زیدان انتخاب اول رییس فدراسیون فوتبال فرانسه

به گزارش هفت ورزشی،  زین الدین زیدان آماده است یک سال دیگر سرمربی تیم ملی فرانسه شود.

او که پس از جام جهانی چشم به جایگاه دشان دوخته، صبورانه در انتظار زمان خویش است. حتی فیلیپ دیالو، رئیس فدراسیون فوتبال فرانسه، نیز تمایلی به شتاب‌زدگی ندارد.

دوازدهم ژوئیه، زیدان سرآغاز جشنی شد که در مرکز ورزشی Z5 او در اکس-آن-پرووانس برپا گردید؛ جشنی برای بیست‌وهفتمین سالگرد قهرمانی جهان در ۱۹۹۸. او همراه با دوست دیرینش، کریستوف دوگارّی، روزی پرنشاط را به پایان برد و در میانه‌ی جمع دوستان، اندکی خود را رها کرد و ترانه‌ی «ورق زدن صفحه» از زاهو، خواننده‌ی کانادایی-الجزایری را خواند؛ زاهو نیز به همین مناسبت برای جمعی خصوصی کنسرتی اختصاصی اجرا می‌کرد. لحظه‌ای بود که رنگ و بوی پیش‌گویی داشت، درست یک سال پیش از آنکه شاید مسئولیتی تازه بر دوش او نهاده شود. دشان در آنجا نبود؛ او به آمریکا رفته بود تا فینال جام جهانی باشگاه‌ها میان پاری‌سن‌ژرمن و چلسی را تماشا کند. غیبتش به معنای از دست دادن جشنی پرهیجان بود، جشنی با حضور لوران بلان، آلن بوغوسیان، وینسنت کاندیلا، فابین بارتز، کریستین کارمبو، امانوئل پتی، برنار دیومد و امه ژاکه؛ روزی پر از مسابقات پادل و بازی‌های پنج‌نفره و هیاهوی تماشاگران، و البته دو مهمان ویژه: پل پوگبا و میشل پلاتینی.

زیدان در آن جمع آسوده و بی‌تکلف بود و حتی گذاشت رفقای قدیمی‌اش با شوخی درباره‌ی آینده‌اش او را دست بیندازند. اما برای همه یک حقیقت آشکار بود: بازی‌ساز پیشین خروس‌ها آماده می‌شود تا پس از جام جهانی جانشین دشان شود. او چیزی را مستقیم بیان نمی‌کرد، اما برنده‌ی توپ طلای ۱۹۹۸ خود را مهیا می‌ساخت و حتی با لوران بلان درباره‌ی تجربه‌ی مربیگری‌اش در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ به گفت‌وگو نشست. زیدان مسابقات لیگ یک فرانسه، رقابت‌های اروپایی و حتی فراتر از آن را زیر نظر دارد، یادداشت‌های فراوانی برمی‌دارد و در ذهن خود طرح‌هایی روشن برای سبک بازی آینده‌ی تیم ملی پرورانده است. یکی از نزدیکانش می‌گوید: «زیزو همه‌چیز را می‌داند. اما اطلاعات بیشتر، به جای آنکه او به دنبالشان برود، خود به سراغش می‌آیند. او می‌داند بازیکنانی هستند که رؤیای کار کردن با او را دارند.»

زیدان نسل تازه‌ی فوتبال فرانسه را نیز می‌پاید. گاه از شبکه‌ی ارتباطی خود درباره‌ی شخصیت‌ها و شرایط بازیکنان پرس‌وجو می‌کند، حتی در میان ترکیب کنونی تیم ملی. همان منبع نزدیک می‌گوید: «زیزو همه‌چیز را می‌داند، اما اطلاعات بیشتر به‌سوی او می‌آیند تا آنکه او در جست‌وجویشان باشد. او می‌داند بازیکنانی هستند که آرزوی کار کردن با او را دارند.» نمونه‌ی روشن آن کیلیان امباپه است که با او رابطه‌ای نزدیک و مثبت دارد. افزون بر این، ستاره‌ی پیشین رئال مادرید همچنان پیوندی محکم با باشگاه مادرید حفظ کرده است. گویی این جایگاه سرنوشت محتوم اوست، هرچند فیلیپ دیالو، رئیس محتاط فدراسیون، نمی‌خواهد پیش از پایان جام جهانی چیزی را رسمی کند. نزدیکانش می‌گویند: «هنوز بسیار زود است» برای تصمیم‌گیری ـ و به‌ویژه برای علنی‌کردن آن ـ اما تأکید دارند که «فدراسیون فوتبال فرانسه در لحظه‌ی مناسب آماده خواهد بود».

اگر پلی برای پیوند میان این دو نفر لازم شود، ژاک بونگر، رئیس «فوندکسیون فوتبال» که صندوقی برای اقدامات شهروندی است و بخش عمده‌ای از بودجه‌اش را فدراسیون تأمین می‌کند، می‌تواند نقش ایفا کند. او سال‌هاست در حلقه‌ی دوستانه و حرفه‌ای زیدان حضور دارد و به دیالو نیز نزدیک است. در آخرین انتخابات ریاست فدراسیون، زمانی که دیالو در برابر پی‌یر سمسونوف پیروز شد، بونگر در حد توان خود به سود او تلاش کرد. مارک کلر، رئیس باشگاه استراسبورگ و عضو کمیته اجرایی فدراسیون که اغلب در کنار اعضای تیم ۹۸ فرانسه دیده می‌شود، نیز می‌تواند در صورت نیاز میانجی شود. هرچند دیالو و زیدان برای رسیدن به تفاهم چندان به یاری دیگران نیاز ندارند، اگر بخواهند.

دیالو در گفت‌وگویی مطبوعاتی زیزو را چنین ستود: «او یکی از یادگارهای ماندگار فوتبال فرانسه و جهان است، کسی که نخستین ستاره را بر سینه‌ی پیراهن ما نشاند.» و درباره‌ی دوران مربیگری‌اش گفت: «دیدم که او با رئال مادرید به نتایجی با کیفیت بسیار بالا دست یافت. او بارها زیباترین جام، یعنی لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد و نشان داد که در عرصه‌ی مربیگری نیز گستره‌ی استعدادش بی‌بدیل است.» بااین‌حال، در این مقطع نه دیالو و نه زیدان نمی‌خواهند آشکار کنند که تاکنون با یکدیگر تماسی داشته‌اند یا نه. در هر حال، زیزو عملاً رقیب چندانی ندارد، حتی اگر دیالو تمایل ویژه‌ای به تیری آنری داشته باشد.

او زمانی هدایت تیم ملی زنان فرانسه را به آنری پیشنهاد کرد؛ پیشنهادی که «تی‌تی» نپذیرفت و هروه رنار پذیرفت، پیش از آنکه هدایت تیم امیدها به او سپرده شود؛ تیمی که سرانجام به فینال المپیک ۲۰۲۴ پا گذاشت.