وین رونی: می‌خواهم جیمز باند بعدی باشم

به گزارش" هفت‌صبح ورزشی، وین رونی در فصل پیش‌ رو به‌عنوان کارشناس برنامه «Match of the Day» در بی‌بی‌سی فعالیت خواهد کرد و نظرات خود را درباره آخرین اتفاقات لیگ برتر ارائه می‌دهد. پیش از آن، او با کلی سامرز در اولین قسمت از مجموعه هفتگی «مصاحبه فوتبال» نشست تا درباره دوران حرفه‌ای، زندگی شخصی و خانواده‌اش صحبت کند.

فوتبال برای تو چه معنی دارد؟

وقتی بچه بودم، همیشه آرزو داشتم فوتبال بازی کنم، در مدرسه، خانه و خیابان‌ها. هیجان و احساس بازی، تلاش برای پیروزی، شور و نشاطی که داشت، یک هیجان عظیم بود. بعد خوش‌شانس بودم که توانستم حرفه‌ای بازی کنم و دوران طولانی خوبی داشته باشم. حالا زندگی‌ام متفاوت است، به‌عنوان یک پدر با فرزندانی که فوتبال بازی می‌کنند. فوتبال همیشه بخشی از زندگی من خواهد بود.

اولین تیم خودت را به یاد داری؟

بله، در تیم زیر ۹ سال کاپله‌هاوس کولتز بودم . فکر کنم حدود هفت ساله بودم. گل‌های زیادی زدم و معمولاً نتایج بازی‌ها را روی یخچال خانه می‌چسباندیم. کاری بود که مادرم انجام می‌داد. هر فصل، نتیجه و گل‌ها را یادداشت می‌کردیم. وقتی بچه هستید، گل‌های زیادی زده می‌شود. واقعاً خاص بود.

آیا یک لحظه یا نقطه عطف وجود داشت که باعث شد بتوانی به مسیر حرفه‌ای خود ادامه دهی؟

بله، یادم است حدود ۱۴ ساله بودم و کارهایی انجام می‌دادم که نباید انجام می‌دادم. کالین هاروی، مربی زیر ۱۹ سال، مرا دید که با یک کیف حاوی نوشیدنی الکلی از خیابان عبور می‌کنم، که البته اشتباه بود. او مرا صدا کرد و گفت: "اگر ادامه دهی، همه استعداد و توانایی‌ات را هدر می‌دهی. باید تمرکز کنی، چون توانایی بازی نه فقط برای اورتون بلکه برای انگلستان را داری." از آن لحظه بود که فکر کردم باید دست بکشم. کمتر با دوستانم بیرون می‌رفتم و تمام تمرکز خود را روی فوتبال گذاشتم. آن گفت‌وگو با کالین هاروی قطعاً نقطه عطف زندگی من بود.

آیا یک نفر بوده که بیشترین تاثیر را روی دوران حرفه‌ای تو داشته باشد؟

نمی‌توانم فقط یک نفر را بگویم. مادرم و پدرم هر دو به یک اندازه تأثیرگذار بودند. حالا وقتی بچه‌هایم را به فوتبال می‌برم، می‌بینم. مادرم رانندگی نمی‌کرد و پدرم کار می‌کرد، بنابراین گاهی مجبور بودم با مادرم سه اتوبوس عوض کنم. هم مادرم و هم پدرم نقش بسیار بزرگی داشتند و وقتی کودک بودی، شاید قدر آن را نمی‌دانی. به سختی‌ها و زحمتی که کشیدند، توجه نمی‌کنی. من دو برادر دارم و آن‌ها هم همین کار را برایشان انجام دادند. فقط وقتی خودت بچه داری، متوجه فداکاری‌های آن‌ها می‌شوی. ما چهار پسر داریم و هر کدام در مکان‌های مختلف هستند، بنابراین من و کولین اغلب در مکان‌های متفاوتی هستیم. بچه‌ها همیشه می‌خواهند من حضور داشته باشم، بنابراین باید برنامه حضورم را هماهنگ کنم. واقعاً هر روز هفته بدون توقف است.

