داستان تلخ آدریانو جانشین ناکام رونالدوی بزرگ

به گزارش "هفت‌صبح" در فوتبال، شوت‌ها هستند که بازیکنان را جاودانه می‌کنند. شوت‌هایی که خداوندگان و یا مضحکه‌ها می‌سازند. هلموت ران آلمانی در جام جهانی ۱۹۵۴ با شوتی از بیرون محوطه جریمه اسطوره شد. ماریو گوتزه و آلسیس گیگیای اروگوئه‌ای هم می‌توانند داستان مشابهی تعریف کنند. اما روبرتو باجو، با یک شوت فاجعه‌بار که به هدف نرسید، به داستانی کاملاً متفاوت تبدیل شد.

برای آدریانو ریبرو لیت، مهاجم برزیلی، هم شوت‌ها نقش مهمی داشتند، هم مثبت و هم منفی. شوت‌هایی که او را به امپراتور تبدیل کردند. بازیکنی که هواداران او را تحسین می‌کردند و ملی‌پوش برزیل کارلوس آلبرتو پریرا گفته بود او قرار است تاریخ فوتبال را بنویسد. شوت‌های چپ قدرتمند و سهمگینی که از هر نقطه‌ای حتی از وسط زمین گل می‌زد.

اما همان شوت‌ها، دنیایی از مشکلات را برای آدریانو رقم زدند. مشکلاتی که در محله فقیرنشین ویلا کروزیرو در ریودوژانیرو شکل گرفتند و تأثیر بسیار بدی بر زندگی و دوران حرفه‌ای این بازیکن ۴۳ ساله امروز گذاشتند. روبرتو مانچینی، مربی اینتر از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸، روزی او را بهترین ترکیب مهاجم توصیف کرده بود. آدریانو مهاجمی بود که قدرت جیجی ریوا، چابکی مارکو فن باستن و خودخواهی روماریو را داشت، اما در افسردگی و الکل غرق شد و هرگز به تمام توانایی‌اش نرسید.

اگر با نگاه گذشته به این ستاره نگاه کنیم، یک سؤال مهم پیش می‌آید: نقطه شروع سقوط کی بود؟ در مورد آدریانو پاسخ روشن است. همه چیز از شبی در مارس ۱۹۹۲ در ویلا کروزیرو شروع شد. زمانی که پلیس برای مبارزه با قاچاقچیان خطرناک کوماندو ورمِلُیو محله فقیرنشین ریو را محاصره کرد. آدریانو در آن زمان ۱۰ ساله بود و مجبور بود شاهد شلیک گلوله‌ای باشد که به سر پدرش، آلمیر ریبرو، که پستچی محله بود، اصابت کرد.

پدرش جان سالم به در برد، اما گلوله داخل جمجمه‌اش باقی ماند چون پول جراحی نبود. همان گلوله ۱۲ سال بعد باعث مرگش شد و شعله مشکلات روانی را در ذهن آدریانو روشن کرد که در نهایت منجر به شکست فوتبالی‌اش شد.

تغییر نقش به مهاجم: آدریانو، ضدبرزیلی

جالب است بدانید وقتی آتش مشکلات در ذهنش شعله‌ور شد، او به عنوان یک ستاره آینده‌دار شناخته می‌شد. این به لطف مربی جوانان فلامنگو، لوییز آنتونیو تورس، بود که حتی خودش به موفقیت بزرگ آدریانو در ابتدا شک داشت. او گفته بود آدریانو استعداد خاصی ندارد. «خوب بود ولی از بقیه بهتر نبود»، «سنگین و کم‌زوق بود» و بر خلاف سبک معمول برزیلی‌ها، «مثل دیگر بچه‌ها و ستاره‌ها پرواز نمی‌کرد».

اما وقتی آدریانو ۱۴ ساله در مرحله انتخاب بازیکنان باشگاه‌های حرفه‌ای (پنیراس) در برزیل تقریباً شکست خورد، تورس از مربی انتخاب‌ها خواست آدریانو را به جای دفاع، در نوک حمله بازی دهد. این تصمیم سرنوشت‌ساز شد. آدریانو که ضدبرزیلی(از نظر سبک بازی) بود، جایگاهش را پیدا کرد و در رده‌های جوانان درخشید. او با گل‌هایش در جام جهانی زیر ۱۷ سال باعث قهرمانی برزیل شد و یک سال بعد به تیم بزرگسالان فلامنگو دعوت شد. تنها پنج دقیقه طول کشید تا اولین گلش را در فصل اولش بزند و در کنار آن سه پاس گل دیگر داد. ستاره‌اش به اوج رسید. از اولین حقوقش یک خانه در منطقه اعیان‌نشین بارا دا تیجوکا در ریو خرید، جایی که رونالدو، الگوی او، نیز خانه داشت. او با سر بلند فقر و جرم و جنایت محله‌های فقیرنشین را پشت سر گذاشته بود. خبر استعداد او به ماسیمو موراتی، مالک اصلی اینترمیلان، رسید.

