هفت صبح، مهدی یکتا| کاپیتان پیشین استقلال معتقد است مرحوم سیروس قایقران بهترین پنالتیزن تاریخ فوتبال ایران بوده است. شکی وجود ندارد صادق ورمزیار یکی از دربیبازان تاریخ فوتبال ایران و البته بهترین پنالتیزنان محسوب میشود که به احمدرضا عابدزاده آن هم خلاف جهت پنالتی زده است.در روزگاری که همه از پنالتی زدن به احمدرضا عابدزاده میترسیدند، صادق ورمزیار در دربی 1373 پشت توپ ایستاد و برای عابدزاده بزرگ کُری خواند: «طرفش هم رفتی قبوله!»
صادق ورمزیار خلاف جهت احمدرضا عابدزاده ضربهاش را تبدیل به گل کرد و...برهمین اساس بد ندیدیم چالش تیم منتخب بهترین پنالتیزنان تاریخ فوتبال ایران را با صادق ورمزیار انجام دهیم. آنچه در زیر میخوانید نظرات مدافع چپ اسبق استقلال درباره تیم منتخب پنالتیزنان ایرانی است؛
دروازهبان؛ احمدرضا عابدزاده
لقب عقاب آسیا به راستی برازنده احمدرضا بود چون من با او همتیمی بودم و میدانستم چه مهارتهایی دارد. احمدرضا نهتنها پنالتیگیر ماهری بود بلکه خیلی هم خوب پنالتی میزد. خوب به خاطر دارم در یک تورنمنت دوستانه در سال 1998 و مقابل شیلی وقتی کار به ضربات پنالتی کشیده شد هم پنالتی حریف را یکدستی گرفت و هم خودش پشت پنالتی ایستاد و ضربهاش را تبدیل به گل کرد.
دفاع وسط؛ سیاوش بختیاریزاده
یکی از بهترین پنالتیزنان تاریخ فوتبال ایران سیاوش بختیاریزاده است که فوتبالدوستان قدیمی خوزستانی به خوبی او را میشناسند.کاپیتان تیمهای منتخب خوزستان، شاهین، جنوباهواز و فولاد خوزستان که یکی از رکوردداران زدن پنالتی در فوتبال خوزستان و کشور است و روی دست او پنالتیزن نیامده.سیاوش بختیاریزاده میتوانست دفاع چپ و وسط بازی کند. او هر فصل در لیگ قدس و لیگ آزادگان هفت، هشت یا 10 گل میزد که بسیاری از این گلها را از روی نقطه پنالتی به ثمر میرساند.
دفاع وسط؛ رضا حسنزاده
یکی از بهترین مدافعان میانی تاریخ فوتبال ایران و استقلال که در دوره خودش بینظیر بود.رضا حسنزاده هم روی زمین و هم هوا به هیچ مهاجمی باج نمیداد و فرشاد پیوس همواره در رویارویی با او دچار مشکل میشد.حسنزاده به ندرت پشت ضربه پنالتی میایستاد اما بسیار خونسرد و عالی ضربه میزد و در تمرینات هم همیشه ضربات پنالتی خودش را تبدیل به گل میکرد. از شانس بد آقا رضا در آن دوره استقلال پنالتیزنانی مثل شاهرخ بیانی و دیگران را داشت و فرصت به حسنزاده کمتر میرسید.
دفاع راست؛ محمد نوازی
ضربات پنالتی محمد نوازی در نوع خود غیرقابل مهار به نظر میرسید چراکه او با اعتماد به نفس فراوانی این کار را انجام میداد.همه گلرهای ایرانی میدانستند نوازی ضربهاش را به بالا و کنج دروازه میزند اما آنقدر این کار را خوب انجام میداد که از مهار آن عاجز بودند.محمد نوازی یکی از معدود بازیکنان دوپا در فوتبال ایران بود که ارسالهای بینظیری داشت و به اعتقاد من در فوتبال ملی ما بهحق واقعی خودش نرسید.
دفاع چپ؛ مجتبی محرمی
رقیب قوی و خوبی بود که خیلی هم قبولش دارم؛ مجتبی محرمی بهترین مدافع چپ تاریخ ایران است. ستاره اسبق تیم پرسپولیس یکی از بهترین پنالتیزنان تاریخ فوتبال ماست که خیلی فنی و خوب به توپ ضربه میزد.شاید یکی از صحنههای تلخ پنالتی زدن محرمی به کویت باشد که تبدیل به گل نشد و او تلخندی زد اما آنچه ما فوتبالیها به یاد میآوریم پنالتیزنی خونسرد و فنی است که معمولا ضرباتش را با ظرافت تبدیل به گل میکرد.
