بچه‌های گلشهر مشهد
اطلاعات جالبی در مورد تیم ملی فوتسال افغانستان که به جام جهانی صعود کرد
هفت صبح| قهرمانی تیم ملی فوتسال ایران در مسابقات جام ملت‌های آسیا، اگرچه خبری بسیار خوشایند بود، ولی چندان عجیب نبود؛ چرا که ایران فقط در چهار دوره از هفده دوره این رقابت‌ها که تاکنون برگزار شده، قهرمان نشده است.
شگفتی بزرگ در این رقابت‌ها این بود که تیم فوتسال افغانستان برای نخستین بار توانست مجوز حضور در جام‌جهانی را کسب کند. رقابت‌هایی که در همین سال جاری میلادی به میزبانی ازبکستان و با حضور ۲۶تیم برگزار خواهد شد. خبر آن قدر برای افغانستانی‌ها مسرت‌بخش بود که هم طالبان این قهرمانی را تبریک گفت و هم جبهه آزادی‌بخش افغانستان که علیه طالبان می‌جنگد.
اما این قهرمانی تقریبا مثل خبر قهرمانی تیم ملی فوتسال در محافل فوتبالی ایران هم سروصدا به پا کرد. بسیاری از ایرانیان شادمان شدند از اینکه مردمان همسایه، که دو سالی است با رنج‌های زندگی زیر سلطه حکومت طالبان دست و پنجه نرم می‌کنند، فرصتی برای شادی پیدا کردند. اما اگر کمی بیشتر دقت کنیم، پیوندهای بیشتری میان این تیم و ایران پیدا می‌کنیم. تیمی که لقبشان «شیران خراسان» است.
بچه‌های گلشهر و کوی طلاب
در شرقی‌ترین نقطه مشهد یک محله وجود دارد به نام «گلشهر». می‌گویند روستایی بوده به نام «گلشن» و بعد از آن‌که به شهر مشهد چسبیده تبدیل شده به منطقه کنونی. آنجا سال‌هاست که محل زندگی مهاجرین افغانستانی در ایران است. نه فقط البته آن منطقه. در مجاورت آنجا یک کوی طلاب هم وجود دارد که در آنجا هم مهاجرین افغانستانی زیادی زندگی می‌کنند. هسته مرکزی تیم ملی افغانستان از بچه‌های این محله‌ها تشکیل شده است. البته از سایر مناطق مهاجرنشین هم بازیکنان زیادی در این تیم بودند.
آن‌طور که خبرگزاری شفقنای افغانستان نوشته: «اکثریت بازیکنان تیم فوتسال افغانستان از میان مهاجران افغانستان در ایران هستند. گفته می‌شود که پنج نفر از بازیکنان در تیم‌های ایرانی بازی می‌کند.» یک مهاجر افغانستانی هم در شبکه ایکس نوشته: «آن‌ها بچه‌های شهرری، غرب کرج، نیروگاه قم و سایر تکه‌های «وطن واقع» بودند». البته اطلاعات دیگری هم هست که نشان می‌دهد دست کم برخی از این بازیکنان از افغانستان خود را به تیم ملی این کشور رسانده بودند. مثلا درمورد رضا حسین‌پور نوشته شده: «او از ولسوالی لعل و سرجنگل به مشهد رفت و از مشهد به قم و در نهایت از تیم ملی فوتسال افغانستان سردرآورد».
آقا مجید
سرمربی و کادر هدایت تیم ملی افغانستان همگی ایرانی و از بچه‌های مشهد هستند. مربی این تیم «مجید مرتضایی» است. او بچه همان محله کوی طلابی است که پیش‌تر گفتیم. مرتضی پیش از این مربی تیم فرش‌آرا بوده و از بهمن سال ۱۴۰۰ هدایت تیم ملی افغانستان را به عهده گرفته است. آن‌طور که روزنامه شهرآرا نوشته «حمیدرضا معصومیان» از ورزشی‌نویسان صاحب نام مشهد هم، مربی دروازه‌بان‌های این تیم است.
مورد عجیب نصیر صداقت
تیم ملی فوتسال افغانستان یک حامی ثروتمند افغانستانی و البته ساکن مشهد دارد به نام «نصیر صداقت». برخی او را «حاج نصیر» هم صدا می‌کنند. او درحال‌حاضر، مدیر تیم ملی این کشور هم هست. به درستی معلوم نیست حرفه فعالیت او چیست ولی در فضای مجازی افغانستان به او «تاجر» می‌گویند. نکته دیگری که درمورد او و همه یا دست کم اغلب بازیکنان این تیم گفته می‌شود این است که آنان از قوم «هزاره» بودند. هزاره‌ها نزدیک‌ترین قوم افغان‌ها به ایران هستند و به زبان فارسی مثل ما صحبت می‌کردند.
کمپ صداقت
عجیب‌تر از همه اینکه آقای صداقت سال گذشته، یک کمپ برای تیم ملی فوتسال افغانستان در مشهد ساخته است. پایگاه خبری فوتسال ایران سال گذشته در آستانه افتتاح این کمپ که به نام «مجموعه فرهنگی ورزشی صداقت» در گلشهر برپا شده نوشت:
«نصیر صداقت کمپی تخصصی و مجهز برای فوتسال را احداث و راه‌اندازی کرده که تمامی استانداردهای فنی مسابقه‌ای، تمرینی، اقامتی، پزشکی و … در آن لحاظ شده تا تیم‌ملی فوتسال افغانستان اردوی متفاوتی را در آماده‌سازی برای مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا تجربه کند. کف‌پوش این سالن از برند Gerflor تهیه شده و عملا تفاوتی با استانداردهای جهانی ندارد؛ ضمن اینکه امکانات هتلینگ و اقامتی و همچنین ریکاوری همچون استخر و سونا موجود در این مجموعه که در حال تکمیل نهایی است، شاگردان مجید مرتضایی را از هرگونه امکانات ثانویه خارج از کمپ، بی‌نیاز می‌کند.»
فوتسالیست‌ها
نکته جالب دیگری که باید درمورد این موفقیت بدانیم جایگاه بالای فوتسال در ورزش افغانستان است. ورزش افغانستان، در کل حرف چندانی برای گفتن در عرصه‌های جهانی ندارد ولی پرافتخارترین ورزش این کشور، تکواندو است. آن‌ها در ورزش‌های رزمی دیگر مانند کاراته، کونگ‌فو و بوکس نیز بعضا عنوان‌هایی داشتند ولی در ورزش‌های تیمی تنها جایی که تاکنون توانسته بودند عرض اندام کنند، کریکت بوده. آن‌ها با تیم ملی کریکت خود سه بار مدال نقره بازی‌های آسیایی را کسب کرده بودند ولی شاید کمتر کسی به ورزش فوتسال در میان افغان‌ها توجه داشت.
اولین باری که افکار عمومی به خصوص ورزش‌دوستان متوجه جایگاه فوتسال در افغانستان و قدرت این تیم شدند در نایب قهرمانی تیم فوتسال افغانستان در مسابقات زیر ۲۰ سال آسیا بود که در تبریز برگزار شد و تماشاگران افغانستانی، حتی زنان نیز استقبال قابل‌توجهی از مسابقات کرده بودند.
اما در میان خبرها، نشانه‌های دیگری هم بود که شاید خیلی به چشم ما نیامده است. همین امسال در ماه رمضان، جام رمضان مهاجران افغان در تهران با حضور ۲۲ تیم برگزار شده است. در قم هم مهاجران افغان جام فوتسال خاص خود را دارند و حتی پارسال برای این مسابقات یک اپلیکیشن طراحی کرده بودند که در آن اطلاعات و جدول بازی‌ها را منتشر می‌کردند. مهاجران افغان، دو سال پیش هم تحت نام تیمی به نام انرژی‌پلاس در مسابقات فوتسال جام رمضان مشهد قهرمان شده بودند که گفته می‌شود بزرگ‌ترین مسابقات جام رمضان ایران است.
به دلیل همین پررنگ‌بودن یا شدن فوتسال هم هست که با وجود اینکه تیم ملی افغانستان به نیمه‌نهایی جام ملت‌ها نیز راه نیافت و تنها در پلی‌آف با برتری مقابل قرقیزستان جواز صعود در جام جهانی را گرفت؛ این افتخار، بزرگ‌ترین افتخار ورزشی افغانستان تا به حال لقب گرفته است.
