بیوگرافی وحواشی زندگی لورل و هاردی; علت مرگ+ عکس‌ مزار

به گزارش هفت صبح، لورل و هاردی یک زوج کمدی در اوایل دوران سینمای کلاسیک هالیوود در سینمای آمریکا بودند که از استن لورل انگلیسی (1890 - 1965) و اولیور هاردی آمریکایی (1892 - 1957) تشکیل شده بود.

بیشتر بخوانید:

سفر در تاریخ؛ «لورل و هاردی در دوران پیری»؛ سال ۱۳۳۰

آخرین قاب مشترک از لورل و هاردی که ندیده بودید؛ فیلم دو اسطوره قبل از مرگ

لورل و هاردی - Laurel and Hardy

آثار

آنها کار خود را در دوران سینمای صامت آغاز کردند و سپس با موفقیت در «سینمای ناطق» ادامه دادند. این دو به خاطر کمدی بزن بکوب بی نظیر خود از اواخر دهه 1920 تا اواسط دهه 1950، شهرت بین المللی داشتند و لورل در نقش رفیقِ دست وپا چلفتی و زودباورِ هاردیِ زورگو و پرطمطراق ظاهر می شد.

مجسمه استن لورل و اولیور هاردی

آهنگ اصلی و مشهور فیلم های آنها که با نام های «آواز فاخته» ، «کو - کو» یا «رقص فاخته ها» (اثر آهنگساز هالیوود ماروین هتلی) شناخته می شود ، در تیتراژ آغازین فیلم هایشان شنیده می شد و همچون کلاه بولر لبه دارشان به نمادی آشنا تبدیل شد.

لورل و هاردی در فیلم پرواز دو دیوانه

بیوگرافی اولیور هاردی

اولیور نوروِل هاردی متولد 18 ژانویه 1892 بازیگر و کمدین آمریکایی و یکی از دو عضو زوج هنری لورل و هاردی بود.

الیور هاردی - Oliver Hardy

او با شریک کمدی خود استن لورل در 107 فیلم کوتاه ، فیلم بلند و نقش های افتخاری ظاهر شد. نخستین فیلم او بابای زرنگ نام داشت که در سال 1914 منتشر شد. هاردی در فیلم های صامت اولیه خود پیش از همکاری با هال روچ ، با نام هنری «بیب هاردی» حضور می یافت.

خانواده اولیور هاردی

اولیور هاردی با نام اصلی «نورول هاردی» در هارلم به دنیا آمد. پدرش ، که او هم «اولیور» نام داشت ، یک کهنه سرباز ارتش ایالات موتلفه در جنگ داخلی آمریکا بود که در نبرد آنتی تام در 17 سپتامبر 1862 مجروح و افسر سربازگیری «گروهان کی» از هنگ شانزدهم جورجیا شده بود و در عین حال به پدرش در اداره مزارعِ پنبه باقی مانده برای خانواده ، کمک می کرد. او سپس بخشی از سهام یک شرکت خرده فروشی را خرید و به طور تمام وقت به عنوان مأمور جمع آوری مالیات در شهرستان کلمبیا مشغول به کار شد. مادر هاردی ، «امیلی نورول» ، دختر «توماس بنجامین نورول» بود که از نوادگان «سروان هیو نورول» از اهالی ویلیامزبرگ و مری فریمن بود. پدر و مادر هاردی در 12 مارس 1890 ازدواج کردند. این دومین ازدواج مادرش و سومین ازدواج پدرش محسوب می شود.

آنان پس از ازدواج در سال 1891 و یک سال پیش از تولد اولیور ، به مدیسون نقل مکان کردند. محل تولد اولیور هاردی احتمالاً هارلم است ، اما برخی منابع محل تولدش را شهر کوینگتن (زادگاه مادرش) می دانند. پدرش کمتر از یک سال پس از تولد وی فوت کرد. اولیور کوچکترین فرزند از پنج فرزند خانواده بود. برادر بزرگترش سام در «رودخانه آنکی» غرق شد. هاردی او را از رودخانه بیرون کشید ، اما نتوانست او را احیا کند.

هاردی در کودکی گاهی بدقلق بود. او را در دوران کودکی به «کالج نظامی جورجیا» در میلجویل فرستادند. در سال 1905، زمانی که تنها 13 سال داشت ، برای ترم پاییزه به «کالج یانگ هریس» در شمال جورجیا فرستاده شد ، اما او هنوز مشغول گذراندن دوره متوسطه آن موسسه بود که امروزه به عنوان آکادمی شناخته می شود. در آن روزگار ، دوره های کوتاه 2 ساله برای نوجوانان در کالج وجود نداشت. هاردی علاقه چندانی به تحصیلات رسمی نداشت و در عوض ، از آغاز به موسیقی و تئاتر علاقمند بود. او به یک گروه تئاتر پیوست و بعدها از یک مدرسه شبانه روزی در نزدیکی آتلانتا فرار کرد تا به اجرای یک برنامه خوانندگی با گروهش برسد. مادرش که به استعداد او در خوانندگی پی برده بود ، او را به آتلانتا فرستاد تا نزد معلم آواز آدولف دام - پیترسن به مطالعه موسیقی و صدا بپردازد. اولیور در برخی از این کلاس های آموزش آواز نیز شرکت نکرد تا در تئاتر آلکازار با هفته ای 3٫50 دلار آواز بخواند.