در بازی‌های مهمی شرکت کرده‌ای. اگر یک بازی باشد که بتوانی دوباره تجربه کنی و نتیجه‌اش را تغییر دهی، کدام خواهد بود؟

اگر مجبور باشم یکی را انتخاب کنم، فینال جام حذفی ۲۰۰۵ مقابل آرسنال است. عملکردمان، نحوه بازی مقابل تیم بسیار خوب آرسنال… و بعد در پنالتی‌ها باختیم. آن را تغییر می‌دادم چون شایسته برد بودیم. همچنین بازی کرواسی برای انگلیس که در آن بازی نکردم. برای صعود به یورو ۲۰۰۸ باید مساوی یا برنده می‌شدیم. خیلی سخت بود، نشسته بودم روی نیمکت و تماشاگر بازی بودم. دیدن اتفاقاتی که با استیو مک‌کلارن رخ داد، باران می‌بارید، باختیم و به یورو نرفتیم… آن لحظه واقعاً حس خجالت داشتم.

وقتی بازی را تمام کردی، همیشه می‌دانستی می‌خواهی وارد مربیگری شوی یا رسانه را امتحان کنی؟ تصمیم چگونه بود؟

مربیگری چیزی بود که همیشه می‌خواستم امتحان کنم. آن را یک چالش می‌دیدم. همیشه می‌خواهم در زندگی با چالش‌ها روبه‌رو شوم، اما می‌دانستم ممکن است اشتباه هم کنم. ولی مشکلی با ریسک کردن ندارم. برخی بازیکنان سابق منتظر فرصت کامل می‌مانند. در دربی کانتی، وقتی فیلیپ کوکو اخراج شد، ما وارد مدیریت شدیم. شروع سختی بود ولی فکر می‌کنم کار خوبی انجام دادیم. در دی‌سی یونایتد هم خوب عمل کردیم، حتی اگر آنطور که نشان داده نمی‌شود. آن‌ها سه فصل قبل از ورود ما در پایین جدول بودند و ما آن‌ها را تا یک امتیاز از پلی‌آف رساندیم. در بیرمنگام همه چیز اشتباه بود، زمان‌بندی، هواداران، شکست‌ها… درست به نظر نمی‌رسید ولی بعدها متوجه شدم شرایط مناسب نبود. در پلی‌موث هم وضعیت نسبتاً خوبی داشتیم ولی تصمیمات باعث شد فکر کنم "نمی‌دانم چرا خودم را در این موقعیت‌ها قرار می‌دهم". سپس وارد رسانه شدم و از آن لذت بردم. بنابراین اینجا هستم!

وین رونی به چه نوع کارشناس فوتبالی تبدیل خواهد شد؟

فکر می‌کنم عادل و صادق باشم و تنها راه همین است. این را به‌عنوان بازیکن، مربی و حالا کارشناس می‌گویم، ارزش‌ها یکسان است. هواداران احمق نیستند. اگر انتظار داشته باشند من چیزها را زیبا جلوه دهم، که آن‌ها می‌بینند، نباید این کار را بکنم. برخی کارشناسان اغراق می‌کنند. تنها کاری که می‌توانم بکنم، عادل بودن و ارائه نظر صادقانه است. ممکن است برخی بازیکنان یا مربیان ناراحت شوند ولی باید صادق بود. وین رونی بازیکن احتمالاً وین رونی کارشناس را دوست ندارد و می‌فهمم.

فیلم مورد علاقه‌ات چیست؟

قبلاً «رستگاری در شاوشنک» بود ولی حالا می‌گویم «گرگ وال‌استریت». همچنین «سیستر اکت» را دوست دارم. در کل عاشق موزیکال‌ها هستم!

چه چیزی درباره تو مردم را شگفت‌زده می‌کند؟

من با دیدن همه چیز در تلویزیون گریه می‌کنم . مثلاً برنامه ایکس فاکتور. بازیکن که بودم خشن بودم ولی در واقع خیلی لطیف هستم.

مردم بیشترین اشتباه را درباره تو چه می‌کنند؟

مشخص است که من حتی GCSE (تقریبا معادل دیپلم) هم نگرفتم ولی مردم فکر می‌کنند بی‌سوادم که اشتباه است. وقتی در اورتون و منچستریونایتد بودم، خودم را در زمینه‌های مختلف مانند تاریخ سیاه‌پوستان و دین آموزش دادم تا بتوانم با هم‌تیمی‌هایم که از پیشینه‌های مختلف هستند، صحبت کنم.

به چه چیزی بیشتر افتخار می‌کنی؟

خانواده، مهم‌ترین چیز است. دیدن رشد بچه‌ها و کمک به آن‌ها برای بزرگ شدن چیزی است که به آن افتخار می‌کنم.

اگر فقط می‌توانستی یک کار در زندگی انجام دهی، چه می‌کردی؟

شاید تبدیل شدن به جیمز باند بعدی!