پیروانی: بازیکنان امروزی کاسب هستن نه عاشق
گفت‌وگو با غلامحسین پیروانی که زمانی یکی از ستاره‌های فوتبال ایران بود.
به گزارش "هفت صبح"، در فوتبال ایران به او لقب «شاغلام» داده‌اند و شاید این بیشتر ریشه در سبک کاری‌اش به‌عنوان یکی از سازنده‌ترین و مفیدترین مربیان چند دهه اخیر داشته باشد. غلامحسین پیروانی زمانی یکی از ستاره‌های فوتبال ایران بود. نه در دهه 50 که در خط میانی برق شیراز و تیم‌ملی جوانان بازی می‌کرد و یکی از بهترین ستاره‌های آن تیم بود و نه به‌خاطر برادری‌اش با افشین که کاپیتان پرسپولیس بود یا امیرحسین که در بین مربیان تازه‌نفس برای خودش اسم دست و پا کرده بود.
از اواخر دهه 70 تیمی در فوتبال ایران ظهور کرد که هنوز نیز آثار مثبتش را می‌توان دید. ورود فجرسپاسی به معنای تولد تیمی بود که در آن استعدادهای جوان به فوتبال ایران معرفی می‌شدند. تیمی که زیبا بازی می‌کرد و سد محکمی برای استقلال و پرسپولیس و دیگر مدعیان بود. آن تیم حاصل دست‌رنج شاغلام بود.
تیمی که ستاره‌های بزرگی را به فوتبال ایران معرفی کرد؛ هرسال تعدادی از آنها را تیم‌های بزرگ می‌گرفتند اما باز سال بعد پیروانی جوانان مستعد دیگری رو می‌کرد. این مربی بازیکن‌ساز در 70 سالگی با آنکه از دنیای شلوغ و پرهیاهوی لیگ‌برتر فاصله گرفته اما هنوز کار مربیگری و آموزش به جوانان را رها نکرده است.
یاد روزهای خوب
غلام پیروانی این روزها در حال آموزش دادن به جوانان مستعد در شیراز است و آنطور که خودش می‌گوید، مدرسه فوتبال دارد: «یک مدرسه فوتبال دارم و البته تیم پیشکسوتان برق هم دست ما هست. مشغولیم.» او پیش از این بازیکنان مطرحی را به فوتبال ایران معرفی کرده و شاید از میان این نوجوانان که امروز در شیراز به آنها درس فوتبال می‌دهد باز هم بازیکنان بزرگی بیرون بیایند: «بله بازیکنان خوبی از فجرسپاسی به فوتبال ایران معرفی شدند.»
سیاوش اکبرپور، مهرزاد معدنچی، امید روانخواه، مهدی رحمتی، حسین آشنا، غلامرضا رضایی، مهدی رجب‌زاده...» این‌ها را شاغلام می‌گوید اما سخت است که همه را به یاد بیاورد. بازیکنان دیگری هم بوده‌اند مثل علی علیزاده، علی انصاریان، محمد برزگر، هاشم بیگ‌‌زاده، علی سامره، داوود سیدعباسی، فراز فاطمی و تعداد دیگری از بازیکنان که طی سال‌های دهه 80 و 90 در فوتبال ایران و در رده‌های بالا درخشیدند.
فجر کمک می‌خواهد
نام فجرسپاسی بدون غلام پیروانی غیرقابل تصور است. خودش هنوز هم این تیم را با تمام وجود پیگیری می‌کند: «باید مسئولین کمکش کنند. باید به باشگاه کمک کنند که بتواند بازیکنان خوبی بگیرد. مسعود ریگی را گرفتند که خیلی بازیکن خوبی است. در فجرسپاسی شاگرد خودم بود. بسیار مهره خوبی را گرفتند. انشاءالله که پول خرج کنند و بازیکن خوب بیاورند تا تیم در لیگ‌برتر بماند.
پیروز قربانی مربی خوبی است و باید حمایت شود.» اما چه کسی بیشتر از شاغلام در فجرسپاسی بوده و این تیم را می‌شناسد؟! پاسخ مشخص است. خودش می‌گوید: «من 11سال سرمربی بودم و قبل از آن هم دو سال به‌عنوان دستیار آقای یاوری در این تیم کار کردم. 15سال با این تیم بودم و کار کردم.» او اما درباره تفاوت‌های فوتبال امروز و زمانی که خودش سرمربی فجر بود، می‌گوید:
«آن زمان بازیکنان فوتبال هم به معنویات فکر می‌کردند و هم به مادیات. اما اول عاشق بودند و بعد کاسب... نسل امروز بازیکنان اما کاملا مادی هستند. پول، معنویات و اخلاقیات را از بین برد. زمانی ما بالاترین مبلغ قراردادمان 150 میلیون تومان بود و بازیکنان با عشق بازی می‌کردند. به همین خاطر خیلی بازیکنان خوبی ساخته شدند.»
