ماموریت ویژه دو خلبان ایرانی در مرداد سال ۱۳۶۰
شدت حمله و غافلگیری دشمن در عملیات H3 به نحوی بود که پدافند هوایی عراق فرصت کوچک‌ترین واکنشی را پیدا نکرد و جنگنده‌های ایرانی بدون دغدغه تمام اهداف خود را با دقت بمباران و نابود کردند. فقط یک فروند هواپیما به خلبانی شهید محمود خضرایی دچار آسیب ناشی از برخورد ترکش شد که آن یک فروند نیز مجبور به فرود اضطراری در سوریه شد و بعدها پس از تعمیر اساسی در پروازی متحیرانه توسط سرهنگ خلبان محمود اسکندری و سرهنگ خلبان محمد جوانمردی به ایران منتقل شد.
در زمان جنگ هر جنگنده برای کشور ارزش بسیاری داشت و به هرشکلی که بود باید این فانتوم از سوریه سالم به خانه بازمی‌گشت و چون این مأموریت اهمیت بسیار بالایی داشت. باید به دو خلبان کارکشته آن را انجام می‌دادند، برای همین هم مأموریت انتقال این جنگده به ایران به محمود اسکندری و محمد جوانمردی سپرده شد.
جنگنده مورد نظر چهار ماه در سوریه دوره تعمیرات را می‌گذراند و نیاز به تست داشت اما به دلیل تمام محدودیت‌ها این کار انجام نشد و اسکندری و جوانمردی بدون اطمینان کامل از عملکرد جنگنده و هیچ سلاحی با فانتوم آسیب دیده از مسیر عراق، جایی که رهگیرهای عراقی تشنه به خونشان بودند به سلامت به وطن باز گشتند.
حاصل حمله به سه پایگاه شمالی، شرقی و جنوبی الولید انهدام بیش از ۴۸ فروند از انواع هواپیماهای توپولوف- ۲۲، توپولوف- ۱۶، میگ- ۲۳، سوخو- ۲۰ و انواع دیگری از هواپیماها و تجهیزات مهم به اضافه چند فروند انواع بالگرد و تعدادی سامانه رادار بود که برای در امان ماندن از حملات هوایی به الولید گسترش داده شده بودند. از حمله به H۳ همواره به عنوان یکی از شاهکارهای عملیات هوایی جهان یاد می‌شود.
در روز ۱۵ فروردین ۱۳۶۰ هشت فروند جنگنده فانتوم مسلح به بمب‌های BL- ۷۵۵ و بمب‌های MK- ۸۲ با برخاستن از پایگاه همدان به محل ملاقات با تانکرهای سوخت‌رسان بر فراز دریاچه ارومیه رسیدند و با سوخت‌گیری با ادامه مسیر به سمت مرز عراق آماده ورود به خاک عراق شدند. در این هنگام دو فروند جنگنده «اف- ۵» که از پایگاه تبریز برخاسته بودند با حمله به اهدافی در کرکوک با مشغول کردن نیروهای بعثی، زمینه را برای شناسایی نشدن و ورود بدون دغدغه فانتوم‌ها به خاک عراق فراهم کردند. از طرفی پرواز جنگنده‌های ایرانی روی نوار مرزی عراق و ترکیه موجب شد که نیروهای عراقی آن‌ها را جنگنده‌های ترک تلقی کنند.
جنگنده‌ها پس از ورود به خاک عراق با ملاقات دو تانکر سوخت‌رسانی که پس از برخاستن از فرودگاه دمشق در منطقه‌ای ایستایی در شمال غربی عراق پرواز می‌کردند سوخت مورد نیاز خود را دریافت کردند و به سمت پایگاه‌های H۳ پرواز کردند. به دلیل آنکه در آن منطقه سه پایگاه وجود داشت و تعداد جنگنده‌ها هشت فروند بود، یکی از پایگاه‌ها می‌بایست توسط دو جنگنده مورد اصابت قرار گیرد که با تصمیم لیدر دسته پروازی در آن زمان سرگرد فرج‌الله براتپور پایگاه اصلی توسط دو فروند که خود رهبری آن را بر عهده داشت انجام شد.
پایگاه الولید در مرز اردن قرار داشت و عراقی‌ها هرگز تصور نمی‌کردند جنگنده‌های ایرانی بخواهند از فراز عراق عبور کنند و الولید را در مرز اردن بمباران کنند.
