دکتر مینو محرز؛ چهره برگزیده سال ۱۳۹۹
روزنامه هفت صبح | برای انتخاب چهره سال ۱۳۹۹ به مشکل برخورده بودیم. در سالی که با کلمه کرونا عجین شده بود نمی‌توانستیم و به خود اجازه نمی‌دادیم که از میان فوتبالیست‌ها و سینماگرها و بازیگرها چهره سال را انتخاب کنیم. پس چشم بر درخشش سید جلال حسینی در ۳۹سالگی بستیم و یحیی گل‌محمدی را نادیده گرفتیم و از همت و تلاش انفرادی حسن تفتیان دونده دوی سرعت کشورمان و مریم طوسی دختر تیزپای دو‌ومیدانی گذشتیم.
یا مجید مجیدی و فیلم خورشید و یا درخشش جواد عزتی در شنای پروانه. نه نمی‌شد در سالی چنین سخت چهره سال را از حوزه‌ای خارج از عرصه درمان و پزشکی انتخاب کنیم. حتی تمایل شخصی نگارنده به انتخاب سرتیپ دادبین که نمادی از فرهنگ فراموش شده ساده زندگی کردن در میان مسئولان بود و آن ویدئوی مشهورش که با عصا به دنبال خانه مناسب می‌گشت نتوانست رای عمومی حاکم بر روزنامه را تغییر دهد.
ابتدا به این نتیجه رسیدیم که به شکل نمادین یک پرستار را چهره سال کنیم. اما دیدیم هفت صبح هیچ وقت اهل این نوع نمادبازی‌های معناگرایانه نبوده. پس گشتیم دنبال چهره اثرگذار در عرصه پزشکی و مبارزه با کرونا. نام‌ها یک به یک اضافه شدند: دکتر نمکی و احساس مسئولیت قابل تحسینش و تلاشی که برای توقف همه فعالیت‌های دیگر کشور انجام می‌دهد تا بتواند کرونا را مهار کند!
یا دکتر حریرچی که با آن حس شوخ طبعی و بیان صمیمی‌اش به چهره‌ای آشنا برای مخاطبان تلویزیونی بدل شده یا دکتر زالی به عنوان فرمانده ستاد کرونا در تهران که در هشدارهای همیشگی‌اش برای توقف فعالیت‌ها و سفرها به‌خصوص و در ابتدای فعالیتش فقط با دکتر نمکی قابل مقایسه بود و حالا در زمستان ۹۹ با لحنی کمتر توبیخ کننده و با کلماتی موزون‌تر و موقر‌تر با مردم عادی سخن می‌گوید از آن حس توبیخ آمیز اولیه‌اش جدا شده است.
یا کیانوش جهانپور که در ابتدای ورود کرونا ناگهان به سلبریتی تبدیل شد و مجادله کلامی بی‌جهتش با سفیر چین مورد توجه افکار عمومی قرار گرفت. و باز هم بودند. پزشکان مشهور بیمارستان مسیح دانشوری به عنوان پیشقراولان مبارزه با کرونا و یا مسئولان ستاد اجرایی فرمان امام که برای تولید واکسن ماراتن بی‌نهایتی را آغاز کردند. همین‌طور بی‌شمار پرستار و پزشکی که در این نبرد با این حریف ترسناک ناشناخته جان باختند.
برآیند همه این مکاشفه‌های ما، به خانم دکتر محرز ختم شد. پزشک و عالم محبوبی که از سر پرونده خون‌های آلوده به اعتباری چشمگیر در افکار عمومی دست یافته است و در ماجرای مبارزه با کرونا یکی از منابع مورد وثوق مردم بوده است و حالا خیلی‌ها منتظر دستپخت او در تولید واکسن ملی هستند. واکسنی با حمایت مالی بنیاد برکت وابسته به ستاد اجرایی فرمان امام و با هدایت خانم دکتر محرز و دو همکارش دکتر صالحی و دکتر طبرسی.
مینو محرز در میانه سال با مخالفت بی‌جهتش با واکسن روسی، خودرا همسوی ترند توئیتر کرد اما خوشبختانه این موج سواری اشتباه با دخالت مجامع و مراکز بزرگ بهداشتی و پزشکی دنیا در تایید واکسن اسپوتنیک بلافاصله متوقف شد تا ما خیلی از خانم دکتر شگفت‌زده نشویم. مینو محرز (زاده ۳۰ دی ۱۳۲۴) پزشک، رئیس مرکز تحقیقات ایدز ایران (IRCHA)، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران است. او در سال ۱۳۵۲ موفق به اخذ مدرک در رشته تخصصی عفونی از دانشگاه تهران شد.
