همستر کامبت به کابوس کارفرمایان تبدیل شده است؟
تب بازی همستر چطور کارفرماها را عصبانی کرده است؟
هفت صبح| «کار من با کامپیوتر است این روزها آنقدر درگیر بازی همستر شدم که با یک دستم موس را می‌گیرم و کارم را انجام می‌دهم و با دست دیگری روی صفحه بازی می‌زنم تا سکه جمع کنم. می‌دانم فعلا ارزش سکه‌ها خیلی پایین است و چیزی حدود هر ۱۱ میلیارد یک دلار برآورد شده اما من امید دارم که گران‌تر بشود.»
اینها حرف‌های خانم نون است. زن کارمندی که این روزها لینک بازی همستر را برای تمام دوستان و آشناها فرستاده تا با معرفی او وارد بازی شوند و سکه بیشتری برای او ذخیره شود اما این فقط حکایت او نیست.
این روزها آنقدر کارکنان بخش‌های مختلف درگیر بازی شده‌اند که صدای بعضی کارفرماها هم درآمده است. شاید شما هم عکس بنر تهدیدآمیزی را دیده باشید که به کارکنان هشدار می‌داد اگر در حال بازی همستر دیده شوند نه تنها اخراج می‌شوند بلکه حقوق یک ماهشان هم ضبط می‌شود.
خانم نون از همسرش نقل می‌کند که بعضی مغازه‌دارها هم با فروشنده‌هایی که استخدام کرده‌اند با مشکل مواجه شده‌اند چون در حالی که با مشتری مشغول حرف‌زدن هستند مشغول ضربه زدن روی صفحه گوشی‌شان هم هستند و این کار نه تنها تمرکز را از آنها می‌گیرد بلکه باعث می‌شود ترجیح بدهند زودتر از دست مشتری خلاص بشوند. برای همین فروشگاه بزرگ آنها در هفت تیر کارکنان را وادار می‌کند که حتی اگر یک مشتری داخل مغازه باشد اصلا گوشی را دستشان نگیرند بلکه آن را داخل جیبشان بگذارند.
این وضعیت در شرکت‌های بزرگ هم دیده می‌شود. مریم رحمانی مسئول منابع انسانی یکی از این شرکت‌ها می‌گوید که چون کار آنها مسئولیت محور است و هرکس باید نسبت به سقف در نظر گرفته شده برای کار پاسخگو باشد هنوز با بحران همستر مواجه نشده‌اند اما به وضوح تعداد کارمندان سر در گوشی بیشتر شده است. جالب اینکه از نظر او کارکنان شرکتی که او مسئولیت منابع انسانی‌اش را بر عهده دارد بیشتر اهل بازار سرمایه هستند و کارشناس مباحث مالی هستند و می‌دانند که در نهایت این بازی قرار نیست پول زیادی عاید آنها کند اما انگار همگی سرگرم کاری شده‌اند که حیفشان می‌آید رهایش کنند ضمن اینکه اساسا یک فعالیت دستی تکرار شونده که نیاز به تمرکز و توجه ندارد می‌تواند منبع خوبی برای تخلیه استرس باشد.
او می‌گوید: «در گذشته و همین حالا هم خیلی‌ها عادت دارند که تسبیح دستشان بگیرند بدون اینکه ذکر بگویند یا با دستشان چیزی را تکان بدهند و جا به جا کنند. این کارها می‌تواند تا اندازه‌ای به آرامش فرد کمک کند و توانایی بسیار زیادی هم برای تبدیل شدن به یک عادت غیرقابل اجتناب دارد. خیلی‌ها صفحات اجتماعی را با همین هدف اسکرول می‌کنند و توجه چندانی به محتوای آن ندارند.
حالا این بازی به همان میزان اندک توجه و حتی نگاه کردن هم نیاز ندارد بنابراین گزینه بسیار خوبی است برای اینکه به یک الگوی تکرار شونده حرکت دست‌ها تبدیل شود. ضمن اینکه خیلی از کسانی که آن را بازی می‌کنند با فکر کردن به اینکه شاید پولی از آن به دست بیاید در برابر این احساس که دارند کار بیهوده‌ای انجام می‌دهند هم دلیل خوبی می‌آورند و این به آرامش بخش بودن این بازی اضافه می‌کند. با این وجود ما هنوز تصمیم نگرفته‌ایم که محدودیتی برای انجام این بازی در محیط کار وضع کنیم اما نمی‌دانم بعدا چه پیش خواهد آمد.»
