رستگا‌ر‌ی آماتورهای خسته و پراشتباه
ایران هر طور که بود 10 نفره و با ضربات پنالتی از سد سوریه گذشت و به ژاپن رسید .
روزنامه هفت صبح| سردار آزمون باز هم نتوانست ما را شاد کند. همیشه این رانوشته‌ام که طارمی و آزمون به لحاظ فنی و ویژگی های فیزیکی بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال ما هستند اما هربار فرصت این را که به تاریخ ذهنی و زندگی ما بپیوندند از دست داده‌اند.آنها تقریبا در هیچ میدان بزرگی گل‌های سرنوشت‌ساز به ثمر نرسانده‌اند.
دیروز در بازی با سوریه این اتفاق دوباره رخ داد. سردار آزمون 5 فرصت گل را به تنهایی هدر داد. اولی‌اش را که آنقدر حرکتش ناشیانه و در حد زمین‌های خاکی بود که چشمان‌مان گرد شده بود. وقتی تک به تک شد و توپ را معلوم نشد که می‌خواست پاس بدهد یا مستقیم بزند و دوپایش به هم پیچیدند.
داستان باز هم ادامه داشت و آزمون چهار ضربه راحت داخل محوطه جریمه را یا به دروازه‌بان کوبید و یا بیرون زد.آزمون بدترین بازیکن زمین بود. با اختلاف بسیار. این آزمون در لیگ ایران هم به سختی فیکس می‌تواند باشد.
مهدی طارمی اما یک پنالتی گرفت و یک گل خوب زد . یکی دو تا پاس فوق‌العاده هم صادر کرد که یکی‌اش را قلی‌زاده از داخل محوطه جریمه نتوانست گل کند. اما یک اخطار بی‌مورد از همان نقطه ضعف همیشگی‌اش دریافت کرد (تمارض ) و یک اخطار دیگر هم برای وقتی که خواست ضعف مشترک محبی و عزت‌اللهی و غیبت ناگهانی چشمی را پوشش دهد و اخراج شد.
در دقایق پایانی آزمون هم تعویض شد تا دو نورچشمی تیم ملی از روند بازی خارج شده باشند . طارمی هم نتوانسته هیچ وقت به اندازه نصف دایی و باقری و همایون بهزادی پیام‌آور شادی باشد. قلعه نویی تیمش برتر زمین بود اما هیچ اثری از جنگندگی نداشت.
آنها یک گل زدند و7 فرصت حتمی گل را با شکم سیری از دست دادند و در تک حمله حریف مرتکب پنالتی شدند و بعد هم اخراج طارمی را به چشم دیدند. تیمی که به لحاظ روحی فروشکسته بود. قلعه‌نویی با آن چهره شاکی مشخص بود که توان بازسازی روحی یک تیم درهم شکسته را ندارد .
تعویض محبی به جای قایدی می‌تواند جزو بدترین تعویض‌های تاریخ فوتبال ایران قرار بگیرد. محبی عصبی و بد و آماتور با کارنامه افتضاح، سمت چپ پرتحرک تیم را از دور خارج کرد و در اخراج طارمی هم مقصر بود. بیرون بردن قدوس و آوردن امید ابراهیمی هم تصمیم عجیب دیگری بود. شاید حالا قلعه‌نویی تاوان فقدان احمد نوراللهی را به عینه مشاهده می‌کرد.
یک مشکل بزرگ در قلب دفاع داشتیم. در نبود کنعانی‌زادگان و مجید حسینی و پورعلی گنجی، روزبه زوج شجاع شده بود. هر دو عصبی و کند. خدا حفظشان کند.در همان ابتدای نیمه دوم هکتور کوپر نشان داد که چه طرح تاکتیکی ریخته است و سوریه با اولین حضورشان در محوطه جریمه ایران عزت‌اللهی جاماند ، شجاع کم کاری کرد و بیرانوند هم پنالتی داد.تیم نه‌چندان باکیفیت سوریه با ما مساوی شد !
در دقیقه 92 چیزی نمانده بود که کشتی فوتبال ایران در همان وقت‌های قانونی به گل بنشیند و حتی غرق شود که خب توپ را با چنگ و دندان از روی خط دروازه بیرون کشیدیم. و بعد اتفاق غم انگیزی رخ داد. بازیکن های ما که 10 نفره بودند شروع به وقت‌کشی در وقت‌های اضافه کردند! در دو وقت اضافه هم بازی را کنترل کردیم و سوریه هم راضی بود و کابوس پنالتی‌ها شروع شد:
در لحظاتی نفسگیر کریم انصاری‌فرد و رامین رضاییان و احسان حاج‌صفی و امید ابراهیمی و مهدی ترابی 5 پنالتی را به گل تبدیل کردند و بیرانوند یک پنالتی را گرفت تا هرطور که بود سینه‌خیز به مرحله یک چهارم نهایی برسیم. بدون طارمی در ملاقاتی سخت با ژاپن .
