پیروزی تلخ ابوالفضل زارع در نبود پدر
ماجرای غمانگیز کشتیگیر جوان ایرانی از زبان محسن سوریان، سرمربی تیم ملی نوجوانان کشتی فرنگی ایران
به گزارش هفت صبح ورزشی، ابوالفضل زارع، کشتیگیر پرتلاش و افتخارآفرین اهل بلده نور، در رقابتهای قهرمانی آسیا خوش درخشید و مدال برنز این مسابقات را بر گردن آویخت. اما در دل این شادی ورزشی، اندوهی سنگین پنهان بود؛ چرا که او بیخبر از غم بزرگ از دست دادن پدرش، زندهیاد ماشالله زارع، روی تشک مبارزه رفت. پدرش در حادثهای دلخراش در جاده بلده جان باخت، و ابوالفضل که دور از خانه بود، از این ضایعه تلخ باخبر نشده بود.
مسئولان کشتی اما برای اینکه این اتفاق تلخ تاثیری در روحیه او نداشته باشد، در تمام طول اردو و مسابقات موبایلها را از بین ورزشکاران جمع آوری کردند. او در نهایت در مسابقه ردهبندی که تاثیر زیادی در عنوان قهرمانی ایران داشت، در شرایطی که با نتیجه 5-1 از کشتیگیر ازبکستانی عقب افتاده بود، توانست در 40 ثانیه پایانی این مسابقه را با نتیجه 7-5 به سود خود و ایران کند.
با عنوان برنز جهانی و قهرمانی ایران، او به امید جشن پیروزی در کنار پدرش راهی ایران شد و البته هرچه چشم چرخاند او را در میان افراد سیاهپوش خانوادهاش ندید. همچنان این خبر تلخ از او پنهان ماند و او با ژستهای قهرمانانه در انتظار استقبال پدرش در روستای بلده مازندران بود.
ابوالفضل از جاده ناامن بلده که سقوط سنگهای معدن روی خودروی اتومبیل پدرش او را به کام مرگ کشیده بود عبور کرد و لحظه به لحظه به زادگاهش نزدیک شد. سنگ معدنی که مردم این منطقه بارها درخواست تعطیلی آن را داشتند و در نهایت فرو ریخت روی خودروی پدر ابوالفضل و پاسخی شد به بیتوجهیای که بارها اهالی بلده هشدار داده بودند.
ابوالفضل پرچمهای سیاه و اهالی زادگاهش را دید و کم کم خبر فوت قهرمان زندگیاش را به او دادند تا به جای لبخند و مشتهای گره کرده از پیروزی، چشمانش از غم بزرگ درگذشت پدرش پراشک شوند. در میان آغوش مردمی که برای پیروزی قهرمانی و تسلیت درگذشت پدرش حضور یافته بودند، او به دنبال دو چشمی بود که هر روز او را برای این مسیر بزرگ و آغاز افتخار مراقبت میکرد و تنها حسرت برایش باقی ماند. اکنون این خانه یک قهرمان دارد اما بزرگترین قهرمانش را از دست داده است.
به امید روزی که دوباره بدرخشی و باز هم پرچم ایران را بالا ببری ابوالفضل.