Outriders چطور به ترند یک صنعت بازی تبدیل شد؟
روزنامه هفت صبح، محمد طالبیان | مهمترین وظیفه یک بازی ویدئویی در جذب مخاطبش، ارائه شروعی درگیر کننده، جذاب و سرگرمکننده است. شروعی که در تصمیمگیری گیمر برای ادامه دادن تجربه بازی یکی از کلیدیترین موضوعاتی است که همواره باید از سوی تولیدکنندهها مورد توجه قرار گیرد.
این شرایط اما به هیچوجه برای بازی Outriders، صادق نیست. اثری که شروعی به معنای واقعی کلمه ضعیف دارد اما در ادامه و بهرمرور جذابیتهای خود به خصوص در زمینه گیمپلی را نمایان کرده و میتواند حتی با پشتیبانی مناسب برای سالها در بازار باقی بماند. با این حال نباید به راحتی از شروع ضعیف Outriders چشمپوشی کرد.
شروعی که البته با حجم زیادی از مشکلات فنی همراه است و به شکل کلی ارزشهای کیفی این اثر را کاهش میدهد. برداشت اولیه از تجربه ساخته جدید People Can Fly شاید چیزی شبیه نسخه تضعیف شده مجموعه Gears of War باشد اما کافیست کمی به آن فرصت دهید تا متوجه شوید که Outriders نه تنها هیچ ارتباطی به انحصاری ایکسباکس ندارد بلکه تاحدودی پا را فراتر از آثاری همچون Destiny و The Division قرار داده که به شکل کلی در میان آثار کاملا آنلاین پرمخاطب کنسولی به شمار میروند.
در همان لحظات ابتدایی بازی، Outriders بیش از اندازه شبیه کاورشوترهای استاندارد این روزها کار خود را شروع میکند. اکثر دشمنها پشت موانع مختلف پناه گرفته و گیمر را مجبور به انجام رفتاری مشابه میکنند. موضوعی که شاید باعث شود در ابتدای کار کمی از ادامه ماجرا ناامید شوید.
البته ساختار کاورشوتر به هیچوجه مشکل Outriders نیست و بارها مجموعه Gears ثابت کرده که استفاده درست از آن میتواند با نتیجه خوبی همراه شود. مشکل اساسی Outriders که تا انتهای بازی همراه آن است، به طراحی مراحل ارتباط دارد. همچون دیگر بازیهای همیشه آنلاین و شبهه نقش آفرینی، ساخته People Can Fly از مراحلی مجزا شکل گرفته و خبری از دنیای یکپارچه در آن نیست. در Destiny این مراحل کلی به واسطه هر سیاره از یکدیگر جدا شده بودند و اینجا جای خود را به نقاطی روی نقشه اصلی بازی دادهاند.
با وارد شدن به هر کدام از این مراحل شاهد یک هاب اصلی هستیم که فروشندهها و شخصیتهای غیرقابل بازی در آن حاضر میشوند. در ادامه اما این مراحل اشاره شده به چند بخش کوچکتر تقسیم میشوند که در اصل هرکدام میزبان یکی از ماموریتهای اصلی، فرعی و فعالیتهای جانبی هستند. استودیو Bungie برای دوری از این حس دگرگسیخته سعی کرده بود از فرمولی ترکیبی استفاده کند و در اصل تخصص خود در طراحی مراحل سندباکس را اینبار با چاشنی Open World همراه کرده بود.
نتیجه کار قابل قیاس با جهانبازهای استاندارد نیست اما باعث شده بود که گیمپلی تا حد امکان متوقف نشده و همه چیز به شکل تک نفره یا چند نفره به شکلی یکپارچه دنبال شود. اینجا اما سازندگان Outriders در اصل مراحلی کوچک اما کاملا مجزا را در کنار یکدیگر قرار داده و آنها را با چند راه مختلف به یکدیگر متصل کردهاند. نتیجه کار شاید از دید تئوری شبیه دیگر بازیهای کاملا آنلاین کنسولی باشد اما در عمل با آن کیلومترها فاصله دارد.
ذات همیشه آنلاین و وجود این امکان که بازی را در هر لحظهای با چند گیمر دیگر تجربه کنید باعث شده که موضوعی تحت عنوان Session مطرح شود. اصولا در ساختار این چنینی بازیهای آنلاین، کاربرهایی که در یک گروه یا همان Party قرار میگیرند بایستی در بازههای همزمان و همگام حضور داشته باشند تا پیگیری هدفهای مختلف در مراحل با مشکل مواجه نشود.
راه حل Bungie یا Ubisoft برای رسیدن به این موضوع طراحی محیطی است که اجزای داخلی آن کاملا به یکدیگر متصل و یکپارچه هستند. در رابطه با Outriders اما جدا بودن این بخشها باعث شده که سازندگان بازی برای انتقال میان آنها به سراغ میانپردههایی بروند که در همان نگاه اول مشخص است به عنوان یک نکته منفی شناسایی میشود.
در اصل وظیفه این میانپردههای چند ثانیهای که حتی قابلیت رد کردن آنها را در اختیار دارید، همگامسازی چند کاربر در یک گروه است تا بخش بعدی مرحله برای تمامی آنها در یک زمان مشخص شروع و به پایان برسد. استفاده از چنین ساز و کار عجیبی نهایتا باعث شده اکثر زمان تجربه شما به روندی تکراری خلاصه شود. روندی که طی آن وارد محیط جدیدی شده، بایستی تمامی دشمنهای حاضر در آن را شکست دهید و در ادامه وارد بخشی جدید شوید که دقیقا همین هدف را پیش روی مخاطب قرار میدهد.
با اتمام بخش داستانی Outriders تنها بخش کوچکی از این بازی را تجربه کردهاید و حالا باید وارد بخشی تحت عنوان Expeditions شوید که در اصل نامی است که سازندگان برای محتواهای End Game این اثر آماده کردهاند. بخشی که باید برای ورود به آن حداقل درجه ۳۰ را در اختیار داشته باشید.
قسمتی از بازی که تمرکز بیشتری روی مبارزات با باسها گذاشته و به شکل کلی باید به شکل چند نفره به سراغ آن رفت. موضوعی که شاید در شرایط فعلی امکان تجربه آن در اختیار تمامی گیمرها قرار نگیرد. دیگر بُعد تاریک Outriders به مشکلات فنی متعدد آن اختصاص دارد. بارها در طول تجربه این بازی روی پلیاستیشن ۵ شاهد فریز شدن کامل و بازگشت به منوی دستگاه بودهایم که البته روی کامپیوترهای شخصی به مراتب شدیدتر رخ میدهد.
موضوعی که برای یک بازی تماما آنلاین میتواند همچون سمی کشنده عمل کند. جدای از این موضوع باگها تقریبا در زمان تجربه Outriders تبدیل به موضوعی عادی برای شما میشوند. اگر تا این لحظه با تمام مشکلات کنار آمدهاید باید خود را برای این موضوع آماده کنید که شانس اتصال آسان به دیگر گیمرها در بازی عملا شاید زیر ۱۰ درصد باشد.