قوانین جدید نژادی و حقوق اقلیتها در اسکار
صبا به نقل از اینسایدر، روز سهشنبه گذشته ۸ سپتامبر آکادمی اسکار استانداردهای تازهای را برای بخش نامزدهای بهترین فیلم سال اعلام و تاکید کرد که این قوانین از سال ۲۰۲۴ و دوره نود وششم لازمالاجراست. این معیارها به دنبال کمپین ایجادشده در اعتراض به نادیده گرفته شدن اقلیتها ایجاد شد. طبق این قوانین فیلمها باید یکی از این معیارهای آکادمی را که شامل ۴ استاندارد است داشته باشند.
از مهمترین بخشهای این قوانین میتوان به این موارد اشاره کرد: حداقل یکی از بازیگران نقش اصلی یا بازیگران نقش مکمل شاخص فیلم از یک نژاد یا گروه قومی اقلیت باشد. (آسیا، هیسپانیکس، سیاهپوست و…)، حداقل ۳۰ درصد نقشهای دوم یا نقشهای جزیی فیلم از حداقل دو گروه اقلیت باشند یا داستان اصلی فیلم بر یک گروه اقلیت متمرکز باشد.
به این بهانه به فیلمهای برنده اسکار بهترین فیلم از سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۲۰ نگاهی انداختهایم. در این مجموعه آماری، ۲۵ فیلمی که به آن اشاره میکنیم اگر با قوانین جدید بررسی شود هرگز دست سازندگانشان به اسکار نمیرسید.«اسپاتلایت» (۲۰۱۶)، تازهترین فیلم این فهرست است که توانسته جایزه اسکار را ببرد، اما این فیلم با قوانین جدید راهی برای رسیدن به اسکار ندارد، در این فیلم تنوع نژادی وجود ندارد.
«آرگو» (۲۰۱۳)، در این فیلم به اندازه کافی؛ یعنی حداقل ۳۰ درصد بازیگر زن وجود ندارد.
«سخنرانی پادشاه» (۲۰۱۱)، در این فیلم هم زنان نقشهای خیلی کمی داشتند و البته رنگین پوستها هم نقش جزیی داشتند.
«رفتگان» (۲۰۰۷)، این فیلم نیز مردانه بود و زنان نقش کمی داشتند و البته تنوع نژادی هم در فیلم کم بود. «ارباب حلقهها» (۲۰۰۴)، این اقتباس موفق از اثر تالکین هم از تنوع جنسیتی و نژادی بهره چندانی نبرده بود.
«یک ذهن زیبا» (۲۰۰۲)، این اثر ران هاوارد نیز به اندازه کافی به شخصیت زنها و همینطور رنگینپوستها نپرداخت و بهاینترتیب میتوان گفت فیلم از فیلتر استانداردهای جدید عبور نمی کند.
«زیبای آمریکایی» (۲۰۰۰)، این فیلم سم مندز با چند نقش مهم زن مانند آنت بنینگ شرط نقش موثر زنها را دارد، اما استانداردهای دیگر چون تنوع نژادی را شامل نمیشود.
«شکسپیر عاشق» (۱۹۹۹)، این فیلم با توجه به دوره زمانی داستانش واضح است که استانداردهای اسکار از جمله تنوع نژادی را نمیتواند کسب کند.
«تایتانیک» (۱۹۹۸)، تنوع آنچنانیای در این فیلم پرعظمت نیز مشاهده نمیشود.
«شجاعدل» (۱۹۹۶)، هیچ رنگینپوستی در کنار ویلیام والاسِ مل گیبسون برای استقلال اسکاتلند علیه امپراتوری بریتانیا در اواخر سده ۱۲۰۰ نجنگید پس این فیلم هم با قوانین جدید نمیتواند جایزه اسکار را کسب کند.
«فهرست شیندلر» (۱۹۹۴)، این فیلم اسپیلبرگ که در اردوگاههای مرگ آلمان نازی میگذرد بهشدت مردانه است و از تنوع نژادی همچون افراد سیاهپوست، اسپانیاییزبانها، آسیاییها و… بهرهای نبرده است. «مرد بارانی» (۱۹۸۹)، این فیلم بری لوینسون با بازی داستین هافمن در نقش یک بیمار درخودمانده (اوتیسم) نیز از تنوع چندانی برخوردار نیست.
«آمادئوس» (۱۹۸۵)، «ارابههای آتش» (۱۹۸۲)، «کریمر علیه کریمر» (۱۹۸۰)، «آنی هال» (۱۹۷۸)، «پدرخوانده ۲» (۱۹۷۵)، «پدرخوانده» (۱۹۷۳)، «الیور» (۱۹۶۹)، «مردی برای تمام فصول» (۱۹۶۷)، «بانوی زیبای من» (۱۹۶۵)، «تام جونز» (۱۹۶۴)، «آپارتمان» (۱۹۶۱) و «بنهور» (۱۹۶۰) نیز همگی یا از فقدان بازیگر زن در نقشهای مهم یا گروه بازیگر با نژادهای مختلف بیبهرهاند و بهاینترتیب هیچکدام از این فیلمها نیز قادر به رسیدن به استانداردهای جدید اسکار نیستند.