از فرمول یک تا NBA ؛ فریاد ستاره‌ها علیه کشتار
سرشناس‌ترین دشمنان رژیم اسرائیل در عالم ورزش
هفت صبح | پس از پیروزی تاریخی مقابل اسپانیا، بازیکنان مراکش پرچم فلسطین را بر دوش گرفتند و به میدان آمدند. این نمادین‌ترین تصویر جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر بود که به سرعت در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی جهانی منتشر و میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار داد.
هرچند رسانه‌های غربی سعی کردند این حرکت را کم‌اهمیت جلوه دهند اما موفق نبودند و درجهان بسیار مورد توجه قرار گرفت و از این اقدام به‌عنوان «شجاعت فرهنگی» و «مقاومت نرم» تمجید شد. اشرف حکیمی ستاره پاری‌سن‌ژرمن و سفیان بوفال بارها در مصاحبه‌ها از مظلومیت فلسطینیان گفته‌اند اما آنها تنها ستاره‌هایی نیستند که تبدیل به مخالفان بزرگ سیاست‌های جنایتکارانه رژیم اسرائیل شده‌اند.
مخالفان بزرگ
در جهانی که سکوت اغلب ارزان‌تر از شهامت است، برخی از ستاره‌های درخشان ورزش، مسیر دشوار حقیقت را انتخاب کرده‌اند. از بسکتبال آمریکا تا زمین‌های چمن فوتبال اروپا و تنیس‌های گرنداسلم، صداهایی بلند شده که نام «نتانیاهو» و رژیم اسرائیل را نه به‌عنوان یک دولت، بلکه به‌عنوان عامل کشتار، اشغال و جنایت علیه بشریت به زبان آورده‌اند.
لوئیس همیلتون قهرمان فرمول یک
همیلتون در میانه بمباران غزه در ۲۰۲۳ سکوت نکرد. در پستی اینستاگرامی نوشت: دیدن مرگ کودکان دیگر بس است! تصاویر دردناک غزه دل انسان را به درد می‌آورد.» او با گذاشتن استوری‌هایی در دفاع از مردم فلسطین خواستار توقف فوری کشتار شد.
کریی اروینگ ستاره سابق NBA
اروینگ یکی از جسورترین صداها در ورزش آمریکاست. او با بستن چفیه فلسطینی در کنفرانس خبری پس از بازی و آویختن گردنبند نقشه فلسطین، دنیا را متوجه ظلم اسرائیل کرد. جمله مشهورش: «من بی‌صدا نمی‌مانم، حتی اگر تنها باشم.»
اریک کانتونا اسطوره فرانسوی فوتبال
کانتونا، مردی که همیشه خارج از قاب کلیشه‌ها بوده، صریح‌تر از همه نوشت: «آیا کسی مانده که این را نسل‌کشی نداند؟ اسرائیل دولت آپارتاید است.» او چندین پست افشاگرانه علیه رژیم اسرائیل منتشر کرد که میلیون‌ها بار بازنشر شد.
کریم بنزما کاپیتان سابق تیم ملی فرانسه
در حالی‌که بسیاری از چهره‌های سیاسی فرانسوی سکوت کردند، بنزما نوشت: «بمباران زنان و کودکان غزه جنایت است. همه دعاهایم برای فلسطین است.»
انیس جابر،تنیس‌باز تونسی، فینالیست گرنداسلم
جابر که اولین زن عرب تاریخ تنیس حرفه‌ای است، در مسابقات پایان فصل WTA بخشی از جایزه‌اش را به مردم غزه اهدا کرد. او با بغض گفت: «نمی‌توانم بازی کنم در حالی که بچه‌هایی مثل برادرم زیر بمب می‌میرند.»
کوکو گاوف قهرمان جوان آمریکایی تنیس
در حالی‌که رسانه‌های آمریکایی درباره غزه سکوت کرده بودند، گاوف در یک مصاحبه زنده گفت:«دیگر نمی‌توانیم وانمود کنیم چیزی نمی‌بینیم. باید صدای مردم باشیم.»
محمد صلاح ستاره لیورپول
صلاح در یک پیام ویدیویی خواستار توقف فوری خشونت علیه فلسطینی‌ها شد و گفت: «همه قربانی‌اند. باید کمک‌ها برسد. کشتار را متوقف کنید.»
انور ال‌غازی بازیکن هلندی-مراکشی (ماینز)
ال‌غازی به دلیل پست حمایتی از فلسطین، از باشگاه آلمانی خود اخراج شد. با وجود فشار شدید رسانه‌ای، نوشت:«افتخار می‌کنم صدای مظلومان باشم. اگر باید شغلم را از دست بدهم، ارزشش را دارد.»
یوسف عطال بازیکن الجزایری باشگاه نیس
در پی انتشار یک کلیپ اعتراضی، با حکم دادگاه فرانسه به تعلیق محکوم شد. او با وجود فشار سیاسی، همچنان از فلسطین حمایت می‌کند.
اتحاد ورزشکاران ایرلند برای فلسطین
در اکتبر ۲۰۲۳، ۳۵۰ ورزشکار ایرلندی، از جمله چهره‌های فوتبال، بسکتبال و ورزش‌های سنتی، بیانیه‌ای صادر کردند که در آن خواهان پایان اشغال و محاصره غزه شدند. گروهی که حالا به عنوان «جنبش ورزش ایرلند برای فلسطین» شناخته می‌شود.
ورزشکاران، صدای وجدان جهانی
در دنیایی که نهادهای رسمی اغلب در برابر جنایات اسرائیل سکوت کرده‌اند، این ورزشکاران نشان دادند که وجدان هنوز زنده است. برخی از آنها بهای سنگینی برای حقیقت پرداخته‌اند—تعلیق، تهدید، اخراج— اما صدای‌شان خاموش نشده. ورزش، بیش از همیشه، به ابزار اعتراض تبدیل شده است؛ اعتراضی نه از جنس سیاست، بلکه از جنس انسانیت.
