شبِ عاشقان موسیقی به نام علیزاده

هفت صبح| دوشنبه شب،‌ شب‌های بخارا به حسین علیزاده اختصاص داشت. «شب حسین علیزاده» به بهانه انتشار اثر دستگاه‌های موسیقی به همت علی دهباشی در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. این قطعا یکی از ویژه‌ترین شب‌های بخارا بود. حسین علیزاده موسیقیدان ایرانی دوست‌داران بسیاری دارد. دوست‌دارانی که شامگاه 22 اردیبهشت خود را به فرهنگسرای نیاوران رساندند و برای دیدن علیزاده منتظر ایستاده‌اند، بسیاری از آنان در تمام طول مراسم بیرون از سالن نشستند و به تصاویری که داخل سالن اتفاق می‌افتاد چشم دوختند.

شب موسیقی نه تنها لبریز از حضور دوست‌داران موسیقی استاد علیزاده بود که میزبان بسیاری از بزرگان عرصه فرهنگ و هنر نیز بود. محمدرضا شفیعی‌کدکنی، کریستف رضاعی، مجید درخشانی، علی بوستان، مینا افتاده، بابک رضایی، پریسا پولادیان، هوشنگ مهراردلان، محمد فاضلی، سیروس جمالی، بابک خضرائی، وحید حسینی همدان، کیوان فرزین و... از جمله بزرگانی بودند که در این مراسم شرکت داشتند.

لحظه‌ای از تاریخ که هنر پیروز شد

حسین  علیزاده

خوشحالم در این تاریخ اینجا ایستادم و از زمان گذشته‌ای صحبت می‌کنم که می‌توانست همه چیز بازدارنده باشد چون شعور و شوقش وجود نداشت. در دنیا فقط ایران و افغانستان هستند که درباره بود و نبود موسیقی صحبت می‌کنند. امروز این همه آدم اینجا نشسته که شادابی چهره آن‌ها مدیون خود شماست که چقدر از موسیقی دفاع کردید. هستند حتی هنرمندانی که حتی جان خود را برای حفظ موسیقی گذاشتند. آن‌ها ترور نشدند ولی شدند. همان هنرمندان و همکارانی که زود از دنیا رفتند یا افسرده شدند و کار نکردند، ترور شدند.

به یاد ندارم در کارم هیچ‌وقت مشقت کشیده باشم، خیلی زود فهمیدم که در کجا زندگی می‌کنم. جزو روشنفکرانی نبودم که غافلگیر شوم. هیچ‌وقت در تمام عمرم در ایران غافلگیر نشدم. همیشه در نگاه ساده خودم به جامعه شرایط را درک می‌کردم. اتفاقات سیاسی را تا حدودی درک می‌کردم و غافلگیر نمی‌شدم. درنهایت نتیجه آن حجم از لجاجتی که نسبت به موسیقی نشان داده شد، این شد. هیچ‌وقت هیچ‌کس جلوی نگاه و آرزوی هنرمند را نتوانسته بگیرد.

320 قطعه به نام دستگاه‌های موسیقی ایرانی

علی بوستان

پروژه دستگاه‌های موسیقی ایرانی از اوایل بهار سال ۱۳۹۹ شروع شد و اواخر پاییز ۱۳۹۹ به مرحله تولید رسید. شعرهای آواز دستگاه‌ها توسط آقای جمالی سروده و همزمان تالیف انجام شد. استاد تصمیم گرفتند که طبق استاندارد اجراهای موسیقی ایرانی، گروه‌ها هشت نفره اعم از زهی‌ها و کوبه‌ای‌ها باشند. کل کار در بازه زمانی تقریبا دو سال ضبط و اواخر سال ۱۴۰۲ میکس و مستر شد. مجموعه‌ای شامل ۳۰۲ قطعه با ۱۳ ساعت ضبط. اکنون یک لوح زرین و رنگین از یک رپرتوار اجرایی موسیقی داریم. مجموعه‌ای که در آن برخی از قطعات مهجور توسط استاد بسط و گسترش داده شد و بعضی از قطعات آوازی با ترکیب سازی و گروهی اجرا شد.

ملال‌ستیزی به مثابه کارکرد اجتماعی

محمد فاضلی

مسئله این نیست که حسین علیزاده موسیقی‌اش کارکرد اجتماعی دارد، خودش به مثابه گونه‌ای آدم ملال‌ستیز، کارکرد اجتماعی دارد. آدم‌هایی که انگار تمام نمی‌شوند و بار تاریخ و زیستن در زمان‌های ناسازگار خسته‌شان نمی‌کند. نمی‌دانم سرزندگی و کنشگری کم نظیرشان را از کجا و به قیمت چه خون دلی در جهان جاری می‌سازند اما برای بقیه الهام بخشند، اسیر پوچی و روایت پوچی نمی‌شوند و تلاششان برای ساختن حد و مرز ندارد.

گنجی در سینمای مستند 

وحید حسینی‌همدان 

وقتی به این پروژه دعوت شدم، فکر کردم چه گنجی را می‌توانم به سینمای مستند اضافه کنم. تمرین اول افشاری، همانند دیالوگ فیلم «دلشدگان» بود. «کاش دنیا یه جعبه موسیقی بود، همه صداها آهنگ بود و همه حرفا ترانه بود». این حرف‌ها در دفتر آقای علیزاده بود؛ آن نور، رنگ، صدا، نغمه، ملودی و قهقهه‌های آقای علیزاده و آن عاطفه و رابطه عاشقانه‌ای که با نوازنده‌ها و خواننده‌ها داشتند. یک تجربه بی‌نظیر و کار سخت که نمی‌دانستم چگونه باید در فیلم نشان دهم. اگر فقط توانسته باشم رابطه عاطفی و عشقی که آقای علیزاده با گروه خود دارد در این فیلم نشان دهم، کارم را انجام داده‌ام.

هم‌عصری با او آرزوست

سیروس جمالی 

علیزاده اهل تکرار نیست. تنها چیزی که در کار او تکرار می‌شود تجربه، خلاقیت و جستجو است. در کار او پیوستگی هست اما تکرار نیست. پیوستگی، تداوم، یکپارچگی و وحدت خاصیت ذاتی در محصولات و آثاری است که طی زمان خلق می‌شوند.

شاید همه ما آرزو کرده باشیم که با مردان بزرگی که در گذشته زندگی می‌کردند مواجه شویم. من دوست داشتم در زمان سعدی باشم و او را ببینم. حال اما دوست دارم به هم عصر بودن با حسین علیزاده واقف باشم، ایشان را ببینم و ایشان را دوست داشته باشم. حسین علیزاده با دل گرم و با ذهن زیبای خود، سرزمین ما را زیبا کرد.

منبع: ایسنا

نیم قرن ثبات مواضع

پریسا پولادیان

ما نوازنده‌های تار و سه‌تار سال‌ها تلاش کردیم فرم دست استاد را روی ساز پیاده کنیم. سعی کردیم آثار او را شبیه آن چه که خود او اجرا می‌کند، اجرا کنیم. بسیاری از آهنگسازان،‌ سال‌ها تلاش کردند آثار او را بررسی و آنالیز کنند. می‌خواهیم یک قدم به حسین علیزاده نزدیک شویم. او از قدیم تا به امروز، مواضعی که بیش از نیم قرن داشته را همچنان دارد. آسان نیست که پای یک حرف راست بیش از ۵۰ سال بایستی!

آهنگساز کاغذ و ساز

بابک خضرایی

علیزاده میراث‌دار سنت موسیقی ایران و شاگرد استادان به‌نام و حامل دانش‌های موسیقی است. او ذهن روشن و باز دارد و حاصل این، آهنگسازی است که هم روی کاغذ آهنگسازی می‌کند و هم روی ساز. او ۵۰ سال آبروی موسیقی ایران بوده است، نوآور و صف‌شکن.