هافبک دفاعی؛ مهدی فنونیزاده
آقا مهدی شوخطبع، بیادعا اما بینهایت شوتزن و فنی بود. فنونیزاده در تیم استقلال و تیم ملی یک وزنه بدون جانشین بود که با هر دو پا خیلی خوب شوت میزد.دو گل مهدی فنونیزاده به تیم ملی عربستان در مقدماتی جامجهانی 1994 آمریکا را فوتبالدوستان ایرانی هرگز فراموش نخواهند کرد.مهدی فنونیزاده هم هافبک بیادعایی بود که به راحتی ضربات پنالتیاش را تبدیل به گل میکرد و شاید هم باعث ترس گلرها میشد اما متواضعانه این مسئولیت را به دیگران میسپرد.
هافبک بازیساز؛ زندهیاد سیروس قایقران
به اعتقاد من شیکترین و بهترین پنالتیها را زندهیاد سیروس قایقران در دوره خودش میزد.او پنالتیزن اصلی ملوان انزلی و تیم ملی بود که به یاد ندارم ضرباتش را خراب کرده باشد.شیوه و استایل رفتن سیروس پشت ضربه پنالتی و حتی راه رفتن، ایستادن و بعد از گلزنی هم یک کلاس آموزشی برای پنالتیزنان جوان حال حاضر فوتبال کشورمان است.حیف که آقا سیروس خیلی زود از دنیا رفت و افسوس دائمی برای علاقهمندان خود به جا گذاشت.
هافبک راست؛ شاهرخ بیانی
نه اینکه خودم در دربی پنالتی زده باشم این حرف را بزنم اما کسی که در دربی به هر دو تیم استقلال و پرسپولیس پنالتی زده باشد، یعنی بهترین است.شاهرخ بیانی پنالتیزن اول استقلال بود و وقتی در تیم ما یا تیم ملی هم پشت ضربه پنالتی میرفت همه مطمئن میشدند او ضربهاش را تبدیل به گل خواهد کرد.شاهرخ بیانی و سیروس قایقران از آن جمله هافبکهایی محسوب میشوند که نظیر آنها دیگر در فوتبال ایران متولد نشده است؛ هافبکهایی که هم بازیساز فوقالعادهای بودند و هم جنگجو!
هافبک چپ؛ سیدمهدی ابطحی
باید کنار سیدمهدی ابطحی بازی میکردید تا متوجه شوید چه هافبک خلاق و بزرگی است.ابطحی هم پنالتیزن خوبی بود اما من دنبال بهانهای بودم که یک جوری اسم او را در تیم منتخب خودم قرار بدهم.او از آن دست بازیکنان گل کوچیکباز بود که با هم برای اولین بار به جامجهانی فوتسال رفتیم و به مقام چهارم جهان رسیدیم. در همان دوره ابطحی فنیترین بازیکن فوتسال جام جهانی انتخاب شد.اگر ابطحی به یکی از دو تیم استقلال یا پرسپولیس میرفت یکی از محبوبترینهای تاریخ میشد اما ترجیح داد به خاطر بچه محلهایش در تیم محلی وحدت وفادار بماند.
مهاجم؛ فرشاد پیوس
مار زنگی واقعا لقبی برازنده فرشاد پیوس است که مثل آب خوردن در زمین مسابقه گل میزد.تیم استقلال در زمان بازی فرشاد و خود من تیم بسیار خوبی بود که مقابل پرسپولیس عالی ظاهر میشد اما تیم رقیب یک گلزن مادرزاد به اسم فرشاد پیوس داشت.فرشاد پیوس هم سابقه پنالتی زدن در دربی دارد و به همین خاطر او را هم در این تیم منتخب قرار میدهم هرچند خیلی کم پشت ضربه پنالتی میایستاد.
مهاجم؛ عباس سرخاب
به جرأت میگویم عباس سرخاب هرگز به حق واقعی خودش در فوتبال ایران و تیم ملی نرسید از بس که نجابت داشت.او به عنوان یک مهاجم همه چیز داشت. سرزن بود، تکنیک داشت و به راحتی راه دروازه رقیبان استقلال را میشناخت.شاید تنها نقطه ضعف عباس سرخاب سر به زیر و بیادعا بودن بوده باشد که اجازه نداد به حق واقعیاش برسد.سرخاب هم پنالتیزن مطمئنی بود بهرغم اینکه در دوره او تیم استقلال پنالتیزنان قهاری داشت و کمتر اجازه میدادند این فرصت به این مهاجم دوستداشتنی جنوبی برسد.
