هدف شش میلیارد یورو؛ نتفلیکس در صف ورود برای افزایش درآمدها
یوفا با هدف رسیدن به درآمد شش میلیارد یورویی، قراردادهای بلندمدت پخش و همکاری با غول‌های استریمینگ مانند نتفلیکس، اپل و آمازون را در دستور کار قرار داد.
به گزارش هفت‌صبح ورزشی، اتحادیه‌ی فوتبال اروپا (یوفا) تصمیم خود را برای افزایش درآمد رقابت‌های باشگاهی از سال ۲۰۲۷ به بعد، رسماً اعلام کرد. طبق گزارش منتشرشده، یوفا که در فصل ۲۰۲۵-۲۰۲۴ رقمی حدود ۴.۴ میلیارد یورو از محل حق پخش تلویزیونی، تبلیغات و سایر منابع درآمدی به‌دست آورده، اکنون هدف خود را رسیدن به ۶ تا ۶.۵ میلیارد یورو در هر فصل در آغاز دوره‌ی جدید (۲۰۳۰-۲۰۲۷) تعیین کرده است.
هدف بزرگی که قرار است بدون تغییر در فرمت فعلی رقابت‌ها (حداقل تا سال ۲۰۳۰) و از طریق گسترش همکاری با پلتفرم‌های جهانی استریمینگ ــ از جمله نتفلیکس که علاقه‌مندترین گزینه به نظر می‌رسد ــ محقق شود.
علاوه بر این، یوفا در پی افزایش درآمد تبلیغاتی از طریق شخصی‌سازی تابلوهای دیجیتال دور زمین در هر کشور یا منطقه‌ی جغرافیایی است؛ روشی که لیگ ایتالیا (سری آ) از چند سال پیش به کار گرفته است.
به این ترتیب، «کیک درآمدی» همان‌طور که مدیران یوفا و باشگاه‌های بزرگ اروپایی رؤیای آن را دارند، بزرگ‌تر خواهد شد — باشگاه‌هایی که قصد دارند بزرگ‌ترین سهم از این درآمد تازه را تصاحب کنند و فاصله‌ی خود را با باشگاه‌های متوسط و کوچک اروپا باز هم بیشتر سازند.
در مقابل، این روند می‌تواند برای لیگ‌ها و مسابقات ملی به‌ویژه در میان‌مدت و بلندمدت، به شکاف اقتصادی و رقابتی جبران‌ناپذیر میان تیم‌های همیشگی لیگ قهرمانان و آن‌هایی که هرگز به آن راه نمی‌یابند منجر شود. خداحافظی با تعادل و رقابت واقعی.
شش سال برنامه‌ریزی
در بیانیه‌ی دیروز یوفا آمده است:
«نهاد UC3، شرکت مشترک میان یوفا و EFC (نام جدید اتحادیه‌ی باشگاه‌های اروپایی)، استراتژی تجاری خود را برای چرخه‌ی ۲۰۳۳-۲۰۲۷ رقابت‌های باشگاهی مردان اروپا تصویب کرده است.»
اولین خبر مهم این است که با وجود برنامه‌ریزی فروش جدید، فرمت فعلی مسابقات (لیگ واحد با ۳۶ تیم) بدون تغییر باقی می‌ماند — نه تنها تا پایان دوره‌ی فعلی (۲۰۲۷)، بلکه به احتمال زیاد برای یک یا حتی دو دوره‌ی بعدی.
تنها تردید کوچک این است که در قراردادهای فروش حق پخش برای بازه‌ی ۲۰۳۳-۲۰۳۰ ممکن است بندی گنجانده شود که اجازه‌ی تغییر فرمت در آینده برای ارتقای رقابت‌ها را بدهد. اما چنین تغییری مستلزم روندی طولانی از تصویب و مشورت با همه‌ی ذی‌نفعان است، و نمی‌توان امروز یک فرمت را فروخت و سه سال بعد فرمت دیگری را ارائه داد.
دومین نکته: تاکنون یوفا قراردادهای حق پخش را برای دوره‌های سه‌ساله می‌فروخت، اما اکنون این افق زمانی را تا حداکثر شش سال افزایش داده است.
هدف از این تصمیم چیست؟
برنامه‌ریزی بلندمدت، سرمایه‌گذاری‌های بزرگ‌تر را تسهیل می‌کند و به خریداران حق پخش امکان می‌دهد تا مبلغ پرداختی خود را در طول زمان جبران کنند. ضمن آن‌که افزایش چشمگیر درآمدها از آن‌سوی اقیانوس اطلس نیز محتمل است.
با این‌همه، فروش حق پخش برای دوره‌های طولانی‌تر به‌تنهایی برای رشد درآمد کافی نیست. مدیران نیون به همین دلیل در حال طراحی بسته‌های کوچک‌تر و متنوع‌تر (اسپتساتینو) هستند تا مزایده‌ی فروش حقوق پخش رقابت‌ها ــ به‌ویژه لیگ قهرمانان ــ برای پلتفرم‌های بزرگ استریم جهانی جذاب‌تر شود.
