تحلیلی درباره سریال «عشق کوفی»
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون | تا می‌آییم ناامید شویم، پخش یک سریال خوب نهیب می‌زند که همچنان تلویزیون می‌تواند محصول قابل قبول تحویل مخاطب دهد. نمونه‌اش «عشق کوفی» ساخته حسن آخوندپور که شب گذشته پخش آن از شبکه سه به پایان رسید. این شبکه به‌تازگی «رحیل» را هم در کنداکتور قرار داده که قسمت‌های ابتدایی آن مواد اولیه کافی برای سرگرمی را دارد و امیدواریم به همین منوال پیش برود. «عاشورا» در شبکه یک هم جزو سریال‌های خوب است که قبلا راجع به آن گزارشی منتشر کردیم. خلاصه اینکه تلویزیون هنوز ظرفیت جذب مخاطب را دارد؛ اگر برای تولید محتوا «درست» و «اصولی» گام بردارد.
مورد اول| داستان
فیلمنامه «عشق کوفی» را فائزه یارمحمدی و یزدان محمدکاظمی نوشته‌اند؛ دو جوانی که سال پیش «مستوران» به قلم آنها روی آنتن شبکه یک رفت. «مستوران» حکایت‌های کهن ایرانی را دراماتیزه کرد و «عشق کوفی» ماجرایی از کوفه سال 61 هجری را محور قرار داده. داستان درباره دختری به نام نائله است که پی می‌برد پدرش اوحد تصمیم دارد او را به‌رغم داشتن همسر، به ازدواج یزید درآورد.
جوانی به نام هلال که کماندار قافله است، جانش را نجات می‌دهد و عشق از همین نقطه میان آنها شکل می‌گیرد. در ادامه پای اتفاقات دیگری به قصه باز می‌شود و آرام آرام نوبت به ماجرای دعوت کوفیان از امام حسین(ع) و قیام عاشورا می‌رسد. «عشق کوفی» برای بیان اصل حرف خود، بهره‌ای درست از تم عشق، معما، جنایت و … برد و در هر قسمت داستان به اندازه کافی برای سرگرم کردن مخاطب داشت.
مورد دوم| بازیگران
حسن آخوندپور در اولین تجربه ساخت سریال تاریخی، تصمیم گرفت از بازیگران مطرح استفاده‌ای متفاوت کند و در عین حال فرصتی در اختیار تازه‌نفس‌ها قرار دهد. او نقش اوحد را به نادر سلیمانی، کمدین باسابقه سپرد که در سال‌های اخیر حضور در جلد شخصیت‌های جدی را هم به تجربیاتش افزوده.
او در «عشق کوفی» زیر و بم شخصیت را ملموس و باورپذیر ارائه کرد و در این سریال تاریخی توانست تحسین مخاطبان و رسانه‌ها را برانگیزد. لعیا زنگنه با ایفای نقش سامیه، از کاراکترهای سال‌های اخیر فاصله گرفت و تجربه‌ای متفاوت از سرگذراند. چالش اصلی او ترسیم شمایلی درست از سامیه به عنوان زنی علوی بود که باید با رفتار و گفتار خود بتواند عقیده‌اش را اثبات کند.
بازی سید‌جواد هاشمی در نقش حبیب ابن‌مظاهر و ثریا قاسمی در نقش ام‌سلمه از جمله غافلگیری‌های سریال بود. عملکرد حسین سلیمانی، سوگل طهماسبی، مریم کاویانی و دیگر بازیگران «عشق کوفی» را نیز نباید از یاد برد. کارگردان نقش اصلی دو جوان را به بازیگران تازه‌نفس سپرد: سعید شریف در نقش هلال و شبنم قربانی در نقش نائله. بده‌بستان این دو از آن جهت اهمیت دارد که بخش عاشقانه سریال و موضوع تحول را به‌خوبی بازنمایی کردند.
مورد سوم| شخصیت‌ها
از یک منظر می‌توان «عشق کوفی» را چالش عقیده تعبیر کرد؛ گروهی طرفدار حکومت علوی و گروهی حامی حکومت اموی هستند. انتقال این مفهوم نیازمند شخصیت‌هایی است که مخاطب موقعیت آنها در داستان را به خوبی درک کند و پی ببرد از چه رو با هم در نزاع هستند. نویسندگان، کارگردان و بازیگران این مفهوم را آرام آرام جا انداختند و در میانه سریال از آنچه کاشتند بهره گرفتند و در نهایت حرف اصلی را در قالب قصه‌ای سرگرم‌کننده و شخصیت‌هایی شناسنامه‌دار منتقل کردند. مواردی مثل فضاسازی باورپذیر هم عامل دیگری است که به کمک سریال آمد.
مورد چهارم| کارگردانی
حسن آخوندپور با سابقه‌ای خوب به «عشق کوفی» رسید اما این سریال جهشی بلند برای او محسوب می‌شود. حالا تلویزیون صاحب یک کارگردان است که می‌تواند به او برای ساخت آثار تاریخی تکیه کند. همه آنچه درباره عملکرد موفق بازیگران، شخصیت‌ها و … گفته شد را باید به حساب کارگردان گذاشت که توانسته در فرصتی شش ماهه یک سریال خوب آماده کند.
13 سال پس از «مختارنامه» هیچ سریال تاریخی-عاشورایی روی آنتن نرفت که دلایلش بی‌شمار است. یکی از مهم‌ترین آن، نبود نویسنده و کارگردان کاربلد است و حالا خیال تلویزیون و البته سازمان اوج به عنوان سرمایه‌گذار «عشق کوفی» از داشتن نیروی انسانی مسلط، برای تولید آثار مشابه بعدی راحت‌تر است.
مورد پنجم| آمار
تا روز گذشته میزان بازدید «عشق کوفی» در تلوبیون به عدد 165/715/1 مشاهده رسید که آماری قابل توجه است. اغلب قسمت‌های سریال هم در جمع 10 محتوای پربازدید تلوبیون قرار گرفته‌اند. میزان بیننده سریال دو هفته پیش در حالی 4/13درصد اعلام شد که هنوز پخش آن ادامه داشت. «عشق کوفی» رضایت 8/81درصدی مخاطبان را هم طبق اعلام گزارش اخیر مرکز تحقیقات سازمان صداوسیما به‌دست آورده است.