آغاز رویایی در اینتر: انفجار از همان ابتدا

او نیم فصل دوم فصل دومش در فلامنگو را تمام نکرد. موراتی پیشنهادی به مبلغ ۵ میلیون یورو به همراه بازیکن وامپتا، که در ایتالیا ناموفق بود، داد و فلامنگو پذیرفت. آدریانو به باشگاهی پیوست که بزرگ‌ترین مهاجم برزیل بعد از پله، یعنی رونالدو، در آن بازی می‌کرد. چون رونالدو هنوز با مصدومیت زانو دست و پنجه نرم می‌کرد، آدریانو تنها سه روز پس از انتقالش اولین بازی دوستانه‌اش را مقابل رئال مادرید انجام داد. هشت دقیقه جادو به گفته مطبوعات اسپانیایی. آدریانو هر آنچه خواست با مدافع رئال، آیتور کارانکا، انجام داد، حتی او را دریبل زد، فرناندو هیرو را مثل یک شاگرد رها کرد و در دقیقه ۹۰ ضربه آزاد گرفت و با سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت توپ را از فاصله ۱۶ متری به گوشه بالای دروازه زد.این ضربه، شروع باشکوه دوران آدریانو در اینتر بود. ضربه‌ای که در ایتالیا درهای بزرگی را به روی او گشود.

آدریانو در دوران قرضی در سری A:"منطقه آدریانو"

اما بازگشت رونالدو نزدیک‌تر شد و در خط حمله اینتزری هم کریستیان ویری و محمد کالون حضور داشتند. بنابراین این بازیکن ۱.۹۰ متری ابتدا در زمستان به فلورانس و سپس در تابستان ۲۰۰۲ به آ.ث. پارما قرض داده شد. فیورنتینا که از نظر مالی با مشکلات جدی مواجه بود، در سال اول پس از جدایی افسانه‌ای گابریل باتیستوتا باید از سقوط جلوگیری می‌کرد. در ۱۵ بازی، او ۶ گل زد، اغلب در دقایق آخر مثل بازی مقابل کیوو ورونا و میلان. به همین دلیل، طرفداران فیورنتینا او را دوست داشتند، چون بازیکنی بود که می‌توانست جهنم را به بهشت تبدیل کند، درست مثل رناتو سزارینی.

به افتخار افسانه یوونتوس، عبارت ایتالیایی "Zona Cesarini"(منطقه سزارینی)  ساخته شده که به گل‌های دقیقه آخر اشاره دارد. اما "منطقه آدریانو" در فلورانس فقط نیم فصل قابل تماشا بود. در پایان فصل، فیورنتینا سقوط کرد، ورشکست شد و مجوزش لغو گردید و آدریانو به پارما قرض داده شد. در آنجا با هم‌تیمی نابغه‌اش آدریان موتو درخشید، کسی که مانند آدریانو بعدها در کارنامه‌اش به دلیل مشکلات شخصی شکست خورد. این دو آنقدر هماهنگ بودند که پارما برای آدریانو ۱۴.۵ میلیون یورو پرداخت کرد. وقتی در ۹ بازی ابتدایی فصل ۲۰۰۳/۰۴،او ۸ گل برای پارما زد، موراتی تحت فشار هواداران تصمیم گرفت در زمستان او را به اینتر بازگرداند.

