ترامپ، المپیک را هم مثل جام جهانی تهدید کرد!

به گزارش هفت ورزشی، دونالد ترامپ، بعد از تهدید فرمانداران دموکرات ایالت های امریکا مبنی بر لغو میزبانی آنها در جام جهانی، حالا آنها را تهدید کرد میزبانی المپیک را هم در ایلات متحره جا به جا می کند، کاری که کمیته بین المللی المپیک می گوید شدنی نیست.

گازتا دلواسپرت در تازه ترین شماره خود با اشاره به تهدید های جدید ترامپ، نوشت:
آیا ترامپ می تواند المپیک را هم مثل جام جهانی هدف قرار بدهد؟
در ادامه این گزارش آمده است؛ در جریان نشست کابینه‌اش، دونالد ترامپ بار دیگر تهدید کرد  ممکن است برخی از مسابقات جام جهانی را به مکان دیگری منتقل کند و حتی این احتمال را مطرح ساخت همین کار را با بازی‌های المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس نیز انجام دهد.

از روزی که ترامپ در ژوئن ۲۰۱۵ از آن پله‌برقی پایین آمد تا نامزدی خود برای ریاست‌جمهوری آمریکا را اعلام کند، بارها در شرط‌بندی‌های نامحتمل پیروز شده است ــ تا آنجا که نمی‌توان تهدید تازه‌اش را به‌سادگی نادیده گرفت.

بنابراین وقتی او سه‌شنبه گذشته در جلسه‌ی کابینه گفت که اگر «کسی کارش را درست انجام ندهد و من تشخیص دهم شرایط ایمن نیست»، بازی‌های المپیک لس‌آنجلس را جابه‌جا خواهد کرد، وسوسه‌انگیز بود که این احتمال را ــ هرچند اندک ــ جدی بگیریم.

رئیس‌جمهور آمریکا هفته‌هاست که تکرار می‌کند لس‌آنجلس و دیگر شهرهای دموکرات مانند شیکاگو، پورتلند یا واشنگتن دچار هرج‌ومرج‌اند و تنها با حضور او و گارد ملی می‌توان نجاتشان داد.

بااین‌حال، کمیته بین‌المللی المپیک (CIO) جای نگرانی نمی‌بیند. در بیانیه‌ای دیپلماتیک اعلام کرده است: «بازی‌های المپیک لس‌آنجلس ۲۰۲۸ از حمایت کامل رئیس‌جمهور ایالات متحده، فرماندار کالیفرنیا و شهردار لس‌آنجلس برخوردار است. هر سه در آماده‌سازی این بازی‌ها کمک‌های ارزشمندی ارائه می‌کنند. ما اطمینان داریم که المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس رویدادی استثنایی خواهد بود.»

در هر حال، کمیته بین‌المللی المپیک برگ برنده را در دست دارد؛ زیرا «قرارداد میزبانی المپیک» کاملاً به نفع آن تنظیم شده است. این قرارداد تصریح می‌کند که CIO می‌تواند در صورت بروز جنگ، تحریم، یا بایکوت اعلام‌شده از سوی جامعه جهانی، بازی‌ها را لغو کند؛ اما هیچ الزامی به این کار ندارد و تاکنون در کالیفرنیا هیچ شرایطی شبیه به این وجود ندارد.
«از منظر حقوقی، قرارداد بین کمیته بین‌المللی المپیک و شهر میزبان منعقد می‌شود، نه با دولت فدرال. CIO یک دولت نیست، بلکه سازمانی خصوصی است»، توضیح می‌دهد مورین وستون، استاد حقوق در دانشگاه پپرداین کالیفرنیا. او یادآور می‌شود: «حتی توکیو هم در میانه‌ی همه‌گیری نتوانست از برگزاری بازی‌ها صرف‌نظر کند.»

در سال ۱۹۷۶، اینسبروک جایگزین دنور شد، در حالی‌که شش سال پیش‌تر دنور به عنوان میزبان انتخاب شده بود. بااین‌همه، آن رویداد تنها هزار ورزشکار را درگیر می‌کرد و مربوط به بازی‌های زمستانی بود؛ عصری کاملاً متفاوت با امروز، با ابعادی مالی و عملیاتی بسیار کوچک‌تر.

سه‌شنبه گذشته ترامپ بار دیگر پیشنهاد داد که می‌تواند برخی از بازی‌های جام جهانی آینده را نیز جابه‌جا کند و شهر بوستون ــ دیگر پایگاه دموکرات‌ها ــ را هدف گرفت. اما خلاف جانی اینفانتینو، رئیس فیفا که رابطه نزدیکی با ترامپ دارد (او دوشنبه گذشته در مصر همراه وی دیده شد)، کریستی کاونتری، رئیس جدید IOC، کمتر به نظر می‌رسد که تمایل به تبعیت از خواست او داشته باشد.

مایکل پِین، رئیس سابق بخش بازاریابی IOC، چنین توضیح می‌دهد: «با تمام احترام به فیفا، پیچیدگی انتقال یک مسابقه فوتبال با جابه‌جایی بازی‌های المپیک، که شامل ده هزار ورزشکار و بیش از سی رشته ورزشی است، قابل مقایسه نیست. مسائل حقوقی و سیاسی را فراموش کنید؛ از نظر اجرایی، در فاصله‌ی کمتر از چهار سال تا آغاز بازی‌ها، عملاً از نقطه‌ی بازگشت عبور کرده‌اید.»

زِو یاروسلاوسکی، عضو پیشین شورای شهر لس‌آنجلس، در گفت‌وگو با شبکه CBS به طنز گفت: «پیدا کردن یک شهر میزبان دیگر احتمالاً از حل مناقشه‌ی صلح خاورمیانه هم دشوارتر است.» او افزود: «هیچ کلان‌شهری در جهان بهتر از لس‌آنجلس برای میزبانی بازی‌ها آماده نیست. تقریباً تمام زیرساخت‌های ورزشی از پیش ساخته شده و کمیته برگزاری LA28 تاکنون ۷۰ درصد از ۲.۵ میلیارد دلار بودجه‌ی مورد انتظار از محل اسپانسرینگ را جذب کرده است. تنها ابهام عمده، در بخش حمل‌ونقل است، که آن‌هم با پیشرفت‌هایی همراه بوده؛ از جمله راه‌اندازی قطار اتصال‌دهنده‌ی ترمینال‌های فرودگاه بین‌المللی LAX در اوایل سال ۲۰۲۶.»

امنیت و ویزا به‌عنوان اهرم فشار در دست کاخ سفید

بااین‌حال، مسئولیت تأمین امنیت این رویداد ــ که هزینه‌ای هنگفت دارد ــ بر عهده‌ی دولت فدرال است، و همین می‌تواند به عنوان ابزار فشار از سوی کاخ سفید به‌کار گرفته شود؛ درست مانند کنترل صدور ویزا برای ورزشکاران و تماشاگران. در هفته‌های اخیر، وزارت خارجه آمریکا از ورود تیم ملی بسکتبال زنان سنگال، یک پینگ‌پنگ‌باز برزیلی و تیم بیسبال ونزوئلا به خاک کشور جلوگیری کرده است.