به گزارش تایمز، نتفلیکس که پیش‌تر نیز وارد عرصه‌ی پخش زنده‌ی ورزشی شده، در حال مذاکره با چفرین و الخلیفی است. البته سایر بازیگران بزرگ نیز می‌توانند وارد میدان شوند؛ از اپل و دیزنی گرفته تا آمازون، که هم‌اکنون در ایتالیا، آلمان و انگلستان حق پخش انحصاری یک بازی چهارشنبه‌شب را در اختیار دارد.
آیا آمازون تعهد خود را افزایش خواهد داد؟
در میان بسته‌های پیشنهادی (که جزئیات آن به‌زودی اعلام می‌شود)، مدلی دیده می‌شود که شامل پخش انحصاری تنها یک بازی در هر روز مسابقه ــ مثلاً دیدار بزرگ سه‌شنبه یا چهارشنبه ــ برای یک پخش‌کننده در سراسر جهان یا در چند کشور منتخب است.
الگویی شبیه به آنچه دازن برای جام جهانی باشگاه‌های فیفا در سطح جهانی اجرا کرد.
آنچه مسلم است، در مقایسه با مذاکرات دوره‌ی ۲۰۲۷-۲۰۲۴، بسته‌های بیشتری ارائه خواهد شد و دیگر هیچ شبکه‌ای نمی‌تواند تقریباً تمامی مسابقات را خریداری کند. با این حال، برای تحقق این هدف، یوفا به تعداد بیشتری از خریداران علاقه‌مند نیاز دارد.
شرکای جدید
اتحاد مستحکم میان یوفا و EFC با قرارداد تازه‌ای که با شرکت Relevent Football Partners بسته شده، بیش از پیش تقویت می‌شود؛ این شرکت اکنون به عنوان آژانس جهانی بازاریابی و فروش UC3 منصوب شده است. در پس‌زمینه اما، نبردی پنهان برای تقسیم درآمدها در جریان است: یوفا می‌خواهد سهم بیشتری از درآمد کل را به جوایز لیگ اروپا و کنفرانس لیگ اختصاص دهد و همچنین بخشی را به عنوان کمک همبستگی برای باشگاه‌هایی که در رقابت‌های اروپایی حضور ندارند بپردازد. اما مخالفان این طرح می‌گویند چنین اقداماتی برای رفع نابرابری موجود کافی نیست و فاصله‌ی طبقاتی فوتبال اروپا همچنان رو به افزایش خواهد بود.
تا سال ۲۰۳۰، یوفا قصد دارد بدون دست‌زدن به ساختار فعلی رقابت‌ها، اما با جذب غول‌های فناوری و رسانه‌ای همچون نتفلیکس، اپل و آمازون، به رویای شش میلیارد یورو درآمد سالانه دست یابد — رویایی که ممکن است برای برخی باشگاه‌ها تحقق بهشت، و برای برخی دیگر آغاز شکاف جهنمی تازه باشد.
چفرین اطمینان داد: «هرگز تورنمنتی برای ۱۲ باشگاه برگزار نخواهیم کرد»
رئیس یوفا گفت: «در اصلاح رقابت‌ها شجاعت به خرج دادیم، حالا فرصت‌های بیشتری وجود دارد.»
ابراهیموویچ با خاطراتش از دوران جوانیِ بی‌انضباط، گری نویل با پادکستش، و آغوش میان ناصر الخلیفی و خوان لاپورتا. این‌ها صحنه‌هایی بودند از گردهمایی تازه‌ی EFC (اتحادیه‌ی جدید باشگاه‌های فوتبال اروپا) که پیش‌تر با نام ECA شناخته می‌شد. هدف این نهاد، ارائه‌ی چهره‌ای در عین حال پرزرق‌وبرق و مردمی از فوتبال است. اما صنعت فوتبال، به‌خودی‌خود صنعتی پیچیده و مملو از تضاد است. تضادهایی که روز‌به‌روز عمیق‌تر می‌شوند. تقسیم نابرابر منابع مالی باعث ایجاد شکاف طبقاتی میان باشگاه‌ها شده است، تا جایی که اکنون در عمل، لیگ‌ها و باشگاه‌های اروپا به سه طبقه‌ی نانوشته‌ی «سری آ»، «سری ب» و «سری ج» تقسیم می‌شوند، نه بر پایه‌ی کیفیت فنی، بلکه بر اساس درآمد و بودجه. در چنین شرایطی، سخنان رئیس EFC مبنی بر اینکه «ما همیشه منافع جمعی فوتبال اروپا را در نظر داریم» بیشتر شبیه شعاری خوش‌صداست تا واقعیتی عینی.
