هفت صبح | اندکی پیش از ساعت چهار عصر یکی از روزهای نوامبر، کافه «باکز کافی» شلوغتر از همیشه است؛ از سرآشپز محلی گرفته تا وارث امپراتوری یک سس تند، ساختمانساز باسابقه و چهرههایی دیگر. مقابل کافه که نقش تالار شهر را ایفا میکند، دو خودروی پورشه و یک وانت پارک شده بود. در تقاطع بزرگراه ۱۰۷ کارولینای شمالی و جاده ۶۴ آمریکا، اگر «کشیرز» مرکز شهری داشت، همین نقطه بود: چهارراهی ساده با چند مغازه پراکنده. کشیرز، روستایی در دامنههای رشتهکوه بلو ریج، نه شهردار دارد، نه پلیس محلی و نه شبکه آبرسانی مرکزی. سیستم فاضلاب آن نیز محدود است، پیادهروها کوتاه و پراکندهاند و تنها یک فروشگاه بزرگ مواد غذایی به نام «اینگلز» وجود دارد.
اما آنچه کشیرز را برجسته کرده، نه امکاناتش، بلکه ساکنان مخفی و ناپیدای آن است: در میان جمعیت ۸۲۵ نفری روستا، دستکم چهار میلیاردر آمریکایی مالک خانهها و املاکی هستند. بنا بر دادههای شرکت اطلاعات ثروت «آلتراترا»، این روستا یکی از بالاترین تمرکزهای ثروت در ایالات متحده را در خود جای داده است. آبوهوای خنک کوهستان و طبیعت بکر، ثروتمندانی همچون کن لانگون، همبنیانگذار هومدیپو و اعضای خانواده اینگرام را به این منطقه کشانده است.
زمزمه میلیاردرها
شهرت اخیر کشیرز از سپتامبر گذشته آغاز شد؛ زمانی که والاستریت ژورنال گزارشی درباره چهار خانواده میلیاردر در این روستا منتشر کرد. خبر، موجی از گفتوگو را در این جامعه کوچک به راه انداخت. آن مککی آستین، از قدیمیهای منطقه که همراه برادرش در دهه ۱۹۸۰ باشگاه گلف «وید همپتون» را توسعه داده، میگوید: «مردم میگفتند چهار تا؟ این توهین است؛ خیلی بیشترند.» پیشینه حضور مرفهها در کشیرز به قرن نوزدهم بازمیگردد؛ زمانی که وید همپتون سوم، سیاستمدار کارولینای جنوبی، نخستین اقامتگاه تابستانی را ساخت. از دهه ۱۹۸۰ به بعد، با ساخت مجموعههای گلف به طراحی چهرههایی چون تام فازیو و آرنولد پالمر، این منطقه به مقصدی ویژه برای ثروتمندان بدل شد. امروز دستکم ۱۵ باشگاه در پهنه «هایلندز – کشیرز» فعالیت میکنند؛ گسترهای ۴۰ کیلومتری که کشیرز و شهر خواهرش، هایلندز را دربرمیگیرد.
هایلندز شهری گردشگری با فروشگاهها و رستورانهای لوکس است اما کشیرز خیابان اصلی ندارد و به تعبیر کیتی میلر، مشاور املاک، «بیزرقوبرق» است؛ شبیه شهر خیالی «میبری». او میگوید: « اینجا پرادا و برندهای زنجیرهای نمیبینید. حتی رسیدن به خانه هم ساده نیست؛ نزدیکترین فرودگاه ۴۵ دقیقه دورتر و در انتهای جادهای باریک و پرپیچ و خم است.» زندگی اجتماعیِ هر دو شهر، حول همین باشگاههای گلف میگردد. متوسط قیمت فروش خانه طی سه ماه اخیر حدود ۵.۴ میلیون دلار بوده و عضویت باشگاهها نیازمند مالکیت ملک و پرداخت بیش از ۱۰۰ هزار دلار ورودی و هزینههای سالانه است. این باشگاهها افزون بر امکاناتی چون گلف و تنیس، زیرساختهایی مانند جاده، آب و فاضلاب را نیز تأمین میکنند.
میلیاردرها در لباس عادی
کن لانگون در دهه ۱۹۹۰ کمتر از یک میلیون دلار برای خرید نزدیک به شش هکتار زمین در «وید همپتون» پرداخت و سپس خانهای ساخت که بهتدریج گسترش یافت. او میگوید: «مردم اینجا سختکوش و مهرباناند و با من مثل یک آدم معمولی رفتار میکنند؛ همین کافی است.» دیوید اینگرام، وارث خانواده اینگرام، نیز چندین ملک در باشگاه «چاتوگا» دارد و اخیرا خود باشگاه را خریداری کرده است. اعضای خانواده مکایلهنی، سازندگان سس تَبَسکو، اسکات هاردمنوارد از خاندان شکلات «راسل استاور» و حتی وزیر خزانهداری آمریکا، اسکات بسنت نیز در کشیرز مالک ملکاند. با این حال، اهالی میگویند ثروت در اینجا نمایش داده نمیشود؛ حتی چهرههای مشهور بیصدا در پیتزافروشی محلی غذا میخورند و کسی توجهی نمیکند.
پناهگاه پنهان، ناگهان کشف شد
رونق بازار لوکس کشیرز نقطه آغاز مشخصی دارد: اوایل دهه ۲۰۰۰ و افتتاح باشگاه «ماونتینتاپ گلف و لیک کلاب» توسط شرکت «دیسکاوری لند». این پروژه خریداران بسیار ثروتمندی را از سراسر آمریکا به این منطقه آورد. فروش و بازسازی هتل تاریخی «های همپتون» در سال ۲۰۱۷ استانداردهای تازهای از تجمل را تثبیت کرد. در دوران کرونا، این منطقه جهشی بیسابقه را تجربه کرد؛ میانگین قیمت خانه از ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ نزدیک به ۸۹ درصد رشد کرد. با وجود رکود بازار لوکس در سطح ملی، کشیرز همچنان شاهد فروشهای بالای ۷ میلیون دلار است. رکورد اخیر در ژوئیه ثبت شد؛ خانهای شیشهای و فولادی در «ماونتینتاپ» به قیمت ۱۱.۱۱ میلیون دلار فروخته شد؛ زمینی که سه سال پیش تنها ۶۰۰ هزار دلار قیمت داشت. بنا به گفته مشاوران، مشکل بازار تا پیش از این، کمبود تقاضا نبود؛ بلکه ناشناخته بودن نام «کشیرز» بود.
با این حال، برخی معتقدند ظرفیت رشد محدود است. محبوبیت جدید کشیرز پیامدهایی نیز داشته است. ترافیک سنگین تابستانی حالا به واقعیتی آزاردهنده بدل شده. کشیش بازنشسته، استیو هاینز، میگوید: «ثروتمندان همیشه اینجا بودند، اما نه در این سطح. رشد کمی از کنترل خارج شده است.» حضور میلیاردرها و رشد قیمتها نیز سبب شده که مسکن مقرونبهصرفه برای روستاییان اکنون به معضل شماره یک ساکنان بدل شود.
