استقبال مخاطبان تلویزیون از سریالهای خارجی

روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون | این نخستینبار نیست که ضرورت پخش سریال روز خارجی، سوژه گزارش هفت صبح میشود. بااینحال تاکنون یا شیوه پخش نادرست بوده یا سریال انتخابشده از اساس ظرفیت جذب مخاطب را نداشته است.
شبکه سه از هفته پیش، به مناسبت ایام فاطمیه، سریال کمدی «باخانمان» را متوقف کرد و بهجای آن سریال The Capture را با ترجمه «اسارت» روی آنتن فرستاد. این اتفاق دستمایه گزارش تازهای شده است تا ماجرا از منظری دیگر بررسی شود، خاصه آنکه هم تعداد سریالهای خوب خارجی بیش از پیش شده و هم دست تلویزیون خالیتر از گذشته است.
*** مورد اول| ذخیره کم سریالهای جدید ایرانی
طبعا در یک شرایط ایدهآل، اولویت باکس سریالهای شبکههای سراسری با تولیدات ایرانی است. در آن صورت میتوان باکسی دیگر را برای سریالهای خارجی تعبیه کرد یا این وظیفه را تماما به شبکه تماشا سپرد. درحالحاضر اما تصور چنین شرایطی رویایی است، بهویژه آنکه ماجرای کرونا هم پیش آمد و دست تلویزیون از داشتن سریالهای متعدد کوتاه ماند.
تازه، مسائلی مثل گران بودن تولید و پایین بودن کیفیت سریالها را هم نباید از یاد برد. نتیجه آنکه در سال جدید، شبکههای سراسری در اتفاقی کمسابقه بارها باکس اصلی خود را به سریالهای تکراری اختصاص دادند. شبکه یک معراجیها و دیوار، شبکه دو رهایی و مرضیه و شبکه سه گشت ویژه و عقیق را پخش کرد.
*** مورد دوم| الگویی به نام اسارت
مینیسریال The Capture (اسارت) محصول بیبیسی، اثری ضد سیستم امنیتی انگلیس است. محتوای این سریال را البته میتوان به زندگی بشر در حصار تکنولوژی تعمیم داد، اما بیش از همه نوک پیکان انتقادش به سمت کشور سازنده است. نکته جالب آنکه این سریال بهرغم وجود نسخه زیرنویس و بارگذاری در پلتفرمهای قانونی، با استقبال خوبی در شبکه سه هم مواجه شده.
کمااینکه قسمت نخست آن در اپلیکیشن تلوبیون بیش از چهارهزار مشاهده داشته است. این اتفاق یعنی اگر شبکههای یک، دو و سه سریال خوب خارجی پخش کنند، شانس دیده شدن آنها چندبرابر است. اگر سری به تلوبیون بزنید، متوجه میشوید که قسمت نخست «فرانک ریوا» شبکه چهار طی دو هفته کمتر از هزار بازدید داشته.
در همین بازه زمانی «فقط رد پول را بگیر» شبکه پنج هم فقط نزدیک به ۱۵۰۰ بار دیده شده. تجربه نشان داده شبکه یک، دو و سه بهتر میتوانند از ظرفیت سریال خارجی بهره ببرند. همانطور که شبکه سه سال ۹۵ که تلویزیون بحران کمبود سریال داشت، با یک سریال کرهای نزدیک به دو ماه آنتن خود را گرم نگه داشت.
یا سالها قبلتر شبکه دو با «جواهری در قصر» باکس جمعههای خود را احیا کرد. حالا این شبکه و شبکه یک میتوانند از این قابلیت برای رونق باکس جمعههای خود سود ببرند. اگر «سرقت پول» از شبکههای یک، دو یا سه پخش میشد، استقبال از آن دوچندان میبود.
*** مورد سوم| این سریالهای خارجی جذاب
طبعا واحد تامین صداوسیما میداند در دنیا چه خبر است و چه سریالهای خوبی در دسترس قرار دارد. بسیاری از آنها نهتنها مشکل محتوایی ندارند که حتی در پارهای موارد با سیاستهای کلان تلویزیون همسو هستند. برخی را نیز میتوان با اصلاحاتی اندک روانه آنتن کرد. همانطور که The Capture یکی، دو سکانس منشوری بیشتر نداشته.
سریالهای فرار از زندان و خانه پوشالی را فراموش نکنیم که از تلویزیون پخش و با استقبال مواجه شدند. مرور چند مورد دیگر از سریالهای خوب و روز دنیا که مناسب پخش هستند، صرفا حکم یادآوری دارد. سریالهای نابغه، جنگ و صلح، جناب قاضی، فارگو، مک مافیا، خدمتکار، کودکانگی، بادیگارد، مندولورین (اسپینآف جذاب جنگ ستارگان) و … را میتوان با کمترین اصلاح پخش کرد. حتی معتقدیم میتوان سریال «خلافت» را که با موضوع داعش ساخته شده است هم روی آنتن فرستاد.
*** مورد چهارم| یک پیشنهاد کارآمد
با شرایطی که مرور شد، تلویزیون میتواند به یک راهکار سودمند برسد. پیشنهاد هفت صبح این است که شبکه یک، دو و سه با هماهنگی یکدیگر، بعد از پایان یک سریال ایرانی، یک سریال روز خارجی پخش کنند. در کنار آن میتوانند برای باکس روز جمعه، به طور ثابت سریال خارجی را داشته باشند و تجربه موفق قبلی را احیا کنند.
با این شیوه بیننده با کنداکتوری جدید مواجه میشود و به آن عادت میکند. از یک طرف جنس خیلی از مخاطبانی که خوراک خود را از تلویزیون تامین میکنند، تکمیل میشود. از آنسو طیفی از بینندهها تمرکز خود را از روی ویاویدیها برمیدارند و بهجای سوزاندن گیگ و هزینه کردن برای اینترنت، سریال خارجی را رایگان از تلویزیون تماشا میکنند.
از آنسو ذخیره سریالهای ایرانی تلویزیون افزایش پیدا میکند. نتیجه این راهکار در نهایت تقویت آنتن است. با وجود سریالهای خوب خارجی، هرگاه هم سریالهای ضعیف مثل «روزهای ابدی» در حال پخش بود، از این فشار فزاینده بر تلویزیون کاسته میشود.