امروز در رم، دومین روز از این گردهمایی در تالار باشکوه هتل کوالیه‌ری به پایان می‌رسد. بیش از هشت‌صد عضو این نهاد، که از خاکستر گروه تاریخی G14 برخاسته، در آن حضور دارند. هدف رسمی این ساختار، ایجاد فضایی فراگیر برای همه‌ی باشگاه‌هاست، اما در عمل توازن رقابتی در ساختار هرمی فوتبال اروپا قربانی رشد تجاری در بازارهای جهانی شده است، جایی که تنها نامداران و ثروتمندان بقا می‌یابند. بدین‌ترتیب، تصویر آرمانی از EFC به‌عنوان «خانواده‌ای برابر» بیشتر ظاهری است تا واقعی؛ زیرا اگرچه هر عضو حق انتخاب نماینده در هیئت‌مدیره را دارد، تصمیمات اصلی در جای دیگری گرفته می‌شود و صدای باشگاه‌های متوسط و کوچک کمتر شنیده می‌شود. در عوض، معدودی از باشگاه‌ها با حضور در لیگ قهرمانان، تراز مالی چند سال آینده‌ی خود را در یک فصل تضمین می‌کنند.
در همین فضا، الکساندر چفرین، رئیس یوفا، با اشاره به دو نمونه‌ی مشخص از موفقیت ساختار فعلی، از اصلاحات دفاع کرد: تیم برست فرانسه که برای نخستین‌بار در تاریخ خود به لیگ قهرمانان راه یافته، و تیم بودو گلیمت نروژ که در فصل ۲۵-۲۰۲۴ به نیمه‌نهایی لیگ اروپا رسید و اکنون در سطح بالاتری رقابت می‌کند. چفرین گفت: «ما در اصلاح رقابت‌ها همانند گلادیاتورهای کولوسئوم، با شجاعت از بحران کووید بیرون آمدیم و قوی‌تر شدیم. فرمت جدید فرصت‌های بیشتری برای باشگاه‌ها فراهم کرده است.» زلاتان ابراهیموویچ، مشاور ویژه‌ی باشگاه میلان، نیز افزود: «لیگ قهرمانان فوق‌العاده است؛ حتی تیم‌های کوچک از آن لذت می‌برند… البته باید اول واردش شوی!» جمله‌ای که به واقعیت تلخ اشاره دارد: در نظامی که بر مبنای جذابیت اقتصادی بنا شده، بازار — یعنی شبکه‌های پخش و اسپانسرها — به‌سوی جایی می‌رود که بیشترین توجه را دارد؛ پر شدن یک‌سو، یعنی خالی شدن سوی دیگر. این همان نقطه‌ای است که نگرانی باشگاه‌های متوسط و کوچک آغاز می‌شود.
چفرین در برابر این نگرانی‌ها اطمینان داد: «یوفا هرگز تورنمنتی برای ۱۲ باشگاه برگزار نخواهد کرد. ما در کنار EFC برای فوتبالی فراگیر کار می‌کنیم.» اما هم‌زمان بر برنامه‌ی رشد درآمدی یوفا برای دوره‌ی ۲۰۳۳-۲۰۲۷ تأکید کرد و گفت: «گام بعدی، توسعه‌ی شرکت مشترک UC3 است. با همکاری شرکت Relevent، درآمدها را افزایش می‌دهیم و هواداران جدیدی را جذب می‌کنیم.» او وعده داد که سهم همبستگی مالی برای باشگاه‌های غیرمشارکت‌کننده نیز افزایش خواهد یافت، اما در مقایسه با جوایز کلان تیم‌های حاضر در رقابت‌ها، این افزایش همچون قطره‌ای در دریاست.
در همین حال، نشانه‌ای از هم‌گرایی بیشتر میان باشگاه‌های بزرگ دیده می‌شود: بازگشت رسمی بارسلونا به جمع اعضای سابق ECA پس از جدایی در سال ۲۰۲۱ و شکست پروژه‌ی سوپرلیگ، نماد انسجام دوباره‌ی جبهه‌ی قدرت است. در آن زمان، تنها سه باشگاه در موضع جدایی باقی ماندند: رئال مادرید، یوونتوس و بارسلونا. یوونتوس سال گذشته بازگشت و بارسلونا نیز امروز رسماً بازخواهد گشت؛ دیدار خصوصی میان الخلیفی و لاپورتا نیز پیش‌درآمدی بر این بازگشت بود. تنها رئال مادرید همچنان بیرون از این اتحاد مانده است. اکنون دیگر سخنی از رقابت‌های جایگزین در میان نیست؛ بلکه صحبت از لیگ قهرمانانی هرچه باشکوه‌تر و در عین حال انحصاری‌تر است — لیگی تماشایی و سودآور که هرچه بیشتر می‌درخشد، از نفس لیگ‌های داخلی می‌کاهد و اکسیژن رقابت ملی را از فوتبال می‌گیرد.
