مذاکرات هستهای میان ایران و آمریکا، پس از وقفهای پرحاشیه، بار دیگر به مسقط بازمیگردد؛ پایتخت آرام عمان که در دو دهه گذشته بارها نقش پُشتپرده در منازعات تهران و واشنگتن ایفا کرده است. این بار گفتوگوها در حالی آغاز میشود که وضعیت برنامه هستهای ایران وارد فازی حساس شده؛ از یک سو، سطح غنیسازی اورانیوم در تهران به نزدیکی محدوده تسلیحاتی رسیده و از سوی دیگر، تحریمهای آمریکا همچنان فشاری سنگین بر اقتصاد کشور وارد میکنند. تهدیدهای مکرر دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا مبنی بر اقدام نظامی در صورت عدم توافق، فضای مذاکرات را با نوعی از بیثباتی و هشدار آمیخته است. مقامات ایرانی هم به صراحت هشدار دادهاند که در صورت ادامه فشار، ممکن است مسیرهای جدیدی را بررسی کنند.
در سطح بینالمللی، چین و روسیه آشکارا حمایت خود را از حق ایران برای استفاده صلحآمیز از انرژی هستهای اعلام کردهاند. سفرهای اخیر عباس عراقچی به مسکو و پکن و نیز دیدار سهجانبه ایران، چین و روسیه با رئیس آژانس بینالمللی انرژی اتمی، از تلاش تهران برای بازسازی توازن در میز مذاکرات حکایت دارد.
در سوی دیگر، حضور چهرهای چون «مایکل آنتون» در رأس تیم فنی آمریکا، نشانهای از چرخش در ترکیب و شاید در ماهیت مذاکرات است؛ فردی که نه سابقهای در حوزه انرژی اتمی دارد و نه دیدگاه میانهرویی. او پیشتر سیاست هیلاری کلینتون را «رولت روسی با اسلحه نیمهاتوماتیک» توصیف کرده و از سیاستهای ضدایرانی دفاع کرده بود. در حالی که اروپا در حاشیه قرار گرفته و اسرائیل همچنان با روشهای خبیثانه سایهای بر سر راه مذاکرات است، مسقط بار دیگر صحنهای میشود برای آزمون دیپلماسی؛ آزمونی که آینده آن، همچنان در هالهای از ابهام است.
