وقتش است به اسکوچیچ ایمان بیاوریم
روزنامه هفت صبح | خوشبین‌ترین هواداران تیم ملی هم فکرش را نمی‌کردند که اینقدر زود، در آستانه صعود به جام جهانی قرار بگیریم. هرچند روی کاغذ هنوز ممکن است با ۴ باخت ما و ۴ برد یکی از تیم‌های لبنان یا امارات، نتوانیم به صورت مستقیم راهی جام‌جهانی شویم اما واقعا چقدر احتمال دارد این اتفاق بیفتد؟
پس بیایید فرض کنیم همه چیز تمام شده، البته نه از روی خیالبافی ساده‌لوحانه، بلکه فقط برای اینکه به استقبال یک جشن بزرگ برویم و کمی حال‌مان خوب شود. ما حالا ۳ امتیاز تا قطعی شدن صعودمان به جام‌جهانی فاصله داریم. بیاییم حالا که اینقدر همه چیز خوب پیش رفته، با عینک خوش‌بینی به اتفاقاتی که در این مدت برای تیم ملی و دراگان اسکوچیچ رخ داد نگاه کنیم و احترام بیشتری برای او و تیمش قائل شویم.
دوباره ساختنِ آن تیم ویران شده
ویلموتس که رفت، از تیم ملی یک ویرانه باقی مانده بود. میراثی که کارلوس کی‌روش برای فوتبال ایران به جا گذاشته بود، با نانجیبی مربی بلژیکی خیلی زود به باد رفت و با دو باخت متوالی مقابل عراق و بحرین، در آستانه حذف زودهنگام از رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی قرار گرفتیم.
عزا گرفته بودیم و تقریبا باورمان شده بود که دیگر هیچ شانسی برای صعود به جام‌جهانی نداریم اما دراگان اسکوچیچ بی‌ادعا و نجیب آمد و معجزه رقم خورد. تیم او در چهار بازی بیرون خانه متوالی چهار پیروزی به دست آورد و طلسم‌هایی مثل نبردن عراق و بحرین در خانه آنها را شکست و امیدهایی را که مرده بودند زنده کرد. حالا هم که با ۵ برد و یک مساوی، فقط ۳ امتیاز می‌خواهد تا حضورش در قطر ۲۰۲۲ را قطعی کند.
تیم ملی با اسکوچیچ به رکورد شکست‌ناپذیری جالب توجهی هم دست یافته است؛ طی دوران مربیگری این مربی کروات ایران در ۱۳ بازی به میدان رفته که ماحصل آن ۱۲ برد و یک تساوی بوده است. تیم ملی طی این بازی‌ها ۳۵ گل به ثمر رسانده تا میانگین ۲٫۷ گل زده در هر بازی را به نام خود کند. طی همین بازی‌ها تنها در چهار بازی دروازه ایران باز شده و در ۹ بازی این تیم موفق به ثبت کلین‌شیت و بسته نگه داشتن دروازه‌اش شده است.
عملیاتی غیرممکن برای صعود نکردن!
اینکه در ابتدای مطلب از قطعی شدن حضور ایران در جام‌جهانی و آمادگی برای برگزاری جشن صعود گفتیم، صرفا یک جمله احساسی نبود. آمار و ارقام و احتمالات نشان می‌دهد که برای صعود نکردن ایران به جام جهانی باید چندین اتفاق عجیب و باورنکردنی رخ بدهد. اتفاقاتی که با توجه به نمایش سایر تیم‌های این گروه، بیشتر شبیه یک جوک می‌ماند. بیایید این احتمالات بعید را بررسی کنیم:
برای اینکه ایران از صعود مستقیم به جام‌جهانی قطر باز بماند باید یکسری اتفاقات زنجیره‌ای عجیب و غریب رخ بدهد: ایران دیگر هرگز نباید پیروز شود. مثلا دو باخت و دو مساوی به دست بیاورد! ایران در مقابل امارات و عراق حتی یک امتیاز هم نباید بگیرد. امارات، عراق و لبنان باید تمام حریفان بعدی خود را ببرند و این درحالی است که در چهار هفته باقی مانده، این تیم‌ها رویارویی‌های مستقیمی هم با هم خواهند داشت که حداقل این فرضیه آخر را ناممکن می‌کند. جمع‌بندی همه این احتمالات نشان می‌دهد ما به جام‌جهانی صعود کرده‌ایم. این اتفاق قطعا رخ می‌دهد. البته دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد.
اسکوچیچی که لجباز نیست
قرار گرفتن امیر عابدزاده در دروازه تیم ملی، رها کردن وحید امیری از قید و بندهای پست دفاع چپ، کنار گذاشتن مهدی طارمی، حتی اگر به اختیار خودش نباشد و نتیجه گرفتن بدون او و زدن گل‌های زیاد، تعویض‌های معمولا درست که در بازی مقابل سوریه هم به خوبی جواب داد، همه و همه نشان می‌دهد که اسکوچیچ به تدریج در حال بزرگ شدن و پیدا کردن شخصیت هدایت تیم ملی ایران است.
او با متانت و صبر و سکوت در برابر انتقادات و البته گرفتن نتایج فوق‌العاده، پاسخ منتقدان مغرضش را داد و البته دیگر منتقدان منصفش را هم با خودش همراه کرد. حالا دیگر کنار گذاشتن او جرات و دلیل منطقی می‌خواهد و نمی‌توان او را به بهانه کوچک بودن و کارنامه نه‌چندان پربار، زیر سوال برد.
بگذاریم اسکوچیچ نفس بکشد
این روزها که صعودمان به جام جهانی قطعی به نظر می‌رسد، همه به دنبال این هستند که حضور ایران در قطر مثل تمام ادوار قبلی جام‌جهانی به سه بازی مرحله گروهی محدود نشود و حداقل از مرحله گروهی صعود کنیم. به اینکه تیم ملی این پتانسیل را دارد یا نه کاری نداریم اما واقعیت این است که رخ دادن چنین اتفاقی در قطر اصلا کار آسانی نیست، چه با اسکوچیچ و چه با یک مربی بزرگ و مشهور و چند میلیون دلاری دیگر!
رنکینگ فیفا و تیم‌هایی که تا امروز صعودشان به جام جهانی قطعی شده، نشان می‌دهد که در قطر احتمالا باز هم باید منتظر یک قرعه بسیار سخت باشیم. شاید به سختی گروه‌مان در روسیه. از همین حالا مشخص است که آلمان و هلند سرگروه نخواهند بود و ما قطعا در گروهی که قطر سرگروهش است قرار نخواهیم گرفت. حالا تصور کنید در گروهی قرار بگیریم که برزیل یا آرژانتین یا اسپانیا سرگروهش باشند و یکی از دو تیم آلمان و هلند هم در سید دوی همین گروه قرار بگیرند.
آیا منطقی است که از همین حالا روی تیم ملی و سرمربی‌اش فشار بیاوریم که قول صعود از مرحله گروهی را به ما بدهند؟ هرچند ممکن است در گروهی آسان‌تر هم قرار بگیریم که از نظر فنی شانس صعود داشته باشیم اما انصاف نیست که اسکوچیچ را از حالا تحت فشار بگذاریم و از او انتظاراتی داشته باشیم که برآورده کردنش، کار مربیان بزرگ‌تر از او هم نیست و نیاز به فاکتورهای دیگری هم دارد.
