او از مجسمه به‌عنوان «موجودی زنده» یاد می‌کند؛ زنده به اندازه عشقی که در دل هنرمند می‌تپد.

این گفت‌وگو روایتی است از اصالت، صداقت و جان‌بخشی به فرم در زمانه‌ای که بسیاری، هنر را فراموش کرده‌اند.