هاردی در نوجوانی ، نامش را به «اولیور نوروِل هاردی» تغییر داد و نام کوچک «اولیور» را به عنوان ادایِ احترامی به پدرش اضافه کرد.

• مادلین سالوشن (ازدواج 1913 - جدایی 1921)
• میرتل ریوز (ازدواج 1921 - جدایی 1937)
• ویرجینیا لوسیل جونز (ازدواج 1940)

در می سال 1954، هاردی دچار یک حمله قلبی خفیف شد. در طول سال 1956، هاردی شروع به مراقبت از سلامتی خود برای اولین بار در زندگی اش کرد. او بیش از 68 کیلوگرم از وزنش را طی چند ماه از دست داد ، که به طور کامل ظاهرش را تغییر داد. لورل زوج هنری وی در نامه ای اشاره به آن دارد که هاردی سرطان لاعلاج داشته است و این دو هنرمند شدیدا سیگاری بودند و به قطار دودکش در بین دوستان مشهور بودند.

در 14 سپتامبر 1956، هاردی دچار یک سکته مغزی شدید شد که او را زمین گیر و محدود به تخت کرد و برای چند ماه قادر به صحبت کردن نبود. او در خانه باقی ماند و معشوقه اش لوسیل از او مراقبت می کرد.

در اوایل آگوست 1957 او دچار دو سکته مغزی دیگر شد و به کمایی فرو رفت که دیگر هرگز از آن بیرون نیامد. اولیور هاردی از ترومبوز مغزی در 7 آگوست 1957 در سن 65 سالگی مرد بقایای سوزانده شده جسد اولیور هاردی در قبرستان پارک یادبود والهالا در نورث هالیوود ، لس آنجلس واقع شده است.

مقبره اولیور هاردی در گورستان والهالا مموریال پارک

بیوگرافی استن لورل

استن لورل متولد 16 ژوئن 1890 با نام اصلی آرتور استنلی جفرسون کمدین ، نویسنده و کارگردان فیلم انگلیسی و یکی از دو عضو زوج هنری لورل و هاردی بود.

لورل - Stan Laurel

او به همراه شریک کمدی خود اولیور هاردی در 107 فیلم کوتاه ، فیلم بلند و نقش های افتخاری ظاهر شد.

آثار استن لورل

لورل کار خود را در نمایش های کمدی روحوضی آغاز کرد ، جایی که برخی از خصیصه ها یا اسباب های کمدی استاندارد خود را توسعه داد ، از جمله کلاه بولرر ، متانت و وقار ژرف کمدی ، و خُردنمایی های مضحک. اجراهای او در آنجا ، مهارت هایش را در اجرای قطعات کوتاه نمایشی پانتومیم و موسیقی تقویت کرد.

استن یکی از اعضای گروه هنری «قشون فرد کارنو» بود و در آنجا بازیگر علی البدل (هنرپیشه ذخیره) چارلی چاپلین محسوب می شد. او و چاپلین با گروه کارنو در یک کشتی از بریتانیا به ایالات متحده آمدند. لورل فعالیت سینمایی خود را در سال 1917 آغاز کرد و آخرین حضور خود را در سال 1951 تجربه نمود. او در سال 1921 با شریک کمدی خود الیور هاردی در فیلم کوتاه سگ خوشبخت ظاهر شد ، اگرچه تشکیل زوج هنری آنها تا اواخر سال 1927 مقدور نشد. وی پس از آن ، به طور انحصاری با هاردی همبازی شد تا اینکه پس از مرگ شریک کمدی خود در سال 1957 بازنشسته شد.

آرتور استنلی جفرسون در 16 ژوئن 1890 در خانه پدربزرگ و مادربزرگش در خیابان آرگایل ، اولرستون لانکاشر زاده شد. پدرش «آرتور جی. جفرسون» بازیگر و مدیر تئاتر اهل بیشاپ اوکلند و مادرش «مارگارت مِتکاف» ، بازیگر اهل اولرستون بود. این خانواده پنج فرزند داشتند که یکی از آنها ادوارد نام داشت که بعدها در چهار فیلم کوتاه استن ظاهر شد.

