از کارتخوان عروسی تا چک سنگ قبر
خرج قبر، کفن و دفن، تالار و پذیرایی، همه با خانواده‌ی عزادار است. هزینه‌هایی که گاه از یک تا دو و نیم میلیارد تومان هم می‌رسد، شاید بیشتر از هزینه‌های یک عروسی کامل.
این روزها عروسی در ایران فقط جشن نیست، یک صندوق سرمایه‌گذاری جمعی است. مراسمی که در آن هر کارتخوان، نقش قلک آینده‌ی زوج جوان را بازی می‌کند.
پاکت‌های قدیمی جای خودشان را به پوزهای بانکی داده‌اند و عددهای چند میلیونی از حسابی کم و به حسابی دیگر اضافه می‌شوند. در میان آشنایان، هدیه‌ها از ده تا پنجاه میلیون شروع می‌شود، و در طبقات مرفه، این رقم گاهی به صدها میلیون یا حتی میلیارد تومان می‌رسد!
در سوی دیگر زندگی، جایی که موسیقی خاموش است و لبخندها سیاه پوشیده‌اند، همه‌چیز برعکس است. در مراسم ترحیم، هیچ کارتخوانی روشن نیست. اینجا، هدیه دادن بی‌جا تلقی می‌شود و پول، جایی در فرهنگ عزا ندارد.
بیشتر بخوانید:
کارتخوان؛ روشن در عروسی، خاموش در عزا
با این حال، خانواده‌ی داغدار در یک رسم نه چندان درست، موظف است میهمانان را با چای، شربت، میوه، گاهی هم غذا پذیرایی کند. خرج قبر، کفن و دفن، تالار و پذیرایی، همه با خانواده‌ی عزادار است. هزینه‌هایی که گاه از یک تا دو و نیم میلیارد تومان هم می‌رسد، شاید بیشتر از هزینه‌های یک عروسی کامل.
بررسی‌های گروه اجتماعی هفت صبح از کلانشهرها در سال جاری نشان می‌دهد مرگ در ایران به‌اندازه‌ی ازدواج خرج دارد!
و این، شاید تلخ‌ترین پارادوکس زندگی است. آغازش با سرمایه‌گذاری جمعی همراه است، اما پایانش، هزینه‌ای یک‌طرفه و سنگین.
