تولد و اصالت رحیم مجیدی مهر؛ فرزند کوهستانهای لوداب
رحیم مجیدی مهر ریشه در خاک پاک منطقه لوداب استان کهگیلویه و بویراحمد داشت. بزرگ شدن در دامنههای سخت و بلوطزارهای زاگرس، از او جوانی ساخت که با واژه «سختی» بیگانه نبود. مردم لوداب به سختکوشی و وطنپرستی مشهورند و رحیم، تبلور همین ویژگیها بود. او که در زمان شهادت تنها ۲۵ سال داشت، نشان داد که بزرگی آدمها به سنوسال نیست، بلکه به وسعتِ قلبی است که برای میهن میتپد.
ورود به نظام و خدمت در هنگ مرزی بانه
رحیم پس از طی کردن دورههای سخت آموزشی، با درجه ستوان یکمی (که در برخی یگانها معادل سروان شناخته میشود) وارد خدمت در فرماندهی مرزبانی شد. او آگاهانه یکی از سختترین نقاط خدمتی ایران، یعنی هنگ مرزی استان کردستان و شهرستان بانه را انتخاب کرد. ماموریت او پایش مداوم نوار مرزی در ارتفاعاتی بود که حتی در تابستان هم خشن هستند، چه برسد به زمستانهای مرگبار آن منطقه.
جزئیات حادثه شهادت در ۸ دی ۱۴۰۴
روز ۸ دی ماه ۱۴۰۴، ماموریت گشتزنی تیم پنج نفره مرزبانان در ارتفاعات بانه آغاز شد. اما طبیعت، چهره خشن خود را نشان داد. کولاک شدید و کاهش ناگهانی دما، دید را به صفر رساند. سردار رستمی، فرمانده مرزبانی کردستان، تایید کرد که این تیم در میان برف و یخ گرفتار شدند. علیرغم اعزام سریع تیمهای امدادی، شدت سرما به قدری استخوانسوز بود که ستوان مجیدی مهر بر اثر یخزدگی شدید به درجه رفیع شهادت نائل آمد. او در این حادثه تنها شهیدی بود که جانش را فدای امنیت همرزمان و کشورش کرد.
داستان عکس پسرش؛ «مراقب پسرم باشید، تازه یاد گرفته بگه بابا»
شاید تکاندهندهترین بخش این زندگینامه، وضعیت پیکر او در لحظه پیدا شدن باشد. رحیم مجیدی مهر متاهل بود و پسری خردسال داشت. وقتی پیکر بیجان او را از میان برفها بیرون کشیدند، عکسی از پسر کوچکش در دستان یخزدهاش بود. پشت عکس جملهای نوشته شده بود که دل هر خوانندهای را به درد میآورد:
«مراقب پسرم باشید، تازه یاد گرفته بگه بابا…».
این نوشته نشان میدهد که او در آخرین لحظات زندگی، میان عشق پدرانه و وظیفه میهنپرستی، دومی را برگزید تا پسرش در کشوری امن بزرگ شود.
میراث و یادبود شهید؛ پایان ماموریت یک مرزبان غیور
شهادت این مرزبان ۲۵ ساله موجی از همدلی را در سراسر ایران، به ویژه در زادگاهش کهگیلویه و بویراحمد به راه انداخت. امنیت، محصول رایگانی نیست و بهای آن خون جوانانی چون رحیم است. او که با لقب «پیل افکن» در میان اطرافیانش شناخته میشد، حالا به نمادی از مقاومت در برابر سختترین شرایط جوی و دشمنان میهن تبدیل شده است.
