هفت صبح، مرتضی کلیلی | پروفایل امروزمان را به بریژیت باردو اختصاص دادیم؛ بازیگر افسانهای و خواننده و مدل برازنده فرانسوی که روز یکشنبه در 91سالگی درگذشت. باردو، نمادی از جوانی و زیبایی سرکش، با بازیهای بیحد و حصر خود در فیلمی مانند «تحقیر» ژان لوک گدار روی دیگری از توانایی بازیگری خود را در سینما به نمایش گذاشت.
از او چه میدانیم؟
بریژیت در سال 1934 (1313شمسی) در پاریس به دنیا آمد. در خانوادهای از طبقه متوسط رو به بالا در پاریس بزرگ شد؛ جایی که از دنیای پر زرق و برق سرگرمیها دور بود. او آرزو داشت بالرین شود اما حضورش روی جلد مجله اِل در 15سالگی توجه مارک آلگری، کارگردان سینما و به خصوص دستیار جوانش، راجر وادیم را به خود جلب کرد.
وادیم، شش سال بزرگتر از باردو، کارگردان مشتاقی بود که بعدها معشوق او شد. برژیت که چهار بار ازدواج کرد که معروفترین آنها همین روژه وادیم بود .ازدواج او در سال ۱۹۹۲ با برنارد دورمال، از نزدیکان ژان ماری لوپن، سیاستمدار راست افراطی، این تصور را تقویت کرد که او با فرانسه مدرن و متنوع همگام نیست.
بریژیت که در نیمه دوم عمر خود، مسیری غیرمتعارف را به عنوان یک مدافع سرسخت حقوق حیوانات پیمود. باردو که در فرانسه با حروف اول نامش B.B. شناخته میشود، با تصویر جسورانهاش در دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، مخاطبان را مجذوب خود کرد. مجله لایف سال ۱۹۶۱ تأثیر باردو را اینگونه توصیف کرد: «همه جا، دختران قدم میزنند، لباس میپوشند، موهای خود را مانند باردو مدل میدهند و آرزو میکنند که به اندازه او آزاد و رها باشند.»
شکارچی یا طعمه؟
بریژیت به عنوان یکی از اولین سلبریتیهای مدرن، در انظار عمومی چهرهای تفرقهانگیز بود. مدتها پیش از مدونا، باردو روابط عاشقانه متعددی با مردان به سبک خودش داشت و هرگز به خاطر سبک زندگی و رفتار پیشافمینیستی خود عذرخواهی نکرد. سیمون دو بووار، نویسنده فرانسوی، در مقالهای با عنوان «بریژیت باردو و سندرم لولیتا»، نوشت: «در بازی عشق، او به همان اندازه که شکارچی است، طعمه هم هست.» «برای او، یک مرد فقط یک شیء است، همانطور که او برای مرد است.
و این دقیقا همان چیزی است که غرور مردانه را جریحهدار میکند.» این ستاره که تواناییهای بازیگری خود را کماهمیت جلوه میداد و به ندرت تحسین منتقدان را به خود جلب میکرد اما شخصیت کاریزماتیک او برای نزدیک به دو دهه، از طریق بیش از 40فیلم مانند «...و خدا زن را آفرید» (۱۹۵۶)، «تحقیر» (۱۹۶۳) و «زندهباد ماریا!» (۱۹۶۵) غیرقابل انکار بود. باردو همچنین در دهه ۱۹۶۰ به خوانندهای محبوب در فرانسه تبدیل شد.
تقلید جین فوندا از بریژیت
بریژیت باردو، فراتر از فیلمها و موسیقیاش، حس مد او را در نیمه دوم قرن بیستم در خط مقدم فرهنگ پاپ نگه داشت. موهای بلند، فر یا بلوند او، همراه با علاقهاش به لباسهای غیررسمی و متناسب، تصویر او را مدتها پس از دهه ۱۹۶۰ امروزی نگه داشت. جین فوندا و جولی کریستی ازجمله بازیگرانی بودند که از او تقلید کردند، در حالی که سوپرمدلهایی مانند کیت ماس و کلودیا شیفر از مدل موی جذاب و ژولیده او الهام گرفتند. جیمز هیمن به گاردین گفته بود: «او طبیعی بود. او پابرهنه راه میرفت، موهایش را شانه نمیکرد، آرایش نمیکرد و کفشهای تخت میپوشید زیرا به عنوان رقصنده باله آموزش دیده بود.»
تحول بنیادین در زندگی
بریژیت باردو پس از بازنشستگی از بازیگری در سال ۱۹۷۳ در ۳۹ سالگی از شهرت خود برای افزایش آگاهی در مورد رنج حیوانات استفاده کرد. او سال ۱۹۸۷ در حراجی وسایل شخصیاش برای جمعآوری کمک مالی برای بنیاد بریژیت باردو برای رفاه حیوانات، در جملهای تاملبرانگیز خطاب به جمعیتی گفت: «من زیبایی و جوانیام را به مردان دادم. اکنون خرد، تجربه و بهترین داشتههایم را به حیوانات میدهم.»
چهره طبیعی
باردو در چالش دیگری با انتظارات عمومی، ظاهر جوان خود را حفظ کرد و برخلاف بسیاری از معاصران هالیوودیاش، از جراحی زیبایی خودداری کرد. بریژیت اجازه داد موهایش خاکستری شود و برنزه شدن خود را پنهان نکرد. باردو، متولد ۲۸ سپتامبر ۱۹۳۴،
باردو و عکاسان
باردو در اوج شهرتش، بین نقشهای کمدی شاد مانند یک پاریسی (۱۹۵۷)، بیا با من برقص! (۱۹۵۹) و بابِت به جنگ میرود (۱۹۵۹) و نقشهای دراماتیکتر در در خانه بد (۱۹۵۸) و حقیقت (۱۹۶۰) در نوسان بود. بریژیت در آخرین فیلمش، به خاطر ایفای نقش زن جوانی با تمایلات خودکشی که پس از قتل تصادفی معشوقش به جرم قتل محاکمه میشود، مورد تحسین گسترده قرار گرفت. فیلمبرداری این فیلم، دوران پرآشوبی از نظر احساسی برای باردو بود که اندکی پس از تولد تنها فرزندش نیکولا و در بحبوحه فروپاشی ازدواج دومش با بازیگر ژاک شاره رخ داد. باردو در حالی که در آپارتمان پاریسی خود گیر افتاده بود، زایمان کرد و انبوهی از عکاسان در بیرون منتظر این اتفاق مهم بودند.
خودکشی
باردو پس از تکمــــیل نقش چالشبرانگیزش در La Vérité، با اقدام به خودکشی در سپتامبر 1960، در بیست و ششمین سالگرد تولدش، به تیترهای بینالمللی تبدیل شد. به طرز معجزهآسایی، پسری جوان او را در منطقهای جنگلی در یک مزرعه روستایی پس از ناپدید شدنش پیدا کرد. او در مصرف قرص زیادهروی کرده و رگهای دستش را بریده بود.
