ماراکانا در آستانه فروش؛ ریو برای پرداخت بدهیها دست به دامن اسطوره میشود
شهرداری ریو دو ژانیرو برای جبران بدهی سنگین خود قصد دارد استادیوم تاریخی ماراکانا را به بخش خصوصی واگذار کند.
به گزارش هفتورزشی، شهرداری ریو دو ژانیرو قصد دارد برای تسویه بدهی سنگین خود به دولت فدرال، استادیوم افسانهای ماراکانا را به بخش خصوصی واگذار کند. تصمیمی جنجالی که نهتنها احساسات فوتبالیهای برزیل را جریحهدار کرده، بلکه بحثهای اقتصادی و سیاسی گستردهای را نیز برانگیخته است.
بدهی ۱.۸۹ میلیارد یورویی، و راهحل جنجالی
به گفتهی رودریگو آموریم، رئیس کمیسیون قانون اساسی و عدالت در مجلس ایالتی ریو، شهرداری برای بازپرداخت بدهی ۱.۸۹ میلیارد یورویی خود چارهای جز فروش ندارد.
او تأکید کرده است: «باید از هزینههای سنگین بکاهیم. در حال حاضر، تنها نگهداری استادیوم ماراکانا برای هر مسابقه حدود ۱۶۰ هزار یورو خرج برمیدارد.»براساس برآوردها، فروش استادیوم و مجتمع ورزشی مجاورش میتواند ۳۲۰ میلیون یورو به خزانهی شهر وارد کند. طرح فروش در کمیسیون قانون اساسی و عدالت تصویب شده اما هنوز برای نهاییشدن باید در مجمع قانونگذاری ایالت ریو (آلرج) به رأی گذاشته شود.
تلاش دوباره پس از شکست نخستین
این نخستینبار نیست که شهر تصمیم به فروش «نگین فوتبال برزیل» میگیرد. در سال ۲۰۱۱ نیز میلیاردر معروف برزیلی ایک باتیستا در آستانه خرید این استادیوم قرار داشت، اما معامله هرگز به سرانجام نرسید.
اکنون، پس از سالها، ایدهی فروش دوباره مطرح شده و فضای عمومی فوتبال برزیل را به شدت دوقطبی کرده است.
یادگار جام جهانی ۱۹۵۰
ماراکانا، با گنجایش تاریخی بیش از ۱۷۳ هزار تماشاگر، یکی از نمادهای جاودانهی فوتبال جهان است. این استادیوم در فینال جام جهانی ۱۹۵۰ میزبان دیدار معروف برزیل و اروگوئه بود؛ همان مسابقهای که با شکست ۲ بر ۱ برزیل و حادثهای فراموشنشدنی به نام «ماراکاناسو» در حافظهها ماند.
خانهی فلامنگو و فلومیننزه
امروزه ماراکانا میزبان دو باشگاه بزرگ کاریوکا یعنی فلامنگو و فلومیننزه است. فلامنگو، پرافتخارترین باشگاه برزیل، در همین روزها درگیر نیمهنهایی کوپا لیبرتادورس است و باید برابر ریسینگ آرژانتین به میدان برود.
با وجود تغییر احتمالی مالکیت، طبق برنامهریزیها، ماراکانا باید یکی از میزبانان جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۲۷ نیز باشد.
ماراکانا، تنها یک ورزشگاه نیست؛ بخشی از حافظهی جمعی فوتبال است. اما برای شهری که زیر بار بدهی کمر خم کرده، شاید هیچ گزینهای جز معامله با تاریخ باقی نمانده باشد...