دل‌پیرو در نیویورک: گتوزو می‌تواند شور فوتبال را به ایتالیا منتقل کند؛ بله، میلان مدعی قهرمانی است!
از ضربه برگردان مقابل میلان تا آغوش گرم ییلدیز؛ دل‌پیرو با نگاهی انسانی و فوتبالی، از چالش‌های امروز یووه و شور گتوزو برای هدایت آتزوری می‌گوید.
گاتزتا دلو اسپورت مصاحبه‌ای با دل پیرو ترتیب داده از یوونتوس تا تیم ملی ایتالیا با او صحبت کرده است. برگردان گزارش و مصاحبه گاتزتا دلو اسپورت را عینا می‌خوانید:
میان آسمان‌خراش‌های نیویورک و پل بروکلین، ناگهان الساندرو دل‌پیرو پدیدار می‌شود؛ با هاله‌ای از مه مصنوعی و معرفی یک گوینده با ایتالیایی آمیخته به لهجه آمریکایی. همچون روزهای کودکی در زمین خاکی، توپ جام جهانی ۲۰۰۶ را زیر بغل دارد؛ همان جامی که او و ما فتح کردیم. جمعیت برایش فریاد می‌زند. او یکی از پنج اسطوره‌ای است که آدیداس برای معرفی توپِ رسمی جام جهانی ۲۰۲۶ در کانادا، مکزیک و آمریکا ــ «تریوندا» ــ برگزیده است. آخرین کسی که آن را به نمایش آورد، زین‌الدین زیدان بود، پس از صفی که با ژاوی آغاز شد و با کافو و کلینزمن ادامه یافت. فضای سری‌آ در اسکله شماره ۲ پارک بروکلین بریج موج می‌زند، جایی مدرن با پس‌زمینه هیاهو و آسمان‌نمای منهتن. حتی اینجا نیز بوی دیدار یوونتوس–میلان به مشام می‌رسد: گذشته، حال و آینده در هم تنیده‌اند.
برای دل‌پیرو، خاطراتش با روسونری دو رنگ دارند: تلخ، همچون فینال لیگ قهرمانان در منچستر ۲۰۰۳ که با شکست گذشت؛ و شیرین، همچون ضربه برگردانی که پاس گل برای ترزگه ساخت و کورس اسکودتوی ۲۰۰۵ را تعیین کرد. ساعاتی پیش از آن‌که خیل اینفلوئنسرها و خالقان محتوا از او بخواهند تا در ویدیوهای‌شان حضور یابد ــ خواهشی که همیشه اجابت می‌کند ــ با او از جدال پیش‌رو و تیم ملی گتوزو سخن گفتیم. حتی یازده سال پس از خداحافظی از فوتبال و سیزده سال بعد از وداع با یووه، چند ثانیه با آلکس کافی است تا در اینستاگرام و تیک‌تاک پرواز کنی!
یووه با تودور، هم‌تیمی پیشین شما، بالا و پایین‌های بسیاری داشته و میلان با پنج برد پیاپی در لیگ و جام حذفی می‌آید. دیدار فردا شب را چگونه می‌بینید؟
بازی زیبایی خواهد شد. هنوز ابتدای فصل است و شاید دیدار برگشت جنبه‌های بیشتری برای بررسی داشته باشد، اما همین مسابقه نیز آزمون خوبی است برای هر دو تیم تا میزان بلوغ کنونی‌شان روشن شود.
فشردگی تقویم یووه چه نقشی خواهد داشت؟
این‌که در لیگ قهرمانان بازی می‌کنی، لزوما فشار بیشتری نمی‌آورد. وقتی تنها یک مسابقه در هفته داری، باید آن را به بهترین شکل انجام دهی؛ پس بار مسئولیت میلان سنگین‌تر است. اما هر دو تیم ابزار لازم برای انجام هر کاری را دارند.
