پنالتی جنجالی، بازی بزرگ را از مسیر خارج کرد: کجا خطا بود؟!
یک تصمیم داوری، انفجار خشم در اردوی اینتر را رقم زد و بهانه‌ای شد برای بازگشت کونته به صحنه‌ای آشنا؛ جایی که میان ناپولی و اینتر، جنگی تازه میان دو رفیق قدیمی شکل گرفت — ماروتا و کونته.
به گزارش هفت ورزشی، پنالتی جنجالی در بازی ناپولی و اینتر، مسیر دیدار را دگرگون کرد. عصبانیت در رختکن، ورود ماروتا به ماجرا و واکنش تند کونته، ادامه داستانی شد که حالا به جدال لفظی دو چهره قدیمی فوتبال ایتالیا انجامیده است.
عصبانیتی که بر سر یک پنالتی، جهت بازی را عوض کرد
خشم اینتر در وقت استراحت بالا گرفت؛ جایی که بازیکنان صحنه‌ی پنالتی‌ای را بازبینی کردند که موازنه‌ی بازی را بر هم زده بود. از رختکن فریاد بلند شد: «نه، بابا، این کجاش خطاست؟»
حتی رئیس باشگاه، جوزپه ماروتا، تا پایین آمد تا با کیوو گفت‌وگو کند و نظر بازیکنان را از نزدیک بشنود.
ادامه‌ی ماجرا روشن است: هیچ‌کس، بی‌تنش و با آرامش، تصمیمِ عجیبِ تیم داوری را ــ که ابتدا «نه» گفته بود و سپس «بله» ــ نپذیرفت. مشکل، همان‌جایی بود که ذهن بازیکنان گیر کرد: در شش موقعیتِ از دست‌رفته، دو توپِ برخورد کرده به تیر، و احساسی تلخ از نتیجه‌ای ناخوشایند که تنها با یک سوت نامساعد رقم خورد.
نیمه‌ی اول را اینتر بهتر آغاز کرده بود، اما بعد از آن صحنه، همه‌چیز برگشت. ناپولی با برتری روانی، از تیمی که هنوز در شوک لحظه‌ای بحث‌برانگیز بود، عبور کرد. از خاطره‌ای تیره.
در پایان بازی، احساسِ بی‌عدالتی به‌سرعت میان اعضای باشگاه پخش شد. از همین‌رو، ماروتا در برابر دوربین‌های شبکه‌ی «DAZN» حاضر شد تا نارضایتی باشگاه را رسماً بیان کند. کاری که برای او معمول نیست؛ و به همین دلیل، شکایت مؤدبانه‌اش بیشتر شبیه بانگی بلند بود.
او گفت:
«حرفم، سهمی است که می‌خواهم در خدمت نظام فوتبال ادا کنم. ولی برخی رفتارها واقعاً برایم قابل‌درک نیست.
از روکی شنیده‌ام که بارها گفته باید از اعلام آن پنالتی‌های جزئی پرهیز کرد. پس لازم است بالاخره، شفافیت و ثبات در تصمیم‌گیری داوری برقرار شود.
اشاره‌ام فقط به نفس پنالتی نیست، بلکه به نحوه‌ی اعلام آن هم هست: داور در موقعیتی عالی ایستاده بود، بهتر از هر کسی می‌توانست برخورد میان دی‌لورنتسو و مخیتاریان را قضاوت کند. بااین‌حال، با اشاره‌ی کمک‌داوری که دورتر بود و دیدِ محدودتری داشت، نظرش را تغییر داد و تأثیر پذیرفت. نتیجه؟ “وار” هم به سکوت کشانده شد…
با این‌همه، شنیدم حتی کارشناس داوری شما، آقای مارِلی، و بسیاری از روزنامه‌نگاران معتبر هم تأکید کرده‌اند که آن صحنه پنالتی نبود. کافی بود فقط کمی صبر کنند، تصاویر را بررسی کنند، نه اینکه تصمیم میدان را این‌چنین ناگهانی تغییر دهند.»
دیدگاهِ ماروتا
ماروتا همواره مسیر خودش را دارد. او گفت:
«من باور دارم داور باید مرجعِ اصلی تصمیم‌گیری باشد، نه اینکه این‌چنین تأثیر بپذیرد.»
در واقع، مائوریتزیو ماریانی ابتدا پنالتی را اعلام نکرده بود ــ همان‌طور که در صحنه‌ی پنالتی اینتر هم چیزی ندید، و آن‌جا این “وار” بود که دخالت کرد و تصمیم را اصلاح کرد. اما این‌بار، ماریانی به حرف داور کنار خط، دانیله بیندونی، ۴۴ ساله و زاده‌ی ایالات متحده، اعتماد کرد؛ داوری از شاخه‌ی ونیز، که همان برخورد حساس را گزارش داد.
بارلا از همان لحظه‌ی نخست، با خشمی شدید واکنش نشان داد.
ماروتا ادامه داد:
«آن پنالتی، در بازیکنان ما احساس تلخی و خشم ایجاد کرد. بازی را از مسیرش خارج کرد و بر رفتار تیم در نیمه‌ی دوم تأثیر گذاشت.
نمی‌خواهم درباره‌ی نتیجه بحث کنم؛ وقتی سه بر یک می‌بازی، حرف زیادی نمی‌ماند. شاید ناپولی حتی گل‌های دیگری هم می‌زد، چون در بیست دقیقه‌ی پایانی، بازی را کامل در اختیار داشت.
اما آن صحنه، تعیین‌کننده بود.»
