالا در ثبت سفارش، گمرک مانع از ترخیص آن شده است.»
کالاهای گروه چهار گویا همان اقلام غیر ضروری هستند که در شرایط فعلی وارداتشان چندان ضرورتی ندارد. مثلا عینک آفتابی هم در همین گروه از کالاها دسته‌بندی شده. اما صحبت‌های نایب رئیس مجلس که به نظر می‌رسد در ادامه بحث‌ها، پیرامون سازهای دپو شده در گمرک، از زبان ایشان جاری شده در روزهای اخیر بین موزیسین‌ها حسابی جنجالی شده و خیلی از آنها به این صحبت‌ها واکنش نشان داده‌اند.
اما جدا از این حرف‌ها باید گفت این درست است که اقلامی مثل ساز می‌توانند جزو کالاهای غیر ضروری باشند اما وقتی موسیقی جزءلاینفک همین صدا و سیمای خودمان در برنامه‌هایی مثل خندوانه، تیتراژ سریال‌ها و… شده عملا امکان‌پذیر نیست که حذف شود. در سال‌های بعد از انقلاب نقش موسیقی اصیل به نوعی پررنگ‌تر شد و آثار مذهبی،ارزشی،تاریخی زیادی تولید شد که بین مردم هم مخاطبان زیادی پیدا کرد.
شما مثلا نمی‌توانید به آقای دکتر محمد اصفهانی یا شهرام ناظری و یا حسین علیزاده بگویید ساز می‌خواهی چه‌کار؟
همین یکی دو روز پیش بود که در موسیقی ما خبری منتشر شد که داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) گفته:« تا امروز بیش از ۶۰۰ قطعه موسیقی برای کودکان خوانده است.» بسیاری از این قطعات در صداوسیما منتشر شده و برای تولیدشان از ساز استفاده شده. با این حال به نظر نمی‌رسد نایب رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس هم روی صحبتش به کلیت اصحاب موسیقی بوده باشد و احتمالا بخش خاصی از افراد مدنظرشان بوده.
از این موضوع بگذریم و بیایید تا نظرتان را به همین خبر عمو پورنگ جلب کنم. ۶۰۰ قطعه موسیقی کودک که داریوش فرضیایی از آن صحبت کرده رقم اصلا کمی نیست. در یکی دو دهه اخیر موسیقی کودک و نقش آن عملا آنقدر کمرنگ شده که اگر رقم ۶۰۰ قطعه، حتی اگر کمی بالا پایین‌تر هم شود باید گفت داریوش فرضیایی رسما در این یکی دو دهه پرچم را به تنهایی بالا نگه داشته.
این درست است که هنرمندان دیگری هم در این حوزه زحمت می‌کشند ولی واقعا ۶۰۰ قطعه موسیقی کودک چیزی است که شاید حتی بتوان در کتاب رکوردها هم ثبتش کرد. داریوش فرضیایی در این مسیر از افراد صاحب نامی هم بهره می‌گیرد. برای مثال آهنگساز بسیاری از این قطعات مهرداد نصرتی است.
نامی که اگر کمی مخاطب حرفه‌ای موسیقی باشید حتما آن را شنیده‌اید. نصرتی با آهنگسازی قطعات ناصر عبدالهی نامش سر زبان‌ها افتاد و بعدتر برای بسیاری از خواننده‌های نام آشنای موسیقی ایران آهنگسازی کرد. تیتراژهای معروفی مثل زیر آسمان شهر، کوله پشتی، ماه عسل و… از ساخته‌های نصرتی است و بسیاری از قطعات معروف رضا صادقی، احسان خواجه امیری و خیلی‌های دیگر هم از ساخته‌های او است.
در تمام عمرم در بین سازندگان موسیقی کسی را پر کارتر از فریبرز لاچینی ندیده‌ام. اگر به ویکی پدیای او سر بزنید متوجه می‌شوید وقتی از حجم بالای تولید حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم. لاچینی بیش از ۶۰ آلبوم که متوسط قطعات آنها رقمی بین ۱۰ تا ۱۵ قطعه در هر آلبوم است تولید کرده و این تازه بدون احتساب تک قطعه‌ها و موسیقی فیلم‌ها و تیتراژهای او است.
لاچینی اگر پرکارترین هنرمند موسیقی ایران نباشد به جرات یکی از پر کارترین‌های موسیقی ایران در همه دوره‌های خود است. حالا شما حساب کنید داریوش فرضیایی اگر ۶۰۰ قطعه موسیقی کودک تولید کرده باشد عملا او هم می‌توان در زمره پرکارترین‌های موسیقی ایران دانست و خیلی جالب است که چنین رکوردی دست مجری کودک در برنامه‌های تلویزیونی باشد.
