نبردی تمام‌ عیار در راه است؛ اینتر علیه کونته!

به گزارش هفت ورزشی، پس از درگیری‌های جنجالی در ناپل و اظهارات تند کونته علیه مدیران پیشینش، رابطه‌ی پرتنش میان او و اینتر بار دیگر به صدر خبرها بازگشته است؛ نبردی قدیمی که هر بار با رنگی تازه بازآفرینی می‌شود.

نه ساعت‌های طولانی‌ای که از آن روان‌درامِ شبِ مارادونا گذشته بود، و نه کیکِ تولدی که در آپیانو برای چهل‌وپنج‌سالگیِ کریستیان کیوو آماده کردند، هیچ‌یک نتوانست حال‌وهوای تیره‌ی اینتر را عوض کند یا آن احساسِ ناخوشایندی را که نرآتزوری‌ها با خود از ناپل بردند، فرو بنشاند. هنوز هم آن‌چه در جریان مسابقه رخ داد ــ پنالتی‌ای که کمیته‌ی داوران (AIA) آن را اشتباهِ محرز اعلام کرد ــ در گلوی باشگاه گیر کرده است. اما چیزی که بیشتر از خودِ پنالتی به تلخی نشست، درگیری‌های پس از بازی بود.

در تیررسِ باشگاهِ  اینتر، همچنان آنتونیو کونته است: همان « مربی پیشینِ زهرآلود» که با ناپولیِ سنگربندِ خود، آخرین اسکودتوی اینتر را از تنش بیرون کشید. او مربی‌ای است که توانست بازیِ بزرگ را به میلِ خویش به نوسان درآورد؛ چنان‌که تنها یک رام‌کننده با شلاقش چنین می‌کند ــ و البته این نیز در نبرد تن‌به‌تن برای قهرمانی، نوعی هنر است.

پرده دومِ جدال

در حالی که درگیری و دشنام‌پراکنی میان کونته و شاگردِ پیشینش، لائوتارو، به‌سرعت در پرونده‌ی «اتفاقاتِ درونِ زمین» بایگانی شد، باشگاه اینتر اما قصد ندارد از سخنانِ پس از بازیِ سرمربی ناپولی چشم بپوشد؛ سخنانی که هنوز هم آن‌ها را ــ از نظرِ شکل و محتوا ــ بسیار سنگین می‌داند.از کشاندنِ پایِ همکارِ رومی خود، کیوو، به میان ــ که بر خلاف دیگران راهِ نجیبِ «فِر پِلِی» را برگزیده و لب به جدل نگشود ــ تا حمله‌ی مستقیم به ماروتا، «آن مدیر که دست به تشدیدِ تنش می‌زند»، و در دفترِ اینتر «رفتاری نابه‌جا» تلقی شده است.

اینتر سخنانِ ماروتا را درباره‌ی ماجرای داور ماریانی بی‌دلیل نمی‌داند:«پنالتیِ ناپولی مسیرِ بازی را عوض کرد، ما نیاز به شفافیت داریم، روکّی هم گفته بود “دیگر بس است از این پنالتی‌های کوچک”»؛ این را ماروتا گفت، بی‌آنکه از شایستگیِ مک‌تومینای و دیگران چیزی بکاهد.

اما چون این گفته‌ها را به گوشِ کونته رساندند، او توپخانه‌اش را گشود:«من، به‌عنوان مربی، هرگز به یک مدیر یا رئیس اجازه نمی‌دادم چنین مداخله کند؛ این کار شأنِ مربی را هم پایین می‌آورد. من همیشه خودم از خودم دفاع کرده‌ام، نیازی به پدر ندارم.»

در واقع، به گفته‌ی برخی شاهدان، وقتی کونته در تلویزیون چنین خشمگین می‌غرید، تصور می‌کرد همکارِ رومانیایی‌اش قصدِ سخن گفتن با رسانه‌ها را ندارد و تنها مدیرِ پیشینش ــ آن مردِ آشنا میان تورین و میلان ــ قرار است در صحنه ظاهر شود؛ همان کسی که با او در این داستانِ پرآشوبِ ایتالیایی، آکنده از جدایی‌ها و بازگشت‌ها، آشتی‌های کوتاه و دشمنی‌های طولانی، شریک بوده است.

هر سلاحی مجاز است

اکنون هر یک دیگری را دشمنِ شماره‌ی یک می‌داند. با این‌حال، روزگاری کونته و اینتر یکدیگر را دوست می‌داشتند؛ هرچند اندک، و هرگز تا به انتها.در آن دو سالِ پرآشوبِ ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ که با سایه‌ی کووید همراه بود، کونته با تیمی چون تانک، نوزدهمین اسکودتوی تاریخ باشگاه را فتح کرد و بنیانِ موفقیت‌های بعدی را نیز گذاشت.

در ساختمانِ ده‌طبقه‌ی ویاله دِلا لیبراسیون، هنوز هم ارزشِ نقشِ کونته در رشدِ اینتر به‌تمامی پذیرفته می‌شود؛ اما روابط میانِ دو طرف مدت‌هاست به صفر رسیده است. جدایی‌ای که پس از طلاقِ پرتنشِ مهِ ۲۰۲۱ ــ زمانی که جام در ویترین بود اما حساب‌های باشگاه در قرمز ــ اجتناب‌ناپذیر شد.

آنتونیو حاضر به پذیرشِ «کوچک‌سازی» موردِ ادعای مدیریت نشد و گمان برد نرآتزوری در آستانه‌ی فروپاشی در حبابِ چینی‌هاست. جداییِ به‌ظاهر دوستانه، اما در حقیقت انباشته از تنش و ناگفته‌ها بود و در نهایت با «بخششِ بزرگ» همراه شد: حدود هفت میلیون یورو خالص به عنوانِ غرامتِ خروج به مربی پرداخت شد.

میانِ سه‌ساله‌ی پایانیِ سو‌نینگ و نخستین دوره‌ی اوکتری، واقعیت برخلاف پیش‌بینیِ کونته رقم خورد: تیم، با وجودِ بودجه‌ی نزولی، همچنان رقابتی باقی ماند و زیرِ نظرِ اینزاگی سرانجام به افتخارِ اروپایی دست یافت.

با این‌همه، در جبهه‌ی داخلی، نتایج پساکونته هرگز به همان اوج نرسید.شاید به همین سبب بود که مربی ناپلی شنبه‌شب زیرکانه گوشزد کرد:«اینتر قوی‌ترین تیم است، می‌توانست در این چهار سال بیشتر ببرد…»

جمله‌ای که در کامِ اینتر تلخ نشست، چرا که همه در خانه‌ی نرآتزوری به یاد دارند چگونه همان مربی در روزگارِ خودشان، بارها از مدیرانِ باشگاه طلبِ دخالت فوری می‌کرد؛ از شبِ شکستِ دورتموند در لیگ قهرمانانِ ۲۰۱۹ تا تساوی با پارما در سن‌سیروی خالیِ ۲۰۲۰ (پس از پنالتیِ نداده به پریشیچ)، کونته‌ی اینتری به شیوه‌ی خاصِ خود همواره فریاد می‌زد که مدیران باید واردِ عمل شوند.به‌بیانِ دیگر، درست  برخلافِ استدلالی که شنبه مطرح کرد.

چنین است که این کمدی، فصل‌های تازه‌ای خواهد داشت:اسکودتوی دیگری در هوا می‌رقصد و هر کس می‌خواهد با هر سلاحی آن را به چنگ آورد.