یووه اکنون در خط حمله گزینه‌های زیادی دارد و تودور میان ولاهوویچ، دیوید و اوپن‌دا زیاد چرخش ایجاد کرده. آیا لازم است در مقطعی یک مهاجم ثابت تعیین شود؟
باید مهاجمانت را از نظر شخصیتی و انسانی بشناسی تا بدانی چه بهتر است. در فوتبال امروز تعویض‌ها و چرخش‌ها ضروری‌اند، چون هر سه روز بازی می‌کنی و بازیکنان باید تازه‌نفس باشند. البته در گذشته هم این‌طور بود، اما ساختار تیم‌ها متفاوت بود و ما بیشتر فرصت ثابت‌بودن داشتیم.
و در یوونتوس امروز؟
شرایط فعلی به‌خوبی پذیرفته شده، اما طبیعی است که نبود تداوم همیشه ایده‌آل نیست. وقتی چهار–پنج بازی پیاپی انجام می‌دهی، به شرایط عادت می‌کنی و آماده‌تر می‌شوی. مهم این است که بازیکن نیمکت‌نشین هم تنش و انگیزه را بالا نگه دارد، چرا که این روزها بسیاری از مسابقات را تعویض‌ها تعیین می‌کنند. امیدوارم تودور هم پیش و هم پس از بازی، نفرات درست را وارد زمین کند.
به نظر شما میلان با آلگری و رابیو می‌تواند همین حالا مدعی اسکودتو باشد؟
به چند دلیل بله. چون فقط در لیگ بازی می‌کند و می‌تواند هفته‌اش را به‌خوبی آماده سازد؛ بازیکنان بدون سفر و اختلال، از نظر بدنی آماده‌اند. افزون بر این، کیفیت دارند؛ نه تنها رابیو، بلکه مودریچ، لیائو، سالماکرز… تیمی است ساختارمند و کامل.
رابطه نزدیکی با ییلدیز دارید؛ او شما را الگوی بزرگ خود می‌داند. پیش از دیدار با آتالانتا، شماره ۱۰ بیانکونری آمد و شما را در کنار زمین، حین گزارش زنده CBS، در آغوش گرفت. شما هم خیلی زود مشهور شدید. چه نصیحتی برای کنان دارید؟
آن‌چه تاکنون از او در زمین و بیرون دیده‌ام، نشان می‌دهد به نصیحت نیاز ندارد. پسر جدی و سخت‌کوشی است که می‌خواهد نماد این باشگاه شود و به موفقیت برسد. مسیرش را به بهترین شکل می‌رود. بدیهی است که دوران سخت هم خواهد داشت، لحظات خوب و بد می آید، و آن‌جا باید به افراد درست تکیه کند. امیدوارم همیشه کسانی کنارش باشند که در آن لحظه‌ها حرفی را که باید بشنود به او بگویند.
و حالا که در نیویورک برای رونمایی توپ جام جهانی هستیم، پرسش پایانی درباره تیم ملی. گتوزو به‌عنوان سرمربی، آیا او مرد مناسب برای بردن ما به آن‌سوی اقیانوس در تابستان آینده است؟
باور دارم همه مربیان در جایگاه خود درست‌اند؛ مسئله عوامل دیگری است که موفقیت یک تیم ملی یا باشگاه را رقم می‌زند: بازیکنان، محیط، زمان. رینو شور و شوق بی‌پایانی دارد، دانش فراوان و تجربه نیز. طبیعی است که به‌عنوان دوست و هم‌تیمی سابق، طرفدار او باشم. برایش تنها آرزوی صعود به جام جهانی ندارم، بلکه کامیابی‌های بسیار دیگر را هم می‌خواهم. امیدوارم بتواند انرژی، اشتیاق و عشقش به فوتبال را به همه بازیکنان منتقل کند؛ و هر کس سهم خود را بگذارد تا ایتالیا تابستان آینده اینجا حاضر باشد.
