گفتگو با محمدطاها طباطبایی فوتبالیستی که رتبه یک کنکور سراسری کارشناسی ارشد شد

هفت صبح، سعید احمدیان| در روزهایی که صحبت‌های علیرضا بیرانوند درباره قبولی در دکترای دانشگاه آزاد آن هم با شانسی زدن گزینه‌های سوالات کنکور، انتقادهای زیادی را متوجه سیستم آموزشی کشور کرده بود، یکی از فوتبالیست‌های لیگ‌برتری توانست در آزمون سراسری کارشناسی ارشد، رتبه یک کشور را به دست بیاورد تا مشخص شود که حکایت فوتبالیست‌ها و دانشگاه، روی دیگری هم دارد. 


محمد‌طاها طباطبایی وینگر 23 ساله باشگاه خیبر خرم‌آباد  که کارشناسی علوم ورزشی را در دانشگاه تهران سپری کرده بود، توانست رتبه یک رشته مدیریت ورزشی را در آزمون سراسری ارشد کسب کند و نشان دهد که هنوز هم فوتبالیست‌هایی هستند که هم در درس می‌توانند موفق باشند و در یکی از بهترین دانشگاه‌های کشور تحصیل کنند و هم در فوتبال در بالاترین سطح باشگاهی کشور بازی کنند. در گفت‌وگو با محمد طاها طباطبایی درباره این موفقیت صحبت کرده‌ایم.

چرا رشته مدیریت ورزشی؟

انتخاب رشته مدیریت ورزشی برای تحصیل در مقطع ارشد به این دلیل بود که هم به مدیریت علاقه دارم و هم چیزی است که مرتبط به کارم است. به همین خاطر بعد از فوتبال می‌توانم از این راه هم تاثیری داشته باشم. همچنین علی دایی الگوی من است، افتخار فوتبال ما و در ورزش و تحصیل سرآمد هستند. 

فوتبال و  تحصیل در تناقض با هم نیستند‌

تناقض فوتبال و تحصیل یک مسئله اشتباه است که جا افتاده‌. البته فوتبالیست‌ها حق هم دارند، خیلی تمرینات سخت و پرفشاری دارند. یک فوتبالیست به خصوص وقتی که از رده پایه شروع می‌کند و هنوز به یک شرایط ثابت نرسیده، باید از این تیم به آن تیم در حال تست دادن باشد و این وقت از ‌‌دانش‌آموز می‌گیرد. من خودم اهل بافق یزد هستم و با اتوبوس به مدت 3 سال به یزد رفت‌وآمد داشتم و در تیم فولاد یزد در لیگ‌برتر نوجوانان بازی می‌کردم و همان باعث شد که پیشرفت کنم. از 16 سالگی به تهران آمدم و در نیروی زمینی ارتش بازی می‌کردم. دوری از خانواده و فوتبال حرفه‌ای و همزمان درس خواندن سخت می‌شود.

 برای من فوتبال اولویت است نه درس

البته من خودم به درس علاقه داشتم. در فرهنگ استان یزد همواره درس خواندن اهمیت بالایی دارد و در کنکور هر سال قبولی‌های استان یزد بالاست. تجربه شخصی که داشتم، من را به این باور رساند در صورتی که تعادل باشد، هم درس به فوتبال کمک می‌کند و هم فوتبال به درس ‌. البته فوتبال برای من اولویت بود اما خب در  تحصیل سعی کردم که این تعادل وجود داشته باشد. البته برای کسی که درس اولویت اصلی است هم معتقدم که ورزش را هم حتما در برنامه داشته باشد.

 قبل و بعد از تمرین برای کنکور درس خواندم

برای برنامه‌ریزی کنکور ارشد با محمد پارسا که رتبه 2 کنکور ارشد و از دوستان هم‌دانشکده‌ای من بود و شرایطم را می‌دانست، مشورت کردم. سعی کردم زودتر از بقیه شروع کنم و 6 ماه قبل از کنکور شروع کردم. در زمان درس خواندن برای کنکور، به جز روز بازی که درگیری زیادی داشتیم، در بقیه روزها یک ساعت و نیم قبل از تمرین و یک ساعت و نیم بعد از تمرین و به صورت میانگین سه ساعت در روز درس به صورت مداوم درس خواندم و سبب شد تا این رتبه را در کنکور بیاروم و قبول شوم.

 رابطه تحصیل و قدرت تصمیم‌گیری در زمان بازی

تحصیلات قطعا در هر رشته ورزشی به ارتقای ورزشکار کمک می‌کند و اهمیت بالایی دارد.اگر این تحصیل و ورزش به صورت متعادل باشد، به کارایی بیشتر ذهن کمک می‌کند و قدرت تصمیم‌گیری را که در ورزش حرفه‌ای و به خصوص فوتبال اهمیت بالایی دارد، بالا می‌برد.

 از بچگی بیشتر به جای کتاب، دنبال توپ بودم

از بچگی درس را به اندازه می‌خواندم اما بیشتر دنبال توپ بودم. توصیه خانواده بود که درس را جدی بگیرم اما در ادامه خودم هم به این نتیجه رسیدم که تحصیل همه جوره به من کمک می‌کند. پدرم به شدت فوتبالی بود و مادرم هم ورزشی هست اما بیشتر پیگیر درس‌های من بود. البته همانطور که گفتم استان یزد طوری هست که باید درس را حتما بخوانید.

مربی گفت درس تمرکزت را در فوتبال بهم نزند

واکنش همبازی‌هایم در خیبر و سایپا به اینکه همزمان درس هم می‌خوانم مثبت بود. بچه‌های تیم تشویق‌ می‌کنند و می‌گویند ‌اگر ما هم اراده آن را داشتیم می‌خواندیم، البته برخی وقت‌ها شوخی هم می‌کنند. مربیان هم تاکید می‌کردند که درس خواندن باعث نشود که تمرکزت را در فوتبال بهم‌ بریزد و در ورزش عقب بمانم.

 جو بدی علیه بیرانوند درست شد

بیرانوند زحمت خودش را در فوتبال می‌کشد اما متاسفانه جوی بدی در این فصل علیه او درست شد. درباره حواشی مربوط به بحث تحصیلی او ترجیح می‌دهم صحبت نکنم.

بین امتحان و مسابقه، مسابقه را انتخاب کردم

‌ به خاطر درس و کلاس سعی می‌کردم در تمرین غیبت نکنم. تعداد جلساتی که به خاطر دانشگاه در تمرین غیبت کردم، خیلی کم بود و سرمربی تیم وقتی امتحان داشتم، مخالفتی نداشت. زمانی که در سایپای تهران بودم، غیبت‌هایم در کلاس دانشگاه کمتر بود و با اساتید صحبت می‌کردم و نامه از باشگاه می‌بردم.

آنها وقتی می‌دیدند که کار و تحصیلم در یک راستا است 90 درصدشان مخالفتی نداشتند. البته من هم اگر کلاس نمی‌رفتم درس را می‌خواندم. اینطور نبود که آخر ترم به آنها بگویم به من نمره بدهند. یک بار امتحان و مسابقه همزمان شده بود که البته امتحان را نرفتم. بین فوتبال و درس، صدرصد فوتبال را انتخاب می‌کردم.

به جای درگیری در فضای مجازی سعی کردم درس بخوانم

تناقضی بین ورزش و تحصیل وجود ندارد و فقط لازمه آن این است که مدیریت زمان داشته باشیم و از آن درست استفاده کنیم. به جای وقت گذاشتن در فضای مجازی که متاسفانه من هم بعضی وقت‌ها درگیر آن می‌شوم، می‌توان از این زمان برای فعالیت‌های دیگر مانند تحصیل استفاده کرد.