سعید دشتی در توضیح انتخاب لحن «کلکسیونر»، کمدی را هم امتیازی به گیشه و هم تاکتیکی آگاهانه می‌داند. او با نگاهی جامعه‌شناسانه، وضعیت روانی امروز جامعه را وضعیتی پسا‌جنگی توصیف می‌کند؛ فضایی آکنده از خستگی، یأس و بدبینی که در آن زبان تلخ و مستقیم شاید دیگر کارایی گذشته را نداشته باشد. دشتی معتقد است در چنین شرایطی، کمدیِ ابزورد متکی بر ریتم پینگ‌پونگی دیالوگ‌ها و نه شوخی‌های سطحی می‌تواند حامل همان حرف‌های جدی و تلخ باشد اما در قالبی شنیدنی و قابل‌تحمل‌تر؛ انتخابی که مستقیما از ضرورت‌های این برهه تاریخی می‌آید.