رو دست جدید به «مجید»
روزنامه هفت صبح، نگین باقری| ماجرای انتخاب کالیته رنگ‌های طوسی، سرمه‌ای و سفید در چین ؛ امسال یکی از معدود دفعاتی بود که ورزشکاران ایرانی با سر و لباس رسمی و نسبتا خوش سلیقه برای یک مسابقه بین‌المللی اعزام می‌شدند. در نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی هانگژو چه آن کت و شلوارهای طوسی و مشکی رسمی روز افتتاحیه و چه ترکیب غیررسمی لباس‌ها توانست یک رضایت نسبی در فضای جامعه و شبکه‌های اجتماعی به دنبال داشته باشد. البته گاهی هم تک و توک ساز مخالفی از طیف تندرو و محافظه کار دیده می‌شد که به لاک و قد مانتو بازیکنان زن ایراد می‌گرفتند اما به جز این داده‌های پرت، برایند کلی مثبت بود.
رقابت12 برند از زمستان 1401
معمولا هر مسابقه بین‌المللی ورزشی به دنبال خود حواشی بر سر لباس بازیکنان دارد. احتمالا همین حواشی هم بود که باعث شد کمیته المپیک نه تنها نام طراح را به صورت عمومی اعلام نکند، بلکه در گفت‌وگو با خبرنگاران هم آنها را معرفی نکند. بررسی‌های ما هم نشان می‌داد که برای طراحی کت و شلوار رسمی مناقصه‌ای برگزار نشده اما برای لباس‌های غیر رسمی 12 نامزد طرح‌های خود را زمستان سال پیش به کمیته المپیک داده بودند که از بین آنها تا اردیبهشت ماه دو برند باقی ماند: «مجید» و برند «اس ان بی».
دست آخر با اینکه مجید سابقه بیشتری در تهیه لباس کاروان‌های ایرانی داشته، برند صمد نیکخواه، بسکتبالیست قدیمی تیم ملی کشورمان انتخاب می‌شود.اس ان بی حدودا 10 سال پیش زمانی که هنوز این بسکتبالیست کاپیتان تیم ملی بود شروع به کار کرد. بعد از چند سال یک طراح دیگر هم به این برند اضافه و تبدیل شد به شریک نیکخواه: بابک زرین‌قبا.
از قونیه تا هانگژو
زرین قبا بخشی از فرایند تولید ست غیر رسمی کاروان ایران را به هفت صبح توضیح می‌دهد. منظور از ست غیر رسمی دو مدل کاپشن شلوار گرمکن، 4 مدل تیشرت، کوله پشتی و البته کفش سفید رنگ رژه است. مصاحبه با او سرنخ بیشتری از اینکه چطور این رنگ‌ها و مدل‌ها برای ورزشکاران انتخاب شد می‌دهد.
این برند پیش از این هم لباس تیم ایران در مسابقات اسلامی قونیه را طراحی کرده بود که البته گویا آن زمان نتوانست همه را راضی کند: هم به خاطر گرم بودن هوا در آن دوره از مسابقات و هم به خاطر اینکه با اصرار یکی از اعضای کمیته لباس‌های کاروان از یک مدل درجه پایین‌تری سفارش داده شده بود.
این بار ولی شنیده‌ها حاکی از این است که ورزشکارها هم از جنس کار راضی بوده‌اند. «اتفاقا ما اولین چیزی که زمان دوخت به آن توجه داشتیم، آب و هوای شرجی چین بود. برای همین پارچه‌هایی انتخاب کردیم که تنفس پذیری بیشتری داشته باشد.» این توضیح را زرین قبا می‌دهد. ست لباس‌های آنها شامل چه ترکیبی می‌شود؟
هارمونی جای خود، پرچم جای خود
آنها در این مدت 12 مدل گرمکن مختلف پیشنهاد می‌دهند که با دو مدل پارچه و ترکیب رنگ‌های سفید و سرمه‌ای، سفید یک دست، قرمز و سرمه‌ای دوخته می‌شود. رسیدن به یک نقطه توافق بین این سلایق متفاوت کار آسانی نبوده ولی در نهایت بیشتر اعضا با سرمه‌ای و سفید موافقت می‌کنند که زیر سرشانه آن پرچم ایران به کار رفته بود. معمولا طبق قانون فدراسیون‌های ورزشی ورزشکاران باید مدال خود را وقتی گرمکن به تن دارند دریافت کنند.
یک نکته دیگر لباس‌ها هم این بود که برخلاف دوره‌های دیگر مثل المپیک ریو 2016 یا پکن 2008 طراحان تلاش نکرده بودند که همه رنگ‌های پرچم کشور را بین روسری یا یقه، مانتو و شلوار بازیکنان تقسیم کنند. به جای آن مثلا روی جیب شلوار آن یا روی سینه گرمکن از پرچم استفاده شده بود: مینیمال و طوری که هارمونی کار را به هم نریزد.
«اس ان بی» دو مدل کیف هم ارائه کرد که یکی از آنها کوله پشتی و دیگری کیف کوچک شهری است. برند اس ان بی ادعای زیادی روی کیفیت این کوله پشتی دارد و می‌گوید این طرح آنها در قونیه هم جواب خود را پس داده بود. مورد بعدی به تیشرت‌ها برمی‌گشت. باز هم برای تیشرت از پارچه کول مکس استفاده شده که برای مردان رنگ کله غازی و سفید و برای زنان رنگ یاسی و سفید داشت. دو سری پولو شرت (تی‌شرت‌های یقه‌دار) هم با پارچه‌های تماما نخ تهیه شده بود که سریع خشک می‌شد، ساده بود.