تفنگ بادی در برابر تانک
با این حال در سال‌هایی که او روی نیمکت فجرسپاسی می‌نشست، همیشه مورد توجه رسانه‌ها قرار داشت و این فقط به خاطر مسائل فنی نبود. حرف‌ها و نکته‌هایش برای مخاطبان جالب و بامزه بودند چرا‌که گاهی در پاسخ سوال یک بیت شعر می‌خواند یا اصطلاحاتی را به‌کار می‌برد که به قول امروزی‌ها حسابی وایرال می‌شدند.
مثل آن بازی برابر پرسپولیس که آن جمله معروف را گفت: «بله گفتم ما با تفنگ بادی به جنگ ژ3 رفتیم. خب اینطوری خیلی سخت می‌شود. با این‌حال آن زمان بازیکنان عشق داشتند و با تمام وجود می‌جنگیدند.» او در بخش دیگری از صحبت‌هایش اضافه می‌کند: «امروز اگر بازیکنی خوب باشد اما شرایط مالی خوبی نداشته باشد که بتواند پول بدهد، برود توی یک تیم فوتبالش نابود می‌شود. خودتان می‌دانید چه خبر است؟ من شهر خودمان را می‌گویم. به راحتی می‌گویند 100 میلیون، 200 میلیون بریز به حساب و .... اینطوری پیشرفت می‌کنی. دیگر آن عاشقان قبلی فوتبال وجود ندارند. اکثرا کاسب شده‌اند.»
وحید و برادران پیروانی
شاغلام قدیم گفته بود که آرزویش مربیگری پرسپولیس است اما هیچ‌وقت این شانس به او رو نکرد. اما یک بار تا نزدیکی نیمکت استقلال رقیب همیشگی رفت که البته این اتفاق رخ نداد. امسال اما دو پیروانی دیگر در پرسپولیس حضور دارند؛ افشین کاپیتان سابق تیم مثل سال‌های اخیر دوباره مدیر تیم است و امیرحسین به کادر فنی وحید هاشمیان اضافه شده است.
پیروانی درباره حضور هاشمیان می‌گوید: «باید بازی‌ها شروع شود و چند هفته‌ای بگذرد تا بفهمیم تیم‌ها چندمرده حلاج هستند. امسال کار برای قهرمانی است و هرتیمی مهره بهتر بگیرد، موفق می‌شود. برای قضاوت درباره هر تیمی باید سه چهار بازی اول را صبر کنیم.» او درباره وحید هم می‌افزاید: «املای نوشته نشده غلط ندارد. تا دیکته را ننویسند نمی‌توانیم غلط‌‌‌‌گیری کنیم. وحید هاشیمان پسر خوب و باشخصیت و یک بازیکن طراز اول در سطح آسیاست. باید بیاید کار کند ببینیم چطور است.
درست نیست الان بگوییم خوب است یا بد؟ زمانی که کارم را شروع کردم، ابتدا شاگرد آقای یاوری بودم. یادش گرامی... خیلی از او و حسن آقا حبیبی یاد گرفتم. وقتی مربی فجر شدم همه گفتند او نمی‌تواند اما قهرمان جام حذفی شدیم. استقلال و پرسپولیس را بردیم. در لیگ حرفه‌ای هم چهارم شدیم و رفتیم جام پادشاهی عربستان. آن زمان یکی دو تیم فقط به آسیا می‌رفتند. تا چند سال عضو چهار، پنج تیم اول لیگ‌برتر بودیم و به آسیا رفتیم. ولی ابتدا خیلی‌ها گفتند پیروانی نمی‌تواند....»
مربیان ایرانی و خارجی
«وحید هاشمیان یک مربی ایرانی است و باید از مربیان ایرانی حمایت شود. تاکی باید خودمان را وابسته این مربیان خارجی کنیم. به چشم حقارت به ما نگاه می‌کنند. مربی خارجی می‌آید می‌گوید بازیکن ملی‌پوش را نمی‌خواهم. این واقعیت زشت است. مربیان ایرانی باید بیایند کار و تلاش کنند و خودشان را به اثبات برسانند. کسانی مثل یحیی گل‌محمدی، فرهاد مجیدی، فرهاد کاظمی و امیرقلعه‌نویی خیلی خوب کار کردند و ما به آنها افتخار می‌کنیم.
شاعر می‌گوید بمیرم به نام و نمانم به ننگ....» غلام پیروانی که حسابی موضع حمایتی از مربیان ایرانی دارد، در ادامه درباره این حرفه دشوار می‌گوید: «مربیگری دانش می‌خواهد اما به نظر من مربی موفق کسی است که صداقت در رفتار و گفتار و کردارش داشته باشد. بازیکن باید از صمیم دل برای مربی عزیز باشد. باید حق را به حق‌دار بدهد. نه اینکه از یکی خوشش بیاید و ضعیف باشد اما او را بازی بدهد و یکی دیگر خوب باشد اما بیرون بنشیند. آه این‌ها دامن آدم را می‌گیرد. صداقت در رفتار و کردار و گفتار در کنار دانش باشد خدا هم کمک خواهد کرد.»