شامگاه ناخوشایندِ شنبه در استادیوم «مارادونا»، باشگاه را به تصمیمی جدی رساند: سکوت. سکوتی که بر همه‌ی بازیکنان تحمیل شد، تا از دامن‌زدن به تنش‌های تازه پرهیز شود.
ماروتا، حتی پس از شکایت رسانه‌ای‌اش، با کونته رفتاری محترمانه داشت ــ نشانی از خویشتن‌داری در میانه‌ی شکست.
شکستی که برنامه‌های اینتر را به‌هم ریخت و روحیه‌ی تیم را آزرد: پس از هفت برد پیاپی در لیگ و لیگ قهرمانان، حالا این سومین شکست در هشت بازی بود.
باخت در ناپل فاجعه نیست ــ حتی اگر ورزشگاه سراپا فریاد بزند که «قهرمانان ایتالیا دیگران‌اند» ــ اما باید هرچه زودتر آن لغزش ناگهانی و پنالتیِ بحث‌برانگیز را پشت سر گذاشت.
چهارشنبه، فیورنتینا در سن‌سیرو منتظر است.
سرمربی ناپولی: «خودم از خودم دفاع می‌کنم، اینتر هر وقت می‌تواند ماروتا را می‌فرستد»
گلادیاتور به میدان بازگشته است؛ با همان سبک و همان شور. و با آن رفتار تیز و نیش‌دارش. در زمین، آنتونیو کونته بهترین نسخه از تیم ناپولی‌اش را به نمایش گذاشت. سپس، بیرون از زمین، خودش به جدال لفظی با اینتر درباره قضاوت داوری پایان داد. و چه کسی بهتر از او می‌توانست پاسخ رفیق دیرینش بپه ماروتا را بدهد؟ کسی که پیش‌تر در کنار او بازسازی یوونتوس و سپس بازگشت اینتر به اوج را رقم زده بود. کونته اگر چیزی برای گفتن داشته باشد، بی‌پرده می‌گوید. دیروز هم از راه دور تیری به سوی اینتری‌ها پرتاب کرد:
«اینتر هر وقت فرصتی باشد، ماروتا و بقیه مدیران را می‌فرستد؛ در حالی که در ناپولی، این منم که می‌آیم. یک تیم باید به‌درستی وضعیت را ارزیابی کند و بفهمد چرا شکست خورده است. اگر این‌طور پیش بروید، برای بازیکنان و مربیان بهانه می‌سازید.»
اما این تازه اول کار بود. کونته این موضوع را به مسئله‌ای درباره احترام به نقش‌ها هم گره زد:
«اگر من بودم، اجازه نمی‌دادم این اتفاق بیفتد. حالا ماروتا رئیس باشگاه است، اما اینکه خودش بیاید و این حرف‌ها را بزند… با تمام احترام به مدیر، باید مسائل را به کسی سپرد که در خود بازی حضور داشته است؛ چون این کار، ارزش مربی را هم زیر سؤال می‌برد. من همیشه خودم از خودم دفاع کرده‌ام؛ هرگز از رؤسای باشگاهم نخواسته‌ام نقش پدر را ایفا کنند و دفاع‌های رسمی ترتیب دهند.»
بهتر است موضوع را عوض کنیم، اما نه حالت چهره کونته عوض می‌شود و نه لحنش. او باز هم به کمبود تعادل و انصاف در فضای فوتبالی ناپولی اشاره می‌کند:
«ما چطور توانستیم این‌قدر سریع نسبت به بازی آیندهوون تغییر کنیم؟ در حقیقت، من می‌پرسم چطور می‌شود همه چیز را در یک هفته ویران کرد؟ گاهی واقعاً برای کسانی که کار می‌کنند، احترامی وجود ندارد. هر چیزی حدی دارد. بازیکنان باید توانمند باشند، ما باید کلاه‌خود بپوشیم.»
در عین حال، واکنش تیم ناپولی چشمگیر و پرافتخار بود؛ نه فقط از روی غیرت. رئیس باشگاه، اورلیو ده‌لورنتیس، هم در شبکه‌های اجتماعی رضایت خود را پنهان نکرد:
«بردی بسیار زیبا! همه متحد، چون این ناپولی واقعی است.»
کونته تأکید می‌کند:
«بازی آیندهوون ما را حسابی عصبانی کرد. من گفته بودم مقابل سیتی در حالی که ده نفره شدیم، نباید کنترل‌مان را از دست می‌دادیم. و حالا مقابل پی‌اس‌وی موفق شدیم. این بار ما بر تیمی بسیار نیرومند پیروز شدیم؛ قوی‌ترین تیم این فصل، تیمی که در سه فصل اخیر، دو بار فینالیست لیگ قهرمانان شده، قهرمان لیگ است و هفت برد پیاپی داشته. آنها آمده بودند که ما را به شکست بکشانند. اما ما نخواستیم بمیریم. پیروز شدیم و هواداران‌مان را سرافراز کردیم. تا زمانی که من هستم، همیشه پیراهن باشگاه را با افتخار بر تن خواهیم کرد؛ آماده‌ایم برای ناپولی خون بریزیم و هواداران باید همیشه این را بدانند. این بازی به ما نشان داد که اگر بخواهیم، حتی در میان هزاران دشواری، می‌توانیم صدای خود را به گوش برسانیم. ما می‌توانیم همیشه «سخت‌جان» باشیم.»
و بازگشت به صدر جدول، خود پیامی است رسا برای تمام لیگ