وضعیت ازدواج و همسر استن لورل

• لوئیس نیلسون (ازدواج 1926 - جدایی 1934)
• ویرجینیا روث راجرز (ازدواج 1935 - جدایی 1937) و (ازدواج 1941 - جدایی 1946)
• ویرا ایوانووا شووالووا (ازدواج 1938 - جدایی 1940)
• آیدا کیتائوا رافائل (ازدواج 1946)

استن لورل و همسرش

لورل و می دالبرگ هیچگاه با هم ازدواج نکردند و از سال 1919 تا 1925 تحت ازدواج عرفی با هم زندگی کردند تا آنکه دالبرگ ، پیشنهاد و بلیت یک طرفه بازگشت به زادگاهش را از جو راک پذیرفت و به استرالیا رفت. در نوامبر 1937، دالبرگ به ایالات متحده بازگشت و از لورل برای عدم حمایت مالی شکایت کرد. در آن زمان ، ازدواج دوم لورل در مرحله طلاق بود ، و دعوای حقوقی دالبرگ بر مشکلات لورل افزود. این موضوع خارج از دادگاه حل و فصل شد. دالبرگ توسط دادگاه به عنوان «عامل مددرسان پروژه» توصیف شد. لورل یکی از چندین بازیگر مشهور بریتانیایی در هالیوود بود که هرگز تابعیت ایالات متحده را دریافت نکرد.

عکس همسر لورل

لورل چهار زن داشت و پس از طلاق ، با یکی از آنها برای بار دوم ازدواج کرد. همسر اول او لوئیس نیلسون نام داشت که در 13 اوت 1926 با او ازدواج کرد و با هم صاحب یک دختر به نام لوئیس شدند که در 10 دسامبر 1927 به دنیا آمد. فرزند دوم آنها به نام استنلی ، دو ماه زودتر از موعد در می 1930 به دنیا آمد ، اما پس از 9 روز درگذشت. لورل و نیلسون در دسامبر 1934 طلاق گرفتند. دختر آنها لوئیس در 27 ژوئیه 2017 در سن 89 سالگی درگذشت.

در سال 1935، لورل با ویرجینیا روث راجرز (معروف به روث) ازدواج کرد. در سال 1937، لورل درخواست طلاق داد و اعتراف کرد که هنوز با همسر سابقش لوئیس رابطه عاطفی - ذهنی دارد و نتوانسته او را از زندگی اش کنار بگذارد ، اما لوئیس تصمیم گرفت آشتی نکند. در روز سال نو 1938، لورل با ویرا ایوانووا شووالووا (معروف به ایلینا) ازدواج کرد و روث او را به دو همسری متهم کرد ، اما طلاق آنها چند روز قبل از ازدواج جدیدش قطعی شده بود. ازدواج جدید بسیار پُرتنش بود و ایلینا او را متهم کرد که سعی دارد او را در حیاط پشتی خانه شان در دره سان فرناندو زنده به گور کند.

لورل و ایلینا در سال 1939 از هم جدا شدند و در سال 1940 طلاق گرفتند ، و ایلینا در 1 فوریه 1940 در ازای دریافت 6500 دلار تمام ادعاهای مالی و حقوقی خود را که از داشتن نام خانوادگی همسرش شامل حالش شده بود ، واگذار کرد. در سال 1941، لورل دوباره با ویرجینیا روث راجرز ازدواج کرد. آنها برای دومین بار در اوایل سال 1946 طلاق گرفتند. لورل سرانجام در 6 مه 1946 با آیدا کیتائوا رافائل ازدواج کرد و تا زمان مرگش با او ماند.

استن لورل و همسر و فرزندش

لورل سیگاری بود تا اینکه در سال 1960 ناگهان آن را ترک کرد. در ژانویه 1965، او چندین عکسبرداری با اشعه ایکس برای عفونت سقف دهان انجام داد. وی در 23 فوریه 1965 در سن 74 سالگی ، چهار روز پس از یک سکته قلبی درگذشت. لورل دقایقی پیش از مرگ به پرستارش گفت که بدش نمی آید کمی اسکی کند و پرستارش پاسخ داد که نمی دانست لورل اسکی بازی بلد است. لورل گفت : «بلد نیستم ، ولی ترجیح می دهم اون کارو بکنم تا این کار!» (اشاره ای به بستر بیماری بودن و احتضار خود). چند دقیقه بعد او به آرامی بر روی مبلِ راحتی خود جان سپرد.

باستر کیتون در مراسم تشییع جنازه او در کلیسای هیلز گفت :

«چاپلین ، بامزه ترین [کمدین] نبود. من بامزه ترین [کمدین] نبودم ، این مرد بامزه ترین بود»

دیک ون دایک به عنوان دوست ، مریدِ هواخواه و مقلد گاه به گاه لورل در سال های پایانی عمرش ، نطق رسمی مجلس ختم را ارائه کرد. او «دعای دلقک» را قرائت کرد. لورل پیش تر به شوخی گفته بود : «اگر کسی در مراسم تشییع جنازه من گریه کند ، دیگر هرگز با او حرف نخواهم زد.» او در گورستان آرامگاه فارست لان مموریال پارک در هالیوود هیلز به خاک سپردند.

مقبره لورل در آرامگاه فارست لان مموریال پارک در هالیوود هیلز