بسکتبالیست مادرزادی| درباره حامد حدادی که در ۴۰سالگی از میادین خداحافظی کرد
مهم‌ترین استعداد بسکتبال سال‌های اخیر ایران را یک کارشناسی ارشد معماری کشف کرده است
هفت صبح| شاید کمتر کسی باور کند که مهم‌ترین استعداد بسکتبال سال‌های اخیر ایران را یک کارشناسی ارشد معماری کشف کرده است. منظورمان از آن کارشناس ارشد، سعید فتحی است؛ متولد سال ۱۳۳۷. یک مربی بسکتبال که به کشف نسل طلایی این ورزش در ایران مشهور است و منظورمان از آن استعداد، حامد حدادی که دو روز پیش از ورزش بسکتبال خداحافظی کرد.
حدادی را البته عده‌ای یک استعداد خدایی در بسکتبال می‌دانند. با قد ۲ متر و ۱۸ سانتی‌متر او حدود ۴۴ سانتی‌متر بیش از معدل ایرانی‌ها قد دارد. با این حال این قد بزرگ به دست یک مربی تبدیل به بازیکنی شده که نخستین بازیکن ایرانی در ان‌بی‌ای یا لیگ معتبر بسکتبال آمریکا است. داستان این کشف استعداد، داستان جالبی است. از زبان خود حدادی بخوانید:
در ۱۳ سالگی در حدود ۲ متر قد داشتم و توسط مربی تیم ملی امید مورد آزمون و تست‌های مختلف قرار گرفتم و دو هفته بعد و تنها پس از شش ماه از آغاز ورزش بسکتبال به اردوی تیم ملی امید دعوت شدم. در آن زمان سعید فتحی مربی نوجوانان بود و من پس از تمرینات تیم امید در سالن می‌ماندم و او صبح و عصر با من به صورت اختصاصی کار می‌کرد.
در ابتدای شروع فعالیتم در بسکتبال پایم را کج می‌گذاشتم و چند ماه طول کشید تا بتوانم در زمین بسکتبال درست راه بروم. البته در ابتدا بسکتبال را جدی نمی‌گرفتم. یک سال هم در حوالی ۱۸ سالگی به علت آسیب‌دیدگی در بازی صبا و پیکان آسیب دیدم و هنوز هم کامل خوب نشده است. دست راستم از کار افتاده بود و ۱۰ درصد کارایی داشت. در آن زمان هیچ‌کس هوای مرا نداشت به غیر از سعید فتحی.
به من گفته بودند بسکتبالت تمام شده است. ولی من بدون دعوت به تمرینات تیم امید رفتم و گفتم می‌خواهم تمرین کنم. او بسکتبال را از تیم شاهین اهواز آغاز کرد و بعد از آن به تیم پیکان رفت و در سال پایانی حضور در ایران پیش از عزیمت به ان‌بی‌ای در تیم صباباتری بازی می‌کرد. در همان سال پایانی حضور در ایران بود که یک موفقیت چشمگیر ملی برای او اتفاق افتاد.
در قهرمانی آسیا ۲۰۰۷ در مسابقه ایران با لبنان رکورد ۳۷ امتیاز و ۱۵ ریباند را از خود به‌جا گذاشت، در المپیک ۲۰۰۸ پکن تنها بازیکن آسیایی بود که آمار متوسط کسب امتیاز و ریباند او در هر بازی دور مقدماتی دو رقمی (دابل دابل) بود (16/6 امتیاز و 11/2ریباند) و با 2/6 بلاک شات در هر بازی یکی از برترین مدافعان دور مقدماتی المپیک پکن را به دست آورد؛ هر‌چند تیم ملی بسکتبال ایران با پنج باخت از دور رقابت‌ها کنار رفت.
به این ترتیب بود که توانست راه خود را به عنوان اولین ایرانی به ان‌بی‌ای باز کند و چهار سال برای ممفیس گریزلیز بازی کند. حوالی سال ۲۰۱۱ می‌شد گفت حدادی دست‌کم از نظر مارکت ترانسفر بازیکن در بسکتبال از نقطه اوج خود فاصله گرفته بود. این بود که ۱۵ سال بعدی را در بیش از ۱۰ باشگاه من‌جمله سه باشگاه چینی پشت سر گذاشت. در چین هم البته دوران موفقی داشت و مثلا در تیم ستارگان لیگ بسکتبال چین برای دو سال قرار گرفت.
هم‌چنین در همین دوره یک بار قهرمان جام باشگاه‌های آسیا و یک بار قهرمان جام ملت‌های آسیا شد و مدال نقره بازی‌های آسیایی را هم کسب کرد ولی هر چقدر هم که او یک ستاره بی‌چون و چرا بسکتبال باشد، باید در نظر داشت که بسکتبال یک ورزش تیمی است و با یک «گل» بهار نمی‌شود. به این ترتیب شاید کمی غم‌انگیز باشد که چنین بازیکنی تا حوالی 40 سالگی به بازی ادامه می‌دهد اما آخرین موفقیت ملی او به بیش از 10سال پیش باز‌می‌گردد.
به هر حال هر چه بود و هست، یکی از شاخص‌ترین استعدادهای ایرانی بسکتبال همین دو روز پیش بعد از ۲۷ سال بازی بسکتبال و دو سال پس از خداحافظی از تیم ملی در همان استان محل تولد خود یعنی خوزستان و این بار در تیم پالایش نفت آبادان از این ورزش خداحافظی کرد. جالب خواهد بود که به عنوان نکته پایانی بدانید که حدادی به خاطر قد بلند خود در یکی از صحنه‌های سریال مختارنامه نیز بازی کرده است.