مرگ قهرمان جنوب شهری‌ها
روزنامه هفت صبح، مهسا مژدهی| از ابتدای هفته خبرهای پراکنده‌ای در مورد جراحی سردار علی صنیع‌خانی در یکی از بیمارستان‌های پایتخت منتشر شد و صبح چهارشنبه علی صنیع‌خانی براثر بیماری جان خود را از دست داد. او بازنشسته سپاه‌پاسداران و متولد سال ۱۳۲۸ بود و برادرانش سیدمحمد و سیدحسن صنیع‌خانی از شهدای جنگ به حساب می‌آمدند.
خود سردار صنیع‌خانی هم از جراحات شیمیایی جنگ هشت ساله رنج می‌برد. صنیع‌خانی که متولد قم بود از سال ۱۳۳۸ در محله نازی‌آباد تهران ساکن شد. او هرگز این محله جنوبی تهران را ترک نکرد و در سال‌های پس از جنگ به قهرمان جنوب‌شهری‌ها تبدیل شد. نازی‌آباد پس از جنگ هشت‌ساله شاهد بازگشت حاج داوود کریمی و علی صنیع‌خانی بود. دو نفری که تا روز مرگشان در این محله محبوبیت خود را حفظ کردند.
سیدعلی صنیع‌خانی دانشجوی فوق‌لیسانس پیوسته دانشکده فنی دانشگاه تهران بود که به عضویت سپاه در آمد و تحصیلات را ترک کرد. او از اولین مسئولان کمیته و سپاه در جنوب شهر تهران به‌شمار می‌رود و از قبل از انقلاب به آموزش و رسیدگی به دانش‌آموزان جنوب تهران علاقه زیادی داشت و پس از بازگشت از جبهه هم به همین کار ادامه داد. همین موضوع و نزدیکی او به طبقات محروم نازی‌آباد است که بسیاری را واداشته تا در سوگ علی صنیع‌خانی و جای خالی‌اش در این محله برای کودکان و نوجوانان بنویسند.
میثم سعادت از کاربران توئیتر در مورد علی صنیع‌خانی نوشته اگر کسی می‌خواهد در جنوب تهران برای خودش کسی بشود یا باید کشتی‌گیر شود یا فوتبالیست. این فضا همانی است که مهدی افروزمنش در رمان سالتو وصفش می‌کند و در فیلم یاغی به تصویر کشیده شده است. کسی شدن برای خیلی از آنها یعنی مهاجرت به محله‌های نیمه شمالی نقشه تهران. از بین همه کسانی که مهاجرت کردند، استثنا پیرمرد مهربانی بود که در محله ماند. هم خودش مانده بود و هم رفقایش را که بالاشهری شده و وکیل و وزیر و مدیر و رئیس شده بودند گرد هم جمع می‌کرد.
