پایان کابوس ده‌ساله میشل پلاتینی: مرا نابود نکردند
میشل پلاتینی که پس از ده سال اتهام، محرومیت و محاکمه، سرانجام تبرئه شد با لحنی آرام اما مصمم می‌گوید: «جنگ من با بی‌عدالتی تازه شروع شده است.»
به گزارش هفت‌ورزشی، ده سال پس از تبرئه‌ی کامل از اتهامات فساد و کلاهبرداری، در حالی‌که تنها یک گام با ریاست فیفا فاصله داشت، میشل پلاتینی از ده سال جهنم سخن می‌گوید.
«آقای پلاتینی؟ ما پلیس سوئیس هستیم. می‌خواهیم درباره‌ی پرداختی که سال‌ها پیش از فیفا دریافت کرده‌اید، سؤالاتی بپرسیم…». سپتامبر ۲۰۱۵، و ناگهان جهان بر سر پلاتینی فرو می‌ریزد. او نمی‌فهمد موضوع از چه قرار است، اما سرمایی عجیب در جانش می‌دود. ماجرای او شبیه فیلم تراژیکِ «محبوس در انتظار حکم» با بازی درخشان آلبرتو سوردی نیست، اما طعم تلخ همان بی‌عدالتی را دارد، ماجرایی کثیف میان قاضیان، همدستان و توطئه‌های سیاسی–ورزشی که شاید هرگز روشن نشود. پلاتینی می‌گوید: «من مردی شکست‌خورده نیستم. خوب زندگی کرده‌ام. خانواده و دوستانم پشتم بودند. رئیس فیفا نشدم، اما چه باک؟»
آغاز ماجرای شوم
از سال ۲۰۱۵، درست زمانی که فیفا در آستانه‌ی فروپاشی بود. اف‌بی‌آی در ماه مه همان سال به هتل مجلل محل اقامت نمایندگان کنگره‌ی فیفا یورش برد. وعده داده شده بود که جام جهانی ۲۰۲۲ به آمریکا می‌رسد، اما ناگهان سر از قطر درآورد. آمریکا تصمیم گرفت فساد زوریخ را افشا کند و امپراتوری بلاتر را فروپاشد. پلاتینی، رئیس یوفا، حس می‌کرد نوبت اوست: «۱۵۰ فدراسیون از من حمایت می‌کردند».
اما در دادستانی زوریخ، فردی ناشناس ادعا کرد مدرک پرداخت دو میلیون فرانک از سوی بلاتر به پلاتینی در سال ۲۰۱۱ را دارد. پرداختی که رسماً برای مشاوره‌ی فنی به رئیس فیفا از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ عنوان شد، اما در واقع سوءظنِ رشوه برای کمک به انتخاب مجدد بلاتر را برانگیخت. پلاتینی واقعاً آن مبلغ را گرفته بود، کار هم انجام داده بود، و حتی آن را به اداره‌ی مالیات سوئیس اعلام کرده بود: شاید نخستین رشوه‌گیری که بر رشوه‌اش مالیات پرداخت کرده!
سقوط برنامه‌ریزی‌شده
با این حال، کابوس آغاز شد. فیفا که حالا بلاتر را کنار زده بود، نخستین نهاد متهم‌کننده‌ی پلاتینی شد. کمیته‌ی اخلاق در دسامبر او را به هشت سال محرومیت محکوم کرد.
«وکیلی از ترینیداد و توباگو، که رئیس فیفا انتخاب کرده بود، از طریق ویدیو از من پرسش‌هایی کرد، اما پیش از پاسخ، مرا محکوم اعلام کرد. هدف‌شان فقط حذف من بود.» هدف به‌دست آمد: پلاتینی از رسیدن به کرسی ریاست فیفا بازماند. او اعتراض کرد و محرومیت ابتدا به شش سال و سپس در دادگاه حکمیت ورزشی (TAS) به چهار سال کاهش یافت. اما باز هم کافی بود تا زندگی حرفه‌ای‌اش نابود شود: «سخت بود، نه برای خودم، برای خانواده‌ام. نوه‌هایم در مدرسه می‌شنیدند: پدربزرگت فاسد است.»
دادستان بی‌رحم
در کنار پرونده‌ی ورزشی، روند قضایی نیز ادامه داشت. دادستان سوئیسی، توماس هیلدبراند، بی‌امان پلاتینی و بلاتر را دنبال می‌کرد و در دادگاه مارس ۲۰۲۲ برایشان یک‌سال و هشت‌ماه حبس تعلیقی خواست. ماجرا با پرونده‌ی میزبانی جام‌های جهانی ۲۰۱۸ روسیه و ۲۰۲۲ قطر درهم تنید. دو انتخاب آلوده به فسادِ آشکار. پلاتینی به خواست نیکلا سارکوزی، رئیس‌جمهور وقت فرانسه و به دلایل دولتی ، به قطر رأی داده بود. با این حال، در ۲۰۱۹ در نانتر فرانسه بازداشت موقت شد. اقدامی بی‌ثمر اما پرسر و صدا که اعتبارش را در برابر قضات سوئیسی خدشه‌دار کرد.
نخستین تبرئه
پلاتینی و بلاتر در دادگاهِ بدوی تبرئه شدند. قاضی نوشت: «تقلب با درجه‌ی اطمینانِ لازم اثبات نشده است». بلاتر هم‌پرونده‌اش بود، اما نه هم‌پیمانش: «او می‌خواست در فیفا بمیرد. هیچ‌وقت به من برای جانشینی‌اش کمک نکرد».
در همان زمان، فاش شد که دادستان میشل لاوبر میان سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ به‌طور پنهانی با جانی اینفانتینو دیدار کرده است. هرچند اتهامِ تبانی در ۲۰۲۳ فرو ریخت، اما لاوبر مجبور به استعفا شد: «اینفانتینو نقشی در محرومیتم نداشت، ولی به من گفته بود: وقتی برگشتی، جایم را به تو می‌دهم. هرگز چنین نشد.»
ضدحمله
دادستان هیلدبراند باز هم فرجام خواست و همان حکمِ قبلی را طلب کرد، اما در مارس ۲۰۲۵ دادگاه فدرالِ تجدیدنظر، پلاتینی و بلاتر را بار دیگر تبرئه کرد و نوشت: «شک‌هایی جدی و برطرف‌ناشدنی درباره‌ی صحتِ ادعاهای دادستانی وجود دارد.» پرونده برای همیشه بسته شد. دادستان شکست خورده بود و در اوت همان سال مهلت فرجام‌خواهی‌اش منقضی شد. بدین‌سان، تبرئه‌ی پلاتینی قطعی گردید، پس از ده سال بازجویی، دادگاه، تیترهای تند و نگاه‌هایی که «مرا همچون تبهکار می‌دیدند». اما پایان نیست. پلاتینی می‌گوید: «من از کسانی که به من آسیب زدند، دلگیرم. با بی‌عدالتی خواهم جنگید. حالا نوبت ضدحمله است، خیلی به سبک تراپاتونی، نه؟»