آدریانو در اینتر میلان: توقف کوتاه در بهشت

در حالی که در برزیل هنوز به او به تمسخر لقب "تامبادور" (نوعی کنایه برای مهاجم ضعیف) داده می‌شد، در اینتر به ویژه در پایان فصل با ۶ گل در ۶ بازی پایانی قهرمان محبوبی بود. به دلیل تسلط جسمانی‌اش در محوطه جریمه حریفان، به او لقب "امپراتور" داده بودند. او با تیم ملی برزیل بدون حضور رونالدو و رونالدینیو به کوپا آمریکا در پرو رفت. اما این تورنمنت را به تورنمنت خودش تبدیل کرد. بهترین بازیکن شد، با ۷ گل آقای گل شد و در فینال مقابل رقیب دیرینه آرژانتین قهرمان مردم شد. دو بار در بازی پایانی گل تساوی زد، گل ۲-۲ در دقیقه ۹۳ و سپس پنالتی اول را هم گل کرد. برزیل قهرمان شد و آدریانو این عنوان را به پدرش که از اثرات گلوله‌ای که ۱۲ سال قبل در سرش مانده بود، رنج می‌برد، تقدیم کرد. "این عنوان متعلق به پدرم است"، با گریه به دوربین‌ها گفت: "او بهترین دوست و شریک من در زندگی بود. بدون او من هیچم." در آن روز ۲۵ جولای ۲۰۰۴ در ورزشگاه ملی لیما، او به بهشت رسیده بود. قهرمانی مردمی در راه تبدیل شدن به ستاره‌ای جهانی. سرمربی تیم ملی کارلوس آلبرتو پریرا اعلام کرد: "او تاریخ فوتبال را خواهد نوشت و سه جام جهانی بعدی را تحت تاثیر قرار خواهد داد، مطمئناً." اما این تنها توقف کوتاهی در بهشت بود.

آدریانو و الکل: "همیشه مست بودم"

نه روز پس از فینال در لیما، پدرش بر اثر حمله قلبی فوت کرد. وقتی آدریانو در میلان تماس را دریافت کرد، دنیایش فرو ریخت. "دیدم که گریه می‌کند، تلفن را پرت کرد و شروع به فریاد زدن کرد. نمی‌توان چنین فریادی را تصور کرد. هنوز هم وقتی به آن فکر می‌کنم، تنم مور مور می‌شود"، کاپیتان قدیمی اینتر، خاویر زانتی، سال‌ها بعد در مصاحبه‌ای گفت: "از آن روز به بعد موراتی و من تصمیم گرفتیم که مراقب او باشیم، انگار برادر خودمان است."

آن‌ها دلایل خوبی داشتند، چون پدرش کسی بود که پس از آدریانو مراقب او بود و او را روی خط نگه داشت. زانتی اضافه کرد که به نظر می‌رسید تلاش‌هایشان موثر بوده چون آدریانو در نیم فصل اول ۲۰۰۴/۰۵ در ۱۶ بازی لیگ ۱۴ گل زد. او در جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۵ در آلمان دوباره آقای گل شد و بهترین بازیکن لقب گرفت. او همراه با کاکا، رونالدینیو و رونالدو بخشی از چهارشگفت‌انگیز بود که یک سال بعد می‌توانستند ششمین عنوان قهرمانی جهان برزیل را کسب کنند.

اما ظاهر فریبنده بود. غم، درد و خشم به عنوان شیاطین دائمی در ذهن آدریانو جا خوش کرده بودند. زانتی گفت: "او هنوز بازی می‌کرد، گل می‌زد و گل‌ها را به پدرش تقدیم می‌کرد، اما از زمانی که تماس تلفنی را دریافت کرد دیگر همان آدریانو نبود." آدریانو خودش بعدها این موضوع را تایید کرد: "تنها بودم در ایتالیا. منزوی، غمگین و افسرده. پس شروع به نوشیدن کردم." او در مصاحبه‌ای در ۲۰۱۸ گفت: "تنها زمانی خوشحال بودم که می‌توانستم بنوشم. هر شب. هر چیزی که دستم می‌آمد. دیگر متوقف نمی‌شدم. همیشه مست بودم."

آدریانو در جام جهانی ۲۰۰۶: سایه‌ای از خود

چند روز پیش از رفتن به جام جهانی آلمان، آدریانو در برزیل با دوستان قدیمی‌اش مهمانی برگزار کرد. "او هنوز بیشتر اوقات پسر خجالتی و آرامی بود. اما برای ما دی‌دیکو (لقب آدریانو در بین دوستان) قهرمان بود." یکی از دوستان نزدیکش به فورفورتو گفت که این مهمانی در مکانی مخفی برگزار شد تا دوستانی که با آن‌ها در فاولاس فوتبال بازی کرده بود نیز بیایند. بسیاری از آن‌ها راه اشتباه را رفته بودند، برخی حتی به "کوماندو ورمِلیو" (گروه جنایتکار محلی) پیوسته بودند. یکی از نزدیک‌ترین دوستانش در تیراندازی با پلیس کشته شده بود. از آن زمان افسردگی و الکل بخشی از زندگی‌اش شدند. در جام جهانی گل زد ولی تنها سایه‌ای از آن مهاجم ترسناک بود که مدافعان را به وحشت می‌انداخت. برزیل در مرحله یک چهارم حذف شد. رؤیای قهرمانی جهان برای آدریانو و تیمش به پایان رسید.