پرفروش‌ترین آلبوم‌های موسیقی در سال ۹۷
روزنامه هفت صبح، بهنام مظاهری | به‌تازگی آمار پرفروش‌ترین آلبوم‌های سال ۹۷ از طرف سایت بیپ‌تونز که بزرگترین مرجع دانلود و پخش رسمی موسیقی مجاز در ایران است، منتشر شده. آلبوم «ایران من» اثر همایون شجریان و سهراب پورناظری در بخشِ موسیقی کلاسیکِ ایرانی، «ابراهیم» محسن چاوشی در سبکِ پاپ و «شال» با خوانندگی «کاوه آفاق» در حوزه موسیقی راک، جایگاه پرفروش‌ترین آلبوم‌های دیجیتال سال ۹۷ را به‌دست آوردند.
طبق اعلام سایت بیب‌تونز، موسیقی کودک، فولکلور و موسیقی فیلم نیز ازجمله سبک‌های پرفروش سال گذشته بوده‌اند. در میان شش‌آلبوم پرفروش سال ۹۷، «ایران من» تنها اثر غیر پاپ و دارنده رتبه دوم است. آلبوم‌های «شهر دیوونه» احسان خواجه‌امیری، «کجا باید برم» روزبه بمانی، «دریا» مسیح و آرش عدل‌پرور و «زندگی کن» رضا صادقی نیز رتبه‌های بعدی پرفروش‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. در میان سبک‌های پرفروش ۹۷، سبک تلفیقی تنها سبکی بوده است که بیشترین میزان کاهش فروش نسبت به سال ۹۶ را تجربه کرده است.
همچنین سبک پاپ ۳۶.۵درصد، کلاسیک ایرانی ۲۴.۵درصد و راک ۲۰.۸درصد از کل فروش دیجیتال موسیقی در سال ۹۷ را از آن خود کرده‌اند. بر اساس همین آمار، سبک کلاسیک ایرانی با تعداد ۱۱۸آلبوم منتشرشده و سپس سبک پاپ با ۸۵آلبوم منتشرشده در سال ۹۷ به ترتیب در رتبه‌های اول و دوم جای گرفته و سبک کلاسیکال با ۴۵آلبوم منتشرشده پس از این دو، بالاتر از سبک‌های پرطرفداری، چون راک و تلفیقی قرار گرفته است.
جالب اینجاست که برخلاف تصور هیچ‌کدام از خواننده‌های پاپ پرطرفدار این‌روزها در این آمار حضور ندارند. بارها در همین صفحه به این نکته اشاره کردیم که بسیاری از خواننده‌های پاپ به‌ظاهر پرطرفدارند و درواقع اصلا طرفداری ندارند که برایشان حاضر به خرج‌کردن پول باشند. هر سه خواننده‌ای که رکورد پرفروش‌ترین آلبوم‌های سال ۹۷ را داشتند، مخاطبان خاص دارند. مخاطبانی که اگر خواننده محبوبشان هر کنسرتی بگذارند، حتما بلیت آن را تهیه می‌کنند.
چندسال پیش در مصاحبه‌ای رضا رشیدپور از سیروان خسروی پرسید، چقدر طرفدار دارد. سیروان با وجود پیجی که در آن بیش از یک‌میلیون نفر دنبال‌کننده داشت، به رشیدپور جواب داد: «خیلی باشند ده‌هزار نفر» رشید پور تعجب کرد و سیروان درادامه گفت: «باقی آنها فقط دنبال‌کننده‌اند و طرفدار محسوب نمی‌شوند.» راست هم می‌گفت؛ طرفدار کسی است که آلبومت را می‌خرد و کنسرتت را پر می‌کند، حتی اگر ۱۰شب متوالی باشد.
در مارکت بین‌المللی هم همین فرهنگ جا افتاده. برای مثال خواننده‌ای که ۱۰۰هزار نفر طرفدار دارد با خواننده‌ای که یک‌میلیون نفر طرفدار دارد، فرق چندانی ندارد و هردو بیزینس‌شان برقرار است و درآمدشان چندان بالا و پایین نمی‌شود. برای همین است که اصولا در چنین شرایطی خواننده‌ای که خط مشی مشخصی دارد، ممکن نیست که فقط به‌صورت مقطعی در اوج بماند. معمولا هر خواننده و موزیسینی گوشه و کنار خود را پیدا می‌کند و مخاطبان ثابتی هم او را برای دهه‌های متوالی همراهی می‌کنند.
*** نارضایتی تهیه‌کنندگان از برج میلاد
در روزهای گذشته، خبر افزایش اجاره‌بهای مرکز همایش‌های برج میلاد برای اجراهای صحنه‌ای منتشر شد که در پی آن تحریم برج میلاد از سوی برگزارکنندگان و تهیه‌کنندگان موسیقی صورت گرفت. پس از این اعتراض نامه‌ای سرگشاده از سوی مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار موسیقی به مدیرعامل برج میلاد ارسال و طی آن از افزایش قیمت صورت گرفته در ابتدای سال جاری گفته شد که به مراتب بیشتر از نرخ صندلی سالن‌های هم‌تراز خود و حتی سالن‌های خصوصی با تجهیزات، ظرفیت و خدمات بالاتر، و همچنین به افزایش فشار مالی وارد بر سبد فرهنگی خانوار اشاره شد.
در پاسخ به این اعتراضات نیز نامه‌ای از روابط عمومی مرکز همایش‌های برج میلاد منتشر شد که در آن طبق جوابیه مدیرعامل این مجموعه، نداشتن نگاه تجاری به موسیقی مورد تاکید قرار گرفت. همچنین او افزود، این افزایش هزینه تسهیلات ویژه‌ای همچون برگزاری رایگان اجراهای صحنه‌ای برای موسیقی فاخر و اصیل ایرانی را به‌همراه دارد. اما این موضوع همچنان موجب دغدغه و نارضایتی تهیه‌کننده و تولیدکنندگان موسیقی است.
سخنگوی مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار موسیقی با اشاره به عدم رضایت برگزارکنندگان و همچنین خواننده‌ها از کیفیت نامطلوب سیستم صوتی و سمعی بصری این سالن گفت: به‌طور معمول، می‌بایست ۸۰درصد هزینه دریافتی از تهیه‌کننده صرف خدمات فنی سالن، شامل ارتقای سیستم صوتی و رفاه و آسایش مردم باشد که متاسفانه نارضایتی از خدمات فنی سالن درحال حاضر بارها مطرح و حتی از سوی شخص خواننده‌ها علنا اعلام شد اما هیچ‌یک از مسئولین سالن اعم از بهره‌ور و پیمانکار به این مشکلات پاسخگو نیستند.
او همچنین ادامه داد: اینکه هزینه دریافتی برج از برگزارکننده‌ها در چه مواردی خرج می‌شود، اطلاعاتی از آن در دسترس نیست اما تا زمانی که این هزینه‌ها صرف ارتقای هرچه مطلوب‌ترشدن تجهیزات سالن و رفاه و آسایش مردم نشود، توجیه مناسبی نخواهد داشت. پیش از این هم به‌جز فعالان حوزه موسیقی، نارضایتی از سیستم فنی و خدمات این سالن در دیگر مراسمات برگزار شده، همچون جشنواره فیلم فجر و مراسم تقدیر از آزادگان نیز عنوان شده بود.
