نکته بازی| فقط نکونام حق دارد شادی‌اش بیرونی باشد؟
درباره واکنش پرویز برومند دروازه‌بان اسبق استقلال در دفاع از نحوه خوشحالی نکونام در دربی و استعفای نصفه و نیمه ویسی
روزنامه هفت صبح| اظهارنظرها راجع به اتفاقات دربی از سوی کارشناسان و پیشکسوتان دو تیم ادامه دارد. در یکی از واکنش‌ها به جنجال‌های این بازی، پرویز برومند دروازه‌بان اسبق استقلال گفته: «اصلا نمی‌توان به نحوه خوشحالی کردن او بعد از گل مساوی استقلال ایراد گرفت چرا‌که این یک مسئله شخصی است و به خود افراد مربوط است. بعضی‌ها در درون خود شاد می‌شوند و بعضی‌ها هم نمود بیرونی دارند.»
یعنی تعصب و جانبداری از یک تیم، اینقدر مهم است که دوستان حاضر می‌شوند عقل و منطق را هم زیر سوال ببرند؟ چطور ممکن است یک نفر به همین راحتی از یک کار غلط دفاع کند و مدعی شود که این یک مسئله شخصی است؟ اگر شادی یک مسئله شخصی است، چرا استقلالی‌ها از چند پرسپولیسی به دلیل شادی در ورزشگاه شکایت کرده‌اند؟
فقط نکونام حق دارد خوشحالی کند؟ فقط او اجازه دارد که شادی‌اش نمود بیرونی داشته باشد؟ بقیه حتما باید شادی‌شان نمود درونی داشته باشد؟ البته که ماجرا فقط به استقلال و نکونام و دربی محدود نمی‌شود. پیش از این هم بیرانوند بعد از پیروزی سپاهان بر پرسپولیس به بعضی‌ها توصیه کرده بود که خوشحالی نکنند چرا‌که هنوز خیلی تا پایان فصل باقی مانده است!
یعنی هیچ کس حق ندارد از بردن پرسپولیس خوشحال باشد و شادی کند؟ آن هم فقط به این دلیل که هنوز لیگ تمام نشده است؟ اما افشین پیروانی حق دارد به خاطر یک گل در دقیقه 60 دور استادیوم بچرخد و خوشحالی کند؟ شادی بعد از گل خوب است اما فقط برای ما؟
می‌مانم به شرطی که استعفایم را قبول کنید!
این ماجرای استعفای عبدالله ویسی از هدایت صنعت‌نفت آبادان هم جالب است. او بعد از باخت خانگی تیمش مقابل آلومینیوم اراک در نشست خبری اعلام کرد که استعفا می‌دهد و دیگر روی نیمکت تیم آبادانی نخواهد نشست.
ویسی برای اینکه مصمم بودن خودش را در این تصمیم نشان دهد، گفت: «من مصمم هستم که دیگر ادامه ندهم چون نمی‌خواهم ناراحتی مردم آبادان را ببینم. صددرصد استعفا می‌دهم و به هیچ عنوان نمی‌مانم چون دیگر شعارها را با گوش خود شنیدم و مردم حق دارند. «حیا کن، رها کن» آنها به موقع و بجا بود. دیگر تمرکز کافی برای کار کردن ندارم.
به احترام مردم آبادان دیگر صد در‌صد نیستم. آقایان هیات مدیره و مدیرعامل دیگر روی من حساب نکنید. من مادرم تازه فوت کرده است و وقتی فحاشی به مادرم می‌شود، دیگر جایز نیست بمانم حتی اگر این تیم آسیایی شود. من اینجا نمی‌مانم که فحش ناموس بخورم.» اما یکی دو روز بعد خبر رسید که استعفای او قبول نشده و ویسی پذیرفته که کار را ادامه بدهد؛
البته به شرطی که بعد از 3 بازی باقی‌مانده نیم‌فصل، استعفایش پذیرفته شود! تا حالا دیده بودید که کسی در جایی چنین شرطی بگذارد؟ در واقع او به این شرط پذیرفته استعفا ندهد که بپذیرند که بعدا استعفا بدهد!
از این هم بگذریم، سوال ما این است که آقای ویسی در این یکی دو روز چه گذشت که فکر کردید می‌توانید بمانید؟ پس تکلیف فحاشی به مادر مرحوم‌تان چه می‌شود؟ مگر نگفتید به احترام مردم آبادان دیگر نیستید؟ ما نه، حداقل تکلیف خودتان را مشخص